1Lembre-se do seu Criador
nos dias da sua juventude,
antes que venham os dias difíceis
e se aproximem os anos
em que você dirá: “Não tenho satisfação neles”;
2antes que se escureçam o sol e a luz,
a lua e as estrelas,
e as nuvens voltem depois da chuva;
3quando os guardas da casa tremerem
e os homens fortes caminharem encurvados;
quando pararem os moedores por serem poucos,
e aqueles que olham pelas janelas enxergarem embaçado;
4quando as portas da rua forem fechadas
e diminuir o som da moagem;
quando o barulho das aves o fizer despertar,
mas o som de todas as canções parecer fraco para você;
5quando você tiver medo de altura,
e dos perigos das ruas;
quando florir a amendoeira,
o gafanhoto for um peso
e o desejo já não se despertar.
Então o homem se vai para o seu lar eterno,
e os pranteadores já vagueiam pelas ruas.
6Sim, lembre-se dele,
antes que se rompa o cordão de prata,
ou se quebre a taça de ouro;
antes que o cântaro se despedace junto à fonte,
a roda se quebre junto ao poço,
7o pó volte à terra, de onde veio,
e o espírito volte a Deus, que o deu.
8“Tudo sem sentido! Sem sentido!”, diz o mestre.
“Nada faz sentido! Nada faz sentido!”
Conclusão
9Além de ser sábio, o mestre também ensinou conhecimento ao povo. Ele escutou, examinou e colecionou muitos provérbios. 10Procurou também encontrar as palavras certas, e o que ele escreveu era reto e verdadeiro.
11As palavras dos sábios são como aguilhões, a coleção dos seus ditos como pregos bem fixados, provenientes do único Pastor. 12Cuidado, meu filho; nada acrescente a eles.
Não há limite para a produção de livros, e estudar demais deixa exausto o corpo.
13Agora que já se ouviu tudo,
aqui está a conclusão:
Tema a Deus e obedeça aos seus mandamentos,
porque isso é o essencial para o homem12.13 Ou o dever de todo homem.
14Pois Deus trará a julgamento tudo o que foi feito,
inclusive tudo o que está escondido,
seja bom, seja mau.
1Сећај се Створитеља свога
у данима младости своје –
пре него дођу дани зла
и пристигну године за које ћеш рећи:
„Не миле ми се“;
2пре него се замрачи сунце,
светло месеца и звезда
и оду облаци након кише;
3на дан када се заљуљају чувари куће
и пресамите се јунаци,
када стану малобројне дробилице
и замагле се оне што кроз прозоре гледају,
4када се затворе улична врата
и утиша звекет млинског камена,
када се човек диже с цвркутом птица
и прореде се песме;
5када се човек боји узвишења
и опасности на путу,
када процвета бадем
и скакавац се улењи,
када жеља умине.
Јер човек одлази у своју вечну кућу,
а на улицу излазе ожалошћени.
6Сећај га се пре него пукне сребрно уже
и поломи се златна чаша,
пре него пукне крчаг на врелу
и скрши се точак на бунару.
7Тада се прах земљи враћа, где је и био,
а дух се враћа Богу који га је дао.
8Пролазност над пролазношћу – вајка се проповедник –
Све је пролазно!
Закључак
9И не само да је проповедник био мудар него је и народ поучавао знању. Пажљиво је проучавао многе приче да би их саставио. 10Проповедник је трагао за прикладним речима, хтео је да тачно запише речи истине.
11Речи мудрих су попут остана, попут чврсто прикуцаних ексера су сакупљачи прича, што их је дао један пастир. 12Чувај се, сине мој, претеривања, јер нема краја писању многих књига. А од силног учења и тело клоне.
13Закључак свега што се чуло је:
Бога се бој
и његове заповести држи.
То је сва човекова дужност.
14Елем, Бог ће свако дело довести на суд,
сваку скривену ствар,
било добро или зло.
