A Aliança de Deus com Abrão
1Depois dessas coisas o Senhor falou a Abrão numa visão:
“Não tenha medo, Abrão!
Eu sou o seu escudo;
grande será a sua recompensa!”
2Mas Abrão perguntou: “Ó Soberano Senhor, que me darás, se continuo sem filhos e o herdeiro do que possuo é Eliézer de Damasco?” 3E acrescentou: “Tu não me deste filho algum! Um servo da minha casa será o meu herdeiro!”
4Então o Senhor deu-lhe a seguinte resposta: “Seu herdeiro não será esse. Um filho gerado por você mesmo será o seu herdeiro”. 5Levando-o para fora da tenda, disse-lhe: “Olhe para o céu e conte as estrelas, se é que pode contá-las”. E prosseguiu: “Assim será a sua descendência”.
6Abrão creu no Senhor, e isso lhe foi creditado como justiça.
7Disse-lhe ainda: “Eu sou o Senhor, que o tirei de Ur dos caldeus para dar a você esta terra como herança”.
8Perguntou-lhe Abrão: “Ó Soberano Senhor, como posso saber que tomarei posse dela?”
9Respondeu-lhe o Senhor: “Traga-me uma novilha, uma cabra e um carneiro, todos com três anos de vida, e também uma rolinha e um pombinho”.
10Abrão trouxe todos esses animais, cortou-os ao meio e colocou cada metade em frente à outra; as aves, porém, ele não cortou. 11Nisso, aves de rapina começaram a descer sobre os cadáveres, mas Abrão as enxotava.
12Ao pôr do sol, Abrão foi tomado de sono profundo, e eis que vieram sobre ele trevas densas e apavorantes. 13Então o Senhor lhe disse: “Saiba que os seus descendentes serão estrangeiros numa terra que não lhes pertencerá, onde também serão escravizados e oprimidos por quatrocentos anos. 14Mas eu castigarei a nação a quem servirão como escravos e, depois de tudo, sairão com muitos bens. 15Você, porém, irá em paz a seus antepassados e será sepultado em boa velhice. 16Na quarta geração, os seus descendentes voltarão para cá, porque a maldade dos amorreus ainda não atingiu a medida completa”.
17Depois que o sol se pôs e veio a escuridão, eis que um fogareiro esfumaçante, com uma tocha acesa, passou por entre os pedaços dos animais. 18Naquele dia, o Senhor fez a seguinte aliança com Abrão: “Aos seus descendentes dei esta terra, desde o ribeiro do Egito até o grande rio, o Eufrates: 19a terra dos queneus, dos quenezeus, dos cadmoneus, 20dos hititas, dos ferezeus, dos refains, 21dos amorreus, dos cananeus, dos girgaseus e dos jebuseus”.
Ang Kasugtanan sang Dios kag ni Abram
1Pagkatapos sadto, naghambal ang Ginoo kay Abram paagi sa isa ka palanan-awon. Siling niya, “Abram, indi ka magkahadlok tungod kay apinan ko ikaw kag hatagan sang dako nga balos.” 2Pero nagsiling si Abram, “O Ginoong Dios, ano bala ang pulos sang imo balos sa akon kay hasta subong wala man ako sing bata. Ang manunubli ko amo gid lang si Eliezer nga taga-Damascus. 3Tungod kay wala mo ako paghatagi sang bata, si Eliezer nga isa sang akon mga suluguon amo na lang ang magapanubli sang akon mga pagkabutang.” 4Nagsiling ang Ginoo sa iya, “Indi si Eliezer ang magapanubli sang imo mga pagkabutang kundi ang imo gid mismo nga bata.” 5Dayon gindala siya sang Ginoo sa guwa kag ginsilingan, “Tan-awa bala ang mga bituon sa langit; isipa kon maisip mo. Pareho man sina kadamo ang imo mangin kaliwat.” 6Nagtuo si Abram sa Ginoo, kag tungod sang iya pagtuo ginpakamatarong siya.15:6 ginpakamatarong siya: ukon, ginkabig siya nga matarong.
7Nagsiling pa gid siya kay Abram, “Ako ang Ginoo nga nagsugo sa imo sa paghalin sa Ur nga sakop sang mga Kaldeanhon15:7 Kaldeanhon: Mga katawhan nga nagaestar sang una sa bagatnan sang Babilonia. Sang ulihi nangin Kaldeanhon ang tawag sa mga taga-Babilonia. agod ihatag sa imo ini nga duta nga mangin imo.” 8Pero nagsiling si Abram, “O Ginoong Dios, paano ko mahibaluan nga maangkon ko ini?” 9Nagsabat ang Ginoo, “Dal-i ako diri sang isa ka bakiya nga baka, isa ka babayi nga kanding, kag isa ka lalaki nga karnero, nga ang kada isa tatlo ka tuig ang edad. Kag magdala ka man sang isa ka pating kag isa ka tukmo.” 10Gani gindala ini tanan ni Abram sa Ginoo. Dayon ginpamihak ini ni Abram kag ginplastar nga nagaatubangay ang kada pihak. Ang tukmo lang kag ang pating ang wala niya pagpihaka. 11Naghapon sa pinihak nga mga sapat ang mga pispis nga nagapangaon sang patay, pero gintabog sila ni Abram.
12Sang manugsalop na ang adlaw, natulugan sing mahamuok si Abram kag may dako nga kahadlok nga nag-abot sa iya. 13Dayon nagsiling ang Ginoo sa iya, “Sigurado gid nga ang imo mga kaliwat mangin dumuluong sa iban nga nasyon. Mangin ulipon sila didto kag pintasan sa sulod sang 400 ka tuig. 14Pero silutan ko ang nasyon nga magaulipon sa ila. Pagkatapos magahalin ang imo mga kaliwat sa sadto nga nasyon nga may dala nga madamo nga mga manggad. 15Pero kon parte sa imo Abram, palawigon ko ang imo kabuhi kag mapatay ka sa katigulangon nga may kalinong. 16Magaligad anay ang apat ka henerasyon antes makabalik ang imo mga kaliwat diri, tungod kay indi pa tuman ang pagpakasala sang mga Amornon para silutan sila kag pahalinon sa sini nga duta.”
17Sang nakasalop na ang adlaw kag nagdulom na, hinali lang nga may nakita si Abram nga kolon nga nagaaso kag sulo nga nagadabdab, nga nagaagi sa tunga sang mga pinihak nga mga sapat. 18Sa sina gid nga adlaw, naghimo ang Ginoo sang kasugtanan kay Abram. Siling niya, “Ihatag ko sa imo mga kaliwat ini nga duta nga halin sa suba nga dulunan sang Egipto pakadto sa dako nga suba nga amo ang Eufrates. 19Ini nga duta amo subong ang ginaestaran sang mga Kenhanon, Keniznon, Kadmonhon, 20Hithanon, Periznon, Refaimnon, 21Amornon, Canaanhon, Girgashnon, kag mga Jebusnon.”
