A Circuncisão: O Sinal da Aliança
1Quando Abrão estava com noventa e nove anos de idade o Senhor lhe apareceu e disse: “Eu sou o Deus todo-poderoso17.1 Hebraico: El-Shaddai.; ande segundo a minha vontade e seja íntegro. 2Estabelecerei a minha aliança entre mim e você e multiplicarei muitíssimo a sua descendência”.
3Abrão prostrou-se com o rosto em terra, e Deus lhe disse: 4“De minha parte, esta é a minha aliança com você. Você será o pai de muitas nações. 5Não será mais chamado Abrão; seu nome será Abraão17.5 Abrão significa pai exaltado; Abraão significa pai de muitas nações., porque eu o constituí pai de muitas nações. 6Eu o tornarei extremamente prolífero; de você farei nações e de você procederão reis. 7Estabelecerei a minha aliança como aliança eterna entre mim e você e os seus futuros descendentes, para ser o seu Deus e o Deus dos seus descendentes. 8Toda a terra de Canaã, onde agora você é estrangeiro, darei como propriedade perpétua a você e a seus descendentes; e serei o Deus deles.
9“De sua parte”, disse Deus a Abraão, “guarde a minha aliança, tanto você como os seus futuros descendentes. 10Esta é a minha aliança com você e com os seus descendentes, aliança que terá que ser guardada: Todos os do sexo masculino entre vocês serão circuncidados na carne. 11Terão que fazer essa marca, que será o sinal da aliança entre mim e vocês. 12Da sua geração em diante, todo menino de oito dias de idade entre vocês terá que ser circuncidado, tanto os nascidos em sua casa quanto os que forem comprados de estrangeiros e que não forem descendentes de vocês. 13Sejam nascidos em sua casa, sejam comprados, terão que ser circuncidados. Minha aliança, marcada no corpo de vocês, será uma aliança perpétua. 14Qualquer do sexo masculino que for incircunciso, que não tiver sido circuncidado, será eliminado do meio do seu povo; quebrou a minha aliança”.
15Disse também Deus a Abraão: “De agora em diante sua mulher já não se chamará Sarai; seu nome será Sara17.15 Sara significa princesa.. 16Eu a abençoarei e também por meio dela darei a você um filho. Sim, eu a abençoarei e dela procederão nações e reis de povos”.
17Abraão prostrou-se com o rosto em terra; riu-se e disse a si mesmo: “Poderá um homem de cem anos de idade gerar um filho? Poderá Sara dar à luz aos noventa anos?” 18E Abraão disse a Deus: “Permite que Ismael seja o meu herdeiro!17.18 Hebraico: Que Ismael viva na tua presença!”
19Então Deus respondeu: “Na verdade Sara, sua mulher, lhe dará um filho, e você lhe chamará Isaque17.19 Isaque significa ele riu.. Com ele estabelecerei a minha aliança, que será aliança eterna para os seus futuros descendentes. 20E, no caso de Ismael, levarei em conta o seu pedido. Também o abençoarei; eu o farei prolífero e multiplicarei muito a sua descendência. Ele será pai de doze príncipes e dele farei um grande povo. 21Mas a minha aliança, eu a estabelecerei com Isaque, filho que Sara dará a você no ano que vem, por esta época”. 22Quando terminou de falar com Abraão, Deus subiu e retirou-se da presença dele.
23Naquele mesmo dia, Abraão tomou seu filho Ismael, todos os nascidos em sua casa e os que foram comprados, todos os do sexo masculino de sua casa, e os circuncidou, como Deus lhe ordenara. 24Abraão tinha noventa e nove anos quando foi circuncidado, 25e seu filho Ismael tinha treze; 26Abraão e seu filho Ismael foram circuncidados naquele mesmo dia. 27E com Abraão foram circuncidados todos os de sua casa, tanto os nascidos em casa como os comprados de estrangeiros.
وعده تولد اسحاق
1وقتی ابرام نود و نه ساله بود، خداوند بر او ظاهر شد و فرمود: «من خدای قادر مطلق هستم. از من اطاعت كن و آنچه راست است بجا آور. 2با تو عهد می‌بندم كه نسل تو را زياد كنم.»
3-4ابرام به خاک افتاد و خدا به وی گفت: «من با تو عهد می‌بندم كه قومهای بسيار از تو به وجود آورم. 5از اين پس نام تو ابرام نخواهد بود، بلكه ابراهيم؛17:5 «ابرام» يعنی «پدر سرافراز» و «ابراهيم» يعنی «پدر قومها». زيرا من تو را پدر قومهای بسيار می‌سازم. 6نسل تو را زياد می‌كنم و از آنها قومها و پادشاهان به وجود می‌آورم. 7من عهد خود را تا ابد با تو و بعد از تو با فرزندانت، نسل اندر نسل برقرار می‌كنم. من خدای تو هستم و خدای فرزندانت نيز خواهم بود. 8تمامی سرزمين كنعان را كه اكنون در آن غريب هستی، تا ابد به تو و به نسل تو خواهم بخشيد و خدای ايشان خواهم بود.»
9-11خدا به ابراهيم فرمود: «وظيفهٔ تو و فرزندانت و نسلهای بعد، اين است كه عهد مرا نگاه داريد. تمام مردان و پسران شما بايد ختنه شوند تا بدين وسيله نشان دهند كه عهد مرا پذيرفته‌اند.
12«هر پسر هشت روزه بايد ختنه شود. اين قانون شامل تمام مردان خانه‌زاد و زرخريد هم می‌شود. 13همه بايد ختنه شوند و اين نشانی بر بدن شما خواهد بود از عهد جاودانی من. 14هر کس نخواهد ختنه شود، بايد از قومِ خود طرد شود، زيرا عهد مرا شكسته است.»
15خدا همچنين فرمود: «اما در خصوص سارای، زن تو: بعد از اين ديگر او را سارای مخوان. نام او ساره (يعنی ”شاهزاده“) خواهد بود. 16من او را بركت خواهم داد و از وی به تو پسری خواهم بخشيد. بلی، او را بركت خواهم داد و از او قومها به وجود خواهم آورد. از ميان فرزندان تو، پادشاهان خواهند برخاست.»
17آنگاه ابراهيم سجده كرد و خنديد و در دل خود گفت: «آيا برای مرد صد ساله پسری متولد شود و ساره در نود سالگی بزايد؟» 18پس به خدا عرض كرد: «خداوندا، همان اسماعيل را منظور بدار.»
19ولی خدا فرمود: «مطمئن باش خودِ ساره برای تو پسری خواهد زاييد و تو نام او را اسحاق (يعنی ”خنده“) خواهی گذاشت. من عهد خود را با او و نسل وی تا ابد برقرار خواهم ساخت. 20اما در مورد اسماعيل نيز تقاضای تو را اجابت نمودم و او را بركت خواهم داد و نسل او را چنان زياد خواهم كرد كه قوم بزرگی از او به وجود آيد. دوازده امير از ميان فرزندان او برخواهند خاست. 21اما عهد خود را با اسحاق كه ساره او را سال ديگر در همين موقع برای تو خواهد زاييد، استوار می‌سازم.»
22آنگاه خدا از سخن گفتن با ابراهيم باز ايستاد و از نزد او رفت. 23سپس ابراهيم، فرزندش اسماعيل و ساير مردان و پسرانی را كه در خانه‌اش بودند، چنانكه خدا فرموده بود ختنه كرد. 24-27در آن زمان ابراهيم نود و نه ساله و اسماعيل سيزده ساله بود. هر دو آنها در همان روز با ساير مردان و پسرانی كه در خانه‌اش بودند، چه خانه‌زاد و چه زرخريد، ختنه شدند.
