O Sacrifício de Cristo é Definitivo
1A Lei traz apenas uma sombra dos benefícios que hão de vir, e não a sua realidade. Por isso ela nunca consegue, mediante os mesmos sacrifícios repetidos ano após ano, aperfeiçoar os que se aproximam para adorar. 2Se pudesse fazê-lo, não deixariam de ser oferecidos? Pois os adoradores, tendo sido purificados uma vez por todas, não mais se sentiriam culpados de seus pecados. 3Contudo, esses sacrifícios são uma recordação anual dos pecados, 4pois é impossível que o sangue de touros e bodes tire pecados.
5Por isso, quando Cristo veio ao mundo, disse:
“Sacrifício e oferta não quiseste,
mas um corpo me preparaste;
6de holocaustos e ofertas pelo pecado
não te agradaste.
7Então eu disse:
Aqui estou, no livro está escrito a meu respeito;
vim para fazer a tua vontade, ó Deus”10.5-7 Sl 40.6-8 (segundo a Septuaginta)..
8Primeiro ele disse: “Sacrifícios, ofertas, holocaustos e ofertas pelo pecado não quiseste nem deles te agradaste” (os quais eram feitos conforme a Lei). 9Então acrescentou: “Aqui estou; vim para fazer a tua vontade”. Ele cancela o primeiro para estabelecer o segundo. 10Pelo cumprimento dessa vontade fomos santificados, por meio do sacrifício do corpo de Jesus Cristo, oferecido uma vez por todas.
11Dia após dia, todo sacerdote apresenta-se e exerce os seus deveres religiosos; repetidamente oferece os mesmos sacrifícios, que nunca podem remover os pecados. 12Mas, quando esse sacerdote acabou de oferecer, para sempre, um único sacrifício pelos pecados, assentou-se à direita de Deus. 13Daí em diante, ele está esperando até que os seus inimigos sejam como estrado dos seus pés; 14porque, por meio de um único sacrifício, ele aperfeiçoou para sempre os que estão sendo santificados.
15O Espírito Santo também nos testifica a esse respeito. Primeiro ele diz:
16“Esta é a aliança que farei com eles,
depois daqueles dias, diz o Senhor.
Porei as minhas leis em seu coração
e as escreverei em sua mente”10.16 Jr 31.33;
17e acrescenta:
“Dos seus pecados e iniquidades
não me lembrarei mais”10.17 Jr 31.34.
18Onde esses pecados foram perdoados, não há mais necessidade de sacrifício por eles.
Um Apelo à Perseverança
19Portanto, irmãos, temos plena confiança para entrar no Lugar Santíssimo10.19 Várias traduções dizem Santuário. pelo sangue de Jesus, 20por um novo e vivo caminho que ele nos abriu por meio do véu, isto é, do seu corpo. 21Temos, pois, um grande sacerdote sobre a casa de Deus. 22Assim, aproximemo-nos de Deus com um coração sincero e com plena convicção de fé, tendo os corações aspergidos para nos purificar de uma consciência culpada e os nossos corpos lavados com água pura. 23Apeguemo-nos com firmeza à esperança que professamos, pois aquele que prometeu é fiel. 24E consideremos uns aos outros para nos incentivarmos ao amor e às boas obras. 25Não deixemos de reunir-nos como igreja, segundo o costume de alguns, mas procuremos encorajar-nos uns aos outros, ainda mais quando vocês veem que se aproxima o Dia.
26Se continuarmos a pecar deliberadamente depois que recebemos o conhecimento da verdade, já não resta sacrifício pelos pecados, 27mas tão somente uma terrível expectativa de juízo e de fogo intenso que consumirá os inimigos de Deus. 28Quem rejeitava a Lei de Moisés morria sem misericórdia pelo depoimento de duas ou três testemunhas. 29Quão mais severo castigo, julgam vocês, merece aquele que pisou aos pés o Filho de Deus, profanou o sangue da aliança pelo qual ele foi santificado e insultou o Espírito da graça? 30Pois conhecemos aquele que disse: “A mim pertence a vingança; eu retribuirei”10.30 Dt 32.35; e outra vez: “O Senhor julgará o seu povo”10.30 Dt 32.36; Sl 135.14. 31Terrível coisa é cair nas mãos do Deus vivo!
32Lembrem-se dos primeiros dias, depois que vocês foram iluminados, quando suportaram muita luta e muito sofrimento. 33Algumas vezes vocês foram expostos a insultos e tribulações; em outras ocasiões fizeram-se solidários com os que assim foram tratados. 34Vocês se compadeceram dos que estavam na prisão e aceitaram alegremente o confisco dos seus próprios bens, pois sabiam que possuíam bens superiores e permanentes.
35Por isso, não abram mão da confiança que vocês têm; ela será ricamente recompensada. 36Vocês precisam perseverar, de modo que, quando tiverem feito a vontade de Deus, recebam o que ele prometeu; 37pois em breve, muito em breve
“Aquele que vem virá
e não demorará.
38Mas o meu justo10.38 Vários manuscritos não trazem meu. viverá pela fé.
E, se retroceder,
não me agradarei dele”10.37,38 Hc 2.3,4 (segundo a Septuaginta)..
39Nós, porém, não somos dos que retrocedem e são destruídos, mas dos que creem e são salvos.10.39 Grego: retrocedem para a perdição, mas dos que creem para a preservação da vida.
मसीह के बलिदान जम्मो के सेति एकेच बार
1मूसा के कानून ह अवइया बने चीजमन के सिरिप एक छइहां ए। एमन अपन-आप म सही के चीज नो हंय। कानून के मुताबिक, एकेच किसम के बलिदान नियमित रूप ले हर साल चघाय जाथे, अऊ एह ओमन ला कभू सिद्ध नइं कर सकय, जऊन मन अराधना करे बर आथें। 2यदि ए बलिदानमन के दुवारा मनखेमन सिद्ध हो जातिन, त ओमन के बलिदान चघई बंद हो जातिस। काबरकि अराधना करइयामन जम्मो के सेति एकेच बार म सुध हो जातिन अऊ ओमन अपन पाप के दोसी नइं होतिन। 3पर ओ बलिदानमन हर साल ओमन के पाप के सुरता कराथें। 4काबरकि बइला अऊ बोकरा मन के लहू ह पाप ला कभू दूरिहा नइं कर सकय।
5एकरसेति, जब मसीह ह संसार म आईस त ओह कहिस:
“बलिदान अऊ भेंट तेंह नइं चाहय,
पर तेंह एक ठन देहें, मोर बर तियार करय।
6तेंह होम-बलि अऊ पाप-बलि चघाय ले
खुस नइं होवय।
7तब मेंह कहेंव, ‘मेंह इहां हंव – जइसने पबितर बचन म मोर बारे म लिखे हवय –
हे परमेसर, मेंह तोर ईछा ला पूरा करे बर आय हवंव।’ ”
8पहिली मसीह ह कहिस, “न तो तेंह बलिदान अऊ भेंट, होम-बलि अऊ पाप-बलि ला चाहय, अऊ न ही ओमन ले खुस होवय” (हालाकि ए जम्मो बलिदान, मूसा के कानून के मुताबिक चघाय जाथे)। 9तब ओह कहिस, “मेंह इहां हंव, मेंह तोर ईछा ला पूरा करे बर आय हवंव।” ओह पहिली के बात ला छोंड़ देथे ताकि दूसर बात ला स्थापित करय। 10अऊ ओहीच ईछा के दुवारा हमन यीसू मसीह के देहें के बलिदान के जरिये पबितर करे गे हवन अऊ ए बलिदान ह जम्मो के सेति एकेच बार करे गीस।
11हर एक पुरोहित ह दिन प्रतिदिन ठाढ़ होके अपन धारमिक सेवा ला करथे। ओह बार-बार ओहीच बलिदान ला चघाथे, जऊन ह पाप ला कभू दूरिहा नइं कर सकय। 12पर मसीह ह पाप के खातिर एकेच बलिदान सदाकाल के सेति चघाईस अऊ ओह परमेसर के जेवनी हांथ अंग जा बईठिस। 13ओहीच बेरा ले, ओह इंतजार करथे कि परमेसर ह ओकर बईरीमन ला ओकर गोड़ रखे के चौकी बना देवय, 14काबरकि एकेच बलिदान के दुवारा, ओह ओमन ला सदाकाल बर सिद्ध कर दे हवय, जऊन मन पाप ले पबितर करे गे हवंय।
15पबितर आतमा घलो हमन ला एकर बारे म गवाही देथे। पहिली ओह कहिथे:
16“परभू ह कहिथे
कि जऊन करार मेंह ओ समय के बाद ओमन ले करहूं,
ओह ए अय – मेंह अपन कानून ला ओमन के हिरदय म धरहूं
अऊ मेंह ओमन ला ओमन के मन म लिखहूं।”10:16 यिरमियाह 31:33
17तब ओह ए घलो कहिथे:
“ओमन के पाप अऊ अधरम के काम ला
मेंह फेर कभू सुरता नइं करहूं।”10:17 यिरमियाह 31:34
18अऊ जब एकर छेमा हो गे हवय, त फेर पाप खातिर अऊ कोनो बलिदान के जरूरत नइं ए।
बिसवास म बने रहव
19हे भाईमन हो, जब हमन ला भरोसा हवय कि यीसू के लहू के दुवारा हमन परम पबितर जगह म जाबो, 20ओह हमर बर एक नवां अऊ जीयत रसता खोलिस, जऊन ह ओ परदा म ले होके जाथे, जऊन ह ओकर देहें अय10:20 “परदा” – महा पुरोहित ह परदा म ले होके सबले पबितर जगह म जावय, अऊ अपन अऊ मनखेमन के पाप बर बलिदान चघावय। जब यीसू ह कुरुस ऊपर मरिस त परदा ह चीराके दू भाग हो गीस।, 21अऊ जब हमर करा एक बड़े पुरोहित हवय, जेकर ऊपर परमेसर के घर के जिम्मा हवय, 22त आवव, हमन परमेसर के लकठा म साफ हिरदय अऊ पूरा बिसवास के संग जावन। एक अइसने हिरदय, जऊन म पाप भावना नइं ए अऊ अइसने देहें, जऊन ह सुध पानी म धोय गे हवय। 23आवव, हमन ओ आसा ला मजबूती ले धरे रहन, जऊन ला हमन स्वीकार करथन, काबरकि जऊन ह वायदा करे हवय, ओह बिसवास लइक अय। 24अऊ आवव, हमन ए बिचार करन कि कइसने हमन एक-दूसर ला मया म अऊ बने काम म उत्साहित कर सकथन। 25आवव, हमन एक-दूसर के संग मिले बर नइं छोड़न, जइसने कि कुछू झन के ए आदत बन गे हवय, पर आवव, हमन एक-दूसर ला अऊ जादा उत्साहित करन, जइसने कि तुमन देखत हवव कि परभू के दिन ह लकठा आवत हवय।
26सत के गियान ला पाय के बाद, कहूं हमन जान-बूझ के पाप करते रहिथन, त फेर कोनो घलो बलिदान हमर पाप ला दूरिहा नइं कर सकय, 27पर सिरिप नियाय के एक भयानक बाट जोहई अऊ भयंकर आगी ह बांचही, जऊन ह परमेसर के बईरीमन ला जलाके भसम कर दिही। 28जऊन कोनो मूसा के कानून ला नइं मानिस, ओह बिगर दया के दू या तीन मनखे के गवाही ले मारे गीस। 29त तुमन सोचव कि ओ मनखे ह कतेक कठोर सजा के भागी ए, जऊन ह परमेसर के बेटा के इनकार करे हवय अऊ करार के ओ लहू ला तुछ जाने हवय, जेकर दुवारा ओह पबितर करे गे रिहिस, अऊ अनुग्रह के आतमा के बेजत्ती करे हवय। 30काबरकि हमन ओला जानथन, जऊन ह ए कहिस, “बदला लेवई मोर काम ए; मेंह बदला लूहूं”10:30 ब्यवस्था 32:35 अऊ ओह फेर ए कहिस, “परभू ह अपन मनखेमन के नियाय करही।”10:30 ब्यवस्था 32:36; भजन-संहिता 135:14 31जीयत परमेसर के हांथ म पड़ई बहुंत भयानक बात ए।
32सुरू के ओ दिनमन ला सुरता करव, परमेसर के अंजोर ला पाय के बाद, जब तुमन कतको दुःख सहत घलो स्थिर रहेव। 33कभू तुम्हर खुले आम बेजत्ती करे गीस अऊ तुमन ला सताय गीस, त कभू तुमन हर किसम ले ओमन के मदद करेव, जऊन मन के संग ए किसम के गलत बरताव करे जावत रिहिस। 34तुमन कैदीमन बर सहानुभूति रखेव अऊ जब तुम्हर धन-संपत्ति ला लूटे गीस, त तुमन एला आनंद के संग स्वीकार करेव, काबरकि तुमन जानत रहेव कि तुम्हर करा एकर ले घलो उत्तम अऊ सदा बने रहइया संपत्ति हवय।
35एकरसेति अपन भरोसा ला झन छोड़व, काबरकि तुमन ला एकर एक बड़े इनाम मिलही। 36तुमन ला धीरज धरई जरूरी ए, ताकि जब तुमन परमेसर के ईछा ला पूरा कर लेवव, त तुमन ला ओ इनाम मिलय, जेकर वायदा परमेसर ह तुम्हर ले करे हवय। 37काबरकि परमेसर के बचन ह कहिथे,
“अब बहुंते कम समय बचे हवय;
जऊन ह अवइया हवय,
ओह आही अऊ ओह देरी नइं करय।10:37 यसायाह 26:20
38पर मोर धरमी जन ह बिसवास के दुवारा जीयत रहिही।
अऊ कहूं ओह पाछू हटथे,
त मेंह ओकर ले खुस नइं होवंव।”
39पर हमन ओ मनखे नो हन, जऊन मन पाछू हट जाथें अऊ नास हो जाथें, पर हमन ओ मनखे अन, जऊन मन बिसवास करथें अऊ बचाय जाथें।
