José Revela a Verdade
1A essa altura, José já não podia mais conter-se diante de todos os que ali estavam, e gritou: “Façam sair a todos!” Assim, ninguém mais estava presente quando José se revelou a seus irmãos. 2E ele se pôs a chorar tão alto que os egípcios o ouviram, e a notícia chegou ao palácio do faraó.
3Então disse José a seus irmãos: “Eu sou José! Meu pai ainda está vivo?” Mas os seus irmãos ficaram tão pasmados diante dele que não conseguiam responder-lhe.
4“Cheguem mais perto”, disse José a seus irmãos. Quando eles se aproximaram, disse-lhes: “Eu sou José, seu irmão, aquele que vocês venderam ao Egito! 5Agora, não se aflijam nem se recriminem por terem me vendido para cá, pois foi para salvar vidas que Deus me enviou adiante de vocês. 6Já houve dois anos de fome na terra, e nos próximos cinco anos não haverá cultivo nem colheita. 7Mas Deus me enviou à frente de vocês para lhes preservar um remanescente nesta terra e para salvar-lhes a vida com grande livramento45.7 Ou salvá-los como a um grande grupo de sobreviventes.
8“Assim, não foram vocês que me mandaram para cá, mas sim o próprio Deus. Ele me tornou ministro45.8 Hebraico: pai. do faraó, e me fez administrador de todo o palácio e governador de todo o Egito. 9Voltem depressa a meu pai e digam-lhe: Assim diz o seu filho José: ‘Deus me fez senhor de todo o Egito. Vem para cá, não te demores. 10Tu viverás na região de Gósen e ficarás perto de mim—tu, os teus filhos, os teus netos, as tuas ovelhas, os teus bois e todos os teus bens. 11Eu te sustentarei ali, porque ainda haverá cinco anos de fome. Do contrário, tu, a tua família e todos os teus rebanhos acabarão na miséria’.
12“Vocês estão vendo com os seus próprios olhos, e meu irmão Benjamim também, que realmente sou eu que estou falando com vocês. 13Contem a meu pai quanta honra me prestam no Egito e tudo o que vocês mesmos testemunharam. E tragam meu pai para cá depressa”.
14Então ele se lançou chorando sobre o seu irmão Benjamim e o abraçou, e Benjamim também o abraçou, chorando. 15Em seguida, beijou todos os seus irmãos e chorou com eles. E só depois os seus irmãos conseguiram conversar com ele.
16Quando se ouviu no palácio do faraó que os irmãos de José haviam chegado, o faraó e todos os seus conselheiros se alegraram. 17Disse então o faraó a José: “Diga a seus irmãos que ponham as cargas nos seus animais, voltem para a terra de Canaã 18e retornem para cá, trazendo seu pai e suas famílias. Eu lhes darei o melhor da terra do Egito e vocês poderão desfrutar a fartura desta terra.
19“Mande-os também levar carruagens do Egito para trazerem as suas mulheres, os seus filhos e seu pai. 20Não se preocupem com os seus bens, pois o melhor de todo o Egito será de vocês”.
21Assim fizeram os filhos de Israel. José lhes providenciou carruagens, como o faraó tinha ordenado, e também mantimentos para a viagem. 22A cada um deu uma muda de roupa nova, mas a Benjamim deu trezentas peças de prata e cinco mudas de roupa nova. 23E a seu pai enviou dez jumentos carregados com o melhor do que havia no Egito e dez jumentas carregadas de trigo, pão e outras provisões para a viagem. 24Depois despediu-se dos seus irmãos e, ao partirem, disse-lhes: “Não briguem pelo caminho!”
25Assim partiram do Egito e voltaram a seu pai Jacó, na terra de Canaã, 26e lhe deram a notícia: “José ainda está vivo! Na verdade ele é o governador de todo o Egito”. O coração de Jacó quase parou! Não podia acreditar neles. 27Mas, quando lhe relataram tudo o que José lhes dissera, e, vendo Jacó, seu pai, as carruagens que José enviara para buscá-lo, seu espírito reviveu. 28E Israel disse: “Basta! Meu filho José ainda está vivo. Irei vê-lo antes que eu morra”.
Nagpaila si Jose sa Iyang mga Igsoon
1Wala na gayod mapugngi ni Jose ang iyang gibati, busa gipagawas niya ang iyang mga sulugoon. Ug sa dihang sila na lang sa iyang mga igsoon ang nahibilin, nagpaila siya. 2Mihilak ug kusog si Jose, busa nadunggan kini sa mga Ehiptohanon, ug gibalita kini didto sa palasyo sa hari.
3Miingon si Jose sa iyang mga igsoon, “Ako si Jose! Tinuod ba gayod nga buhi pa ang atong amahan?” Apan wala makatubag ang iyang mga igsoon kaniya kay nahadlok sila. 4Busa miingon si Jose, “Duol kamo kanako.” Ug miduol sila. Unya miingon siya, “Ako si Jose nga inyong igsoon, nga inyong gibaligya ug gidala ako dinhi sa Ehipto sa nagpalit kanako. 5Ayaw na kamo kabalaka ug ayaw ninyo basola ang inyong kaugalingon sa pagbaligya ninyo kanako dinhi, tungod kay ang Dios mao ang nagpadala kanako dinhi una kaninyo aron luwason ang inyong kinabuhi. 6Ikaduha pa lang kini nga tuig sa kagutom, ug mosunod pa ang lima ka tuig nga walay abot. 7Apan gipauna ako sa Dios dinhi aron maluwas ko kamo ug may mahibilin sa inyong kaliwatan dinhi sa kalibotan. 8Busa, dili kamo ang nagpadala kanako dinhi kondili ang Dios. Gihimo niya ako nga magtatambag sa hari, ug tigdumala sa iyang palasyo ug sa tibuok Ehipto. 9Karon, pagdali ug balik kamo didto sa akong amahan ug suginli siya nga ang iyang anak nga si Jose gihimo sa Dios nga tigdumala sa tibuok Ehipto. Ug ingna siya nga moanhi dinhi sa labing madali. 10Ingna usab siya nga mahimo siyang mopuyo sa yuta sa Goshen aron mahiduol siya kanako uban sa iyang mga anak ug mga apo. Ug dad-on usab niya ang iyang kahayopan, ug ang tanan niyang kabtangan. 11Atimanon ko siya didto sa Goshen tungod kay may lima pa ka tuig nga kagutom. Dili ko gusto nga magutman siya ug ang iyang panimalay, apil ang iyang kahayopan.”
12Nagpadayon si Jose sa pag-ingon, “Karon nakita gayod ninyo mismo, ug sa akong igsoon nga si Benjamin, nga ako gayod si Jose kining nakigsulti kaninyo. 13Sultihi ninyo ang akong amahan mahitungod sa kadungganan nga naangkon ko dinhi sa Ehipto ug sa tanan nga inyong nakita. Ug dad-a dayon ninyo siya dinhi kanako.” 14Unya migakos si Jose sa iyang igsoon nga si Benjamin ug mihilak, ug mihilak usab si Benjamin samtang naggakos kaniya. 15Padayon siyang mihilak samtang gitagsa-tagsa niya paghalok ang tanan niyang mga igsoon. Ayha pa dayon nakahimo pagpakigsulti ang iyang mga igsoon kaniya.
16Sa dihang nabalita didto sa palasyo sa hari sa Ehipto45:16 hari sa Ehipto: sa Hebreo, Faraon. Mao usab sa bersikulo 21. nga miabot ang mga igsoon ni Jose, nalipay ang hari ug ang iyang mga opisyal. 17Miingon ang hari kang Jose, “Ingna ang imong mga igsoon nga kargahan nila ug pagkaon ang ilang mga hayop ug mobalik sa Canaan. 18Unya dad-on nila dinhi ang inyong amahan ug ang ilang mga pamilya, kay ihatag ko kanila ang maayo nga yuta sa Ehipto ug makakaon sila sa labing maayo nga mga produkto niini. 19Ingna usab sila nga magdala ug mga karwahe gikan dinhi sa Ehipto aron masakyan sa ilang mga asawa ug mga anak sa ilang pag-anhi. Ug dad-on gayod nila ang ilang amahan. 20Dili sila kinahanglang manganugon sa ilang mga kabtangan nga mahibilin didto tungod kay ang maayo nga mga butang sa tibuok Ehipto mahimong ila.”
21Gituman kini sa mga anak ni Jacob.45:21 Jacob: sa Hebreo, Israel. Ug sumala sa sugo sa hari sa Ehipto, gihatagan ni Jose ang iyang mga igsoon sa mga karwahe ug gipabalonan sa ilang pagbiyahe. 22Gihatagan usab niya ang matag usa kanila ug bisti, apan ang gihatag niya kang Benjamin lima ka bisti ug 300 ka buok nga pilak. 23Gipadad-an usab niya ang iyang amahan ug 10 ka asno nga gikargahan sa labing maayo nga mga produkto sa Ehipto, ug laing 10 ka bayeng asno nga gikargahan ug trigo, pan, ug uban pang mabalon sa iyang amahan sa pagbiyahe. 24Gipagikan niya ang iyang mga igsoon ug giingnan nga dili sila mag-away sa ilang paglakaw.
25Busa migikan sila sa Ehipto ug miadto sa ilang amahan sa Canaan. 26Sa ilang pag-abot, gisultihan nila ang ilang amahan nga buhi si Jose, ug siya ang tigdumala sa tibuok Ehipto. Nakalitan si Jacob; wala siya makatuo kanila. 27Apan sa dihang gisultihan nila siya sa tanan nga giingon ni Jose, ug sa dihang nakita niya ang mga karwahe nga gipadala ni Jose sa pagdala kaniya sa Ehipto, nadasig siya. 28Miingon si Jacob, “Motuo na ako! Buhi pa diay ang akong anak nga si Jose. Adtoon ko siya sa dili pa ako mamatay.”
