O Vale dos Ossos Secos
1A mão do Senhor estava sobre mim, e por seu Espírito ele me levou a um vale cheio de ossos. 2Ele me levou de um lado para outro, e pude ver que era enorme o número de ossos no vale e que os ossos estavam muito secos. 3Ele me perguntou: “Filho do homem, estes ossos poderão tornar a viver?”
Eu respondi: “Ó Soberano Senhor, só tu o sabes”.
4Então ele me disse: “Profetize a estes ossos e diga-lhes: Ossos secos, ouçam a palavra do Senhor! 5Assim diz o Soberano, o Senhor, a estes ossos: Farei um espírito entrar em vocês, e vocês terão vida. 6Porei tendões em vocês e farei aparecer carne sobre vocês e os cobrirei com pele; porei um espírito em vocês, e vocês terão vida. Então vocês saberão que eu sou o Senhor”.
7E eu profetizei conforme a ordem recebida. Enquanto profetizava, houve um barulho, um som de chocalho, e os ossos se juntaram, osso com osso. 8Olhei, e os ossos foram cobertos de tendões e de carne, e depois de pele; mas não havia espírito neles.
9A seguir ele me disse: “Profetize ao espírito; profetize, filho do homem, e diga-lhe: Assim diz o Soberano, o Senhor: Venha desde os quatro ventos, ó espírito, e sopre dentro desses mortos, para que vivam”. 10Profetizei conforme a ordem recebida, e o espírito entrou neles; eles receberam vida e se puseram em pé. Era um exército enorme!
11Então ele me disse: “Filho do homem, estes ossos são toda a nação de Israel. Eles dizem: ‘Nossos ossos se secaram e nossa esperança desvaneceu-se; fomos exterminados’. 12Por isso profetize e diga-lhes: Assim diz o Soberano, o Senhor: Ó meu povo, vou abrir os seus túmulos e fazê-los sair; trarei vocês de volta à terra de Israel. 13E, quando eu abrir os seus túmulos e os fizer sair, vocês, meu povo, saberão que eu sou o Senhor. 14Porei o meu Espírito em vocês e vocês viverão, e eu os estabelecerei em sua própria terra. Então vocês saberão que eu, o Senhor, falei e fiz. Palavra do Senhor”.
Uma Só Nação e Um Só Rei
15Esta palavra do Senhor veio a mim: 16“Filho do homem, escreva num pedaço de madeira: Pertencente a Judá e aos israelitas, seus companheiros. Depois escreva noutro pedaço de madeira: Vara de Efraim, pertencente a José e a toda a nação de Israel, seus companheiros. 17Junte-os numa única vara para que se tornem uma só em sua mão.
18“Quando os seus compatriotas perguntarem: ‘Você não vai nos dizer o que significa isso?’ 19Diga-lhes: Assim diz o Soberano, o Senhor: Vou apanhar a vara que está na mão de Efraim, pertencente a José e às demais tribos israelitas, suas companheiras, e vou juntá-las à vara de Judá. Assim farei delas um único pedaço de madeira, e elas se tornarão uma só na minha mão. 20Segure diante dos olhos deles os pedaços de madeira em que você escreveu 21e diga-lhes: Assim diz o Soberano, o Senhor: Tirarei os israelitas das nações para onde foram. Vou ajuntá-los de todos os lugares ao redor e trazê-los de volta à sua própria terra. 22Eu os farei uma única nação na terra, nos montes de Israel. Haverá um único rei sobre todos eles, e nunca mais serão duas nações nem estarão divididos em dois reinos. 23Não se contaminarão mais com seus ídolos e imagens detestáveis nem com nenhuma de suas transgressões, pois eu os salvarei de todas as suas apostasias pecaminosas37.23 Ou de todas as moradias em que pecaram e os purificarei. Eles serão o meu povo, e eu serei o seu Deus.
24“O meu servo Davi será rei sobre eles, e todos eles terão um só pastor. Seguirão as minhas leis e terão o cuidado de obedecer aos meus decretos. 25Viverão na terra que dei ao meu servo Jacó, a terra onde os seus antepassados viveram. Eles e os seus filhos e os filhos de seus filhos viverão ali para sempre, e o meu servo Davi será o seu líder para sempre. 26Farei uma aliança de paz com eles; será uma aliança eterna. Eu os firmarei e os multiplicarei, e porei o meu santuário no meio deles para sempre. 27Minha morada estará com eles; eu serei o seu Deus, e eles serão o meu povo. 28Então, quando o meu santuário estiver entre eles para sempre, as nações saberão que eu, o Senhor, santifico Israel”.
Ang Patag nga May Madamo nga mga Tul-an
1Karon, gin-gamhan ako sang Ginoo kag gindala ako sang iya Espiritu sa tunga sang patag nga puno sang tul-an. 2Ginlibot ako sang Ginoo didto, kag nakita ko ang puwerte kadamo nga mga tul-an nga nagalapta didto sa patag. Mamala gid ang mga tul-an. 3Nagpamangkot ang Ginoo sa akon, “Tawo, mabuhi pa bala ini nga mga tul-an?” Nagsabat ako, “O Ginoong Dios, ikaw gid lang ang nakahibalo sina.”
4Nagsiling siya liwat sa akon, “Silinga inang mamala nga mga tul-an nga magpamati sila sa akon ginasiling. 5Kay ako, ang Ginoong Dios, nagasiling sa ila: Paginhawaon ko kamo, kag mabuhi kamo. 6Hatagan ko kamo sang mga ugat kag mga unod, kag putson ko kamo sang panit. Paginhawaon ko kamo, kag mabuhi kamo. Dayon mahibaluan ninyo nga ako amo ang Ginoo.”
7Gani gintuman ko ang ginmando sa akon. Kag samtang nagahambal ako, nabatian ko ang linagatok, kag ang mga tul-an nag-alalangot. 8Nakita ko dayon nga may mga ugat kag mga unod na ini kag naputos sang panit, pero wala pa sila nagaginhawa.
9Nagsiling ang Ginoo sa akon, “Tawo, silinga ang hangin nga ako, ang Ginoong Dios, nagasiling: O hangin, maghuyop kamo halin sa apat ka direksyon sa paghatag sang ginhawa sa sinang patay nga mga lawas agod mabuhi sila.” 10Kag amo ato ang akon ginsiling, suno sa iya ginmando sa akon. Nakabaton sang ginhawa ang patay nga mga lawas kag nabuhi sila. Nagtindog sila, kag puwerte sa ila kadamo, daw isa ka batalyon nga mga soldado.
11Nagsiling liwat ang Ginoo sa akon, “Tawo, ina nga mga tul-an nagarepresentar sang bug-os nga katawhan sang Israel. Nagasiling sila, ‘Mala na ang amon mga tul-an, kag wala na kami sing paglaom; ginlaglag na kami.’ 12Gani silinga sila nga ako, ang Ginoong Dios, nagasiling: O katawhan ko, buksan ko ang inyo mga lulubngan kag banhawon ko kamo, kag ibalik sa duta sang Israel. 13Dayon mahibaluan ninyo, O katawhan ko, nga ako amo ang Ginoo, kon buksan ko na ang inyo mga lulubngan kag banhawon ko kamo. 14Ihatag ko ang akon Espiritu sa inyo kag mabuhi kamo, kag paestaron ko kamo sa inyo kaugalingon nga duta. Dayon mahibaluan ninyo nga ako amo ang Ginoo. Kon ano ang akon ginahambal, ginatuman ko. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
Ang Pag-isa sang Juda kag Israel
15Nagsiling ang Ginoo sa akon, 16“Tawo, magkuha ka sang lipak kag sulati ini sang, ‘Ang ginharian sang Juda.’ Dayon magkuha ka sang isa pa ka lipak kag sulati sang, ‘Ang ginharian sang Israel.’ 17Sugpuna ining duha ka lipak agod mangin isa na lang ini sa imo kamot. 18Kon pamangkuton ka gani sang imo mga kasimanwa kon ano ang buot silingon sina, 19sabta sila, ‘Amo ini ang ginasiling sang Ginoong Dios: Sugpunon ko ang lipak nga nagarepresentar sang Israel kag ang lipak nga nagarepresentar sang Juda, kag mangin isa na lang ini sa akon kamot.’
20“Samtang ginauyatan mo ang lipak nga imo ginsulatan, ipakita ini sa mga tawo, 21kag silinga sila, ‘Amo ini ang ginasiling sang Ginoong Dios: Kuhaon ko ang mga Israelinhon sa tanan nga nasyon nga sa diin sila naglalapta, kag dal-on ko sila pabalik sa ila kaugalingon nga duta. 22Isahon ko na lang sila ka nasyon sa duta sang Israel. Isa lang ka hari ang magahari sa ila, kag indi na sila mabahin pa liwat sa duha ka nasyon ukon ginharian. 23Indi na nila paghigkuan ang ila kaugalingon paagi sa pagsimba sa ila makangilil-ad nga mga dios-dios, ukon sa paghimo sang bisan ano nga sala. Kay luwason ko sila sa tanan nila nga pagpakasala, kag tinluan ko sila. Mangin katawhan ko sila, kag mangin Dios nila ako. 24Magahari sa ila ang hari nga kaliwat sang akon alagad nga si David. May isa lang sila tanan ka manugbantay. Pagasundon nila sing maayo ang akon mga sugo kag mga pagsulundan. 25Magaestar sila sa duta nga akon ginhatag sa akon alagad nga si Jacob, ang duta nga sa diin nag-estar ang ila mga katigulangan. Didto sila kag ang ila mga kaliwat magaestar hasta san-o, kag magahari sa ila ang hari nga kaliwat sang akon alagad nga si David sa wala sing katapusan. 26Magahimo ako sang kasugtanan sa ila nga mangin maayo ang ila kahimtangan, kag ini nga kasugtanan magapadayon hasta san-o. Paestaron ko sila sa ila duta 37:26 Paestaron ko sila sa ila duta: ukon, Pakamaayuhon ko sila. Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. kag padamuon ko sila, kag patindugon ko ang akon templo sa ila tunga sa wala sing katapusan. 27Magapuyo ako upod sa ila. Mangin Dios nila ako, kag mangin katawhan ko sila. 28Kag kon magpabilin na ang akon templo sa ila sa wala sing katapusan, mahibaluan sang mga nasyon nga ako, ang Ginoo, amo ang nagpili sa mga Israelinhon nga mangin akon.’ ”
