Deuteronômio 32 – NVI-PT & YCB

Nova Versão Internacional

Deuteronômio 32:1-52

1“Escutem, ó céus, e eu falarei;

ouça, ó terra, as palavras da minha boca.

2Que o meu ensino caia como chuva

e as minhas palavras desçam como orvalho,

como chuva branda sobre o pasto novo,

como garoa sobre tenras plantas.

3“Proclamarei o nome do Senhor.

Louvem a grandeza do nosso Deus!

4Ele é a Rocha, as suas obras são perfeitas,

e todos os seus caminhos são justos.

É Deus fiel, que não comete erros;

justo e reto ele é.

5“Seus filhos têm agido corruptamente para com ele,

e não como filhos; que vergonha!

São geração corrompida e depravada.32.5 Ou Corruptos são eles e não os seus filhos, uma geração corrompida e depravada para a sua vergonha.

6É assim que retribuem ao Senhor,

povo insensato e ignorante?

Não é ele o Pai de vocês, o seu Criador32.6 Ou que os comprou,

que os fez e os formou?

7“Lembrem-se dos dias do passado;

considerem as gerações há muito passadas.

Perguntem aos seus pais,

e estes contarão a vocês,

aos seus líderes, e eles explicarão a vocês.

8Quando o Altíssimo deu às nações a sua herança,

quando dividiu toda a humanidade,

estabeleceu fronteiras para os povos

de acordo com o número dos filhos de Israel32.8 Os manuscritos do mar Morto dizem filhos de Deus..

9Pois o povo preferido do Senhor é este povo,

Jacó é a herança que lhe coube.

10“Numa terra deserta ele o encontrou,

numa região árida e de ventos uivantes.

Ele o protegeu e dele cuidou;

guardou-o como a menina dos seus olhos,

11como a águia que desperta a sua ninhada,

paira sobre os seus filhotes,

e depois estende as asas para apanhá-los,

levando-os sobre elas.

12O Senhor sozinho o levou;

nenhum deus estrangeiro o ajudou.

13“Ele o fez cavalgar nos lugares altos da terra

e o alimentou com o fruto dos campos.

Ele o nutriu com mel tirado da rocha,

e com óleo extraído do penhasco pedregoso,

14com coalhada e leite do gado e do rebanho,

e com cordeiros e bodes cevados;

com os melhores carneiros de Basã

e com as mais excelentes sementes de trigo.

Você bebeu o espumoso sangue das uvas.

15“Jesurum32.15 Jesurum (nome poético de Israel) significa o íntegro; também em 33.5 e 26. engordou e deu pontapés;

você engordou, tornou-se pesado e farto de comida.

Abandonou o Deus que o fez

e rejeitou a Rocha, que é o seu Salvador.

16Eles o deixaram com ciúmes por causa dos deuses estrangeiros,

e o provocaram com os seus ídolos abomináveis.

17Sacrificaram a demônios que não são Deus,

a deuses que não conheceram,

a deuses que surgiram recentemente,

a deuses que os seus antepassados não adoraram.

18Vocês abandonaram a Rocha, que os gerou;

vocês se esqueceram do Deus que os fez nascer.

19“O Senhor viu isso e os rejeitou,

porque foi provocado pelos seus filhos e suas filhas.

20‘Esconderei o meu rosto deles’, disse,

‘e verei qual o fim que terão;

pois são geração perversa, filhos infiéis.

21Provocaram-me os ciúmes com aquilo que nem deus é

e irritaram-me com seus ídolos inúteis.

Farei que tenham ciúmes de quem não é meu povo;

eu os provocarei à ira por meio de uma nação insensata.

22Pois um fogo foi aceso pela minha ira,

fogo que queimará até as profundezas do Sheol32.22 Essa palavra pode ser traduzida por sepultura, profundezas, ou morte..

Ele devorará a terra e as suas colheitas

e consumirá os alicerces dos montes.

23“ ‘Amontoarei desgraças sobre eles

e contra eles gastarei as minhas flechas.

24Enviarei dentes de feras,

uma fome devastadora,

uma peste avassaladora

e uma praga mortal;

enviarei contra eles dentes de animais selvagens,

e veneno de víboras que se arrastam no pó.

25Nas ruas a espada os deixará sem filhos;

em seus lares reinará o terror.

Morrerão moços e moças,

crianças e homens já grisalhos.

26Eu disse que os dispersaria

e que apagaria da humanidade a lembrança deles.

27Mas temi a provocação do inimigo,

que o adversário entendesse mal

e dissesse: “A nossa mão triunfou;

o Senhor nada fez”.’

28“É uma nação sem juízo

e sem discernimento.

29Quem dera fossem sábios e entendessem;

e compreendessem qual será o seu fim!

30Como poderia um só homem perseguir mil,

ou dois porem em fuga dez mil,

a não ser que a sua Rocha os tivesse vendido,

a não ser que o Senhor os tivesse abandonado?

31Pois a rocha deles não é como a nossa Rocha,

com o que até mesmo os nossos inimigos concordam.

32A vinha deles é de Sodoma

e das lavouras de Gomorra.

Suas uvas estão cheias de veneno,

e seus cachos, de amargura.

33O vinho deles é a peçonha das serpentes,

o veneno mortal das cobras.

34“ ‘Acaso não guardei isto em segredo?

Não o selei em meus tesouros?

35A mim pertence a vingança e a retribuição.

No devido tempo os pés deles escorregarão;

o dia da sua desgraça está chegando

e o seu próprio destino se apressa sobre eles.’

36“O Senhor defenderá o seu povo

e terá compaixão dos seus servos,

quando vir que a força deles se esvaiu

e que ninguém sobrou, nem escravo nem livre.

37Ele dirá: ‘Agora, onde estão os seus deuses,

a rocha em que se refugiaram,

38os deuses que comeram a gordura dos seus sacrifícios

e beberam o vinho das suas ofertas derramadas?

Que eles se levantem para ajudá-los!

Que eles ofereçam abrigo a vocês!

39“ ‘Vejam agora que eu sou o único, eu mesmo.

Não há Deus além de mim.

Faço morrer e faço viver, feri e curarei,

e ninguém é capaz de livrar-se da minha mão.

40Ergo a minha mão para os céus

e declaro: Juro pelo meu nome que,

41quando eu afiar a minha espada refulgente

e a minha mão empunhá-la para julgar,

eu me vingarei dos meus adversários

e retribuirei àqueles que me odeiam.

42Embeberei as minhas flechas em sangue,

enquanto a minha espada devorar carne:

o sangue dos mortos e dos cativos,

as cabeças dos líderes inimigos’.

43“Cantem de alegria, ó nações, com o povo dele,32.43 Ou Façam o povo dele cantar de alegria, ó nações,, 32.43 Os manuscritos do mar Morto dizem povo dele, e todos os anjos o adorem,

pois ele vingará o sangue dos seus servos;

retribuirá com vingança aos seus adversários

e fará propiciação por sua terra e por seu povo”.

44Moisés veio com Josué32.44 Hebraico: Oseias, variante de Josué., filho de Num, e recitou todas as palavras dessa canção na presença do povo. 45Quando Moisés terminou de recitar todas essas palavras a todo o Israel, 46disse-lhes: “Guardem no coração todas as palavras que hoje declarei a vocês solenemente, para que ordenem aos seus filhos que obedeçam fielmente a todas as palavras desta lei. 47Elas não são palavras inúteis. São a sua vida. Por meio delas vocês viverão muito tempo na terra da qual tomarão posse do outro lado do Jordão”.

A Morte de Moisés no Monte Nebo

48Naquele mesmo dia, o Senhor disse a Moisés: 49“Suba as montanhas de Abarim, até o monte Nebo, em Moabe, em frente de Jericó, e contemple Canaã, a terra que dou aos israelitas como propriedade. 50Ali, na montanha que você tiver subido, você morrerá e será reunido aos seus antepassados, assim como o seu irmão Arão morreu no monte Hor e foi reunido aos seus antepassados. 51Assim será porque vocês dois foram infiéis para comigo na presença dos israelitas, junto às águas de Meribá, em Cades, no deserto de Zim, e porque vocês não sustentaram a minha santidade no meio dos israelitas. 52Portanto, você verá a terra somente a distância, mas não entrará na terra que estou dando ao povo de Israel”.

Bíbélì Mímọ́ Yorùbá Òde Òn

Deuteronomi 32:1-52

1Fetísílẹ̀, Ẹ̀yin ọ̀run, èmi yóò sọ̀rọ̀;

ẹ gbọ́, ìwọ ayé, ọ̀rọ̀ ẹnu mi.

2Jẹ́ kí ẹ̀kọ́ ọ̀ mi máa rọ̀ bí òjò,

kí àwọn ọ̀rọ̀ mi máa sọ̀kalẹ̀ bí ìrì,

bí òjò wíníwíní sára ewéko tuntun,

bí ọ̀wààrà òjò sára ohun ọ̀gbìn.

3Èmi yóò kókìkí orúkọ Olúwa,

Háà, ẹ yin títóbi Ọlọ́run wa!

4Òun ni àpáta, iṣẹ́ ẹ rẹ̀ jẹ́ pípé,

gbogbo ọ̀nà an rẹ̀ jẹ́ òdodo.

Ọlọ́run olóòtítọ́ tí kò ṣe àṣìṣe kan,

Ó dúró ṣinṣin, òdodo àti òtítọ́ ni òun.

532.5: Fp 2.15.Wọ́n ti ṣe iṣẹ́ ìbàjẹ́ sọ́dọ̀ ọ rẹ̀;

fún ìtìjú u wọn, wọn kì í ṣe ọmọ rẹ̀ mọ́,

ṣùgbọ́n ìran tí ó yí sí apá kan tí ó sì dorí kodò.

6Ṣé báyìí ni ẹ̀yin yóò ṣe san an fún Olúwa,

Háà, ẹ̀yin aṣiwèrè àti aláìgbọ́n ènìyàn?

Ǹjẹ́ òun kọ́ ni baba yín, Ẹlẹ́dàá yín,

tí ó dá a yín tí ó sì mọ yín?

7Rántí ìgbà láéláé;

wádìí àwọn ìran tí ó ti kọjá.

Béèrè lọ́wọ́ baba à rẹ yóò sì sọ fún ọ,

àwọn àgbàgbà rẹ, wọn yóò sì ṣàlàyé fún ọ.

8Nígbà tí Ọ̀gá-ògo fi ogún àwọn orílẹ̀-èdè fún wọn,

nígbà tí ó pín onírúurú ènìyàn,

ó sì gbé ààlà kalẹ̀ fún àwọn ènìyàn

gẹ́gẹ́ bí iye ọmọkùnrin Israẹli.

9Nítorí ìpín Olúwa ni àwọn ènìyàn an rẹ̀,

Jakọbu ni ìpín ìní i rẹ̀.

10Ní aginjù ni ó ti rí i,

ní aginjù níbi tí ẹranko kò sí.

Ó yíká, ó sì tọ́jú rẹ̀,

ó pa á mọ́ bí ẹyin ojú u rẹ̀.

11Bí idì ti í ru ìtẹ́ rẹ̀ ti ó sì ń

rábàbà sórí ọmọ rẹ̀,

tí ó na ìyẹ́ apá rẹ̀ láti gbé wọn ki ó sì

gbé wọn sórí ìyẹ́ apá rẹ̀.

12Olúwa ṣamọ̀nà;

kò sì sí ọlọ́run àjèjì pẹ̀lú rẹ̀.

13Ó mú gun ibi gíga ayé

ó sì fi èso oko bọ́ ọ.

Ó sì jẹ́ kí ó mú oyin láti inú àpáta wá,

àti òróró láti inú akọ òkúta wá,

14Pẹ̀lú u wàràǹkàṣì àti wàrà àgùntàn

àti ti àgbò ẹran

àti pẹ̀lú ọ̀rá ọ̀dọ́-àgùntàn àti ewúrẹ́,

pẹ̀lú àgbò irú u ti Baṣani

tí ó sì mu ẹ̀jẹ̀ èso àjàrà, àní àti wáìnì.

15Jeṣuruni sanra tán ó sì tàpá;

ìwọ sanra tán, ìwọ ki tan, ọ̀rá sì bò ọ́ tán.

O kọ Ọlọ́run tí ó dá ọ

o sì kọ àpáta ìgbàlà rẹ.

16Wọ́n sì fi òrìṣà mú un jowú,

ohun ìríra ni wọ́n fi mú un bínú.

17Wọ́n rú ẹbọ sí iwin búburú, tí kì í ṣe Ọlọ́run,

ọlọ́run tí wọn kò mọ̀ rí,

ọlọ́run tí ó ṣẹ̀ṣẹ̀ farahàn láìpẹ́,

ọlọ́run tí àwọn baba yín kò bẹ̀rù.

18Ìwọ kò rántí àpáta, tí ó bí ọ;

o sì gbàgbé Ọlọ́run tí ó dá ọ.

19Olúwa sì rí èyí ó sì kọ̀ wọ́n,

nítorí tí ó ti bínú nítorí ìwà ìmúnibínú àwọn ọmọkùnrin àti ọmọbìnrin rẹ.

20Ó sì wí pé, “Èmi yóò pa ojú mi mọ́ kúrò lára wọn,

èmi yóò sì wò ó bí ìgbẹ̀yìn in wọn yóò ti rí;

nítorí wọ́n jẹ́ ìran alágídí,

àwọn ọmọ tí kò sí ìgbàgbọ́ nínú wọn.

2132.21: Ro 10.19; 11.11; 1Kọ 10.22.Wọ́n fi mí jowú nípa ohun tí kì í ṣe Ọlọ́run,

wọ́n sì fi ohun asán an wọn mú mi bínú.

Èmi yóò mú wọn kún fún ìlara láti ọ̀dọ̀ àwọn tí kì í ṣe ènìyàn;

èmi yóò sì mú wọn bínú láti ọ̀dọ̀ aṣiwèrè orílẹ̀-èdè.

22Nítorí pé iná kan ràn nínú ìbínú mi,

yóò sì jó dé ipò ikú ní ìsàlẹ̀.

Yóò sì run ayé àti ìkórè e rẹ̀

yóò sì tiná bọ ìpìlẹ̀ àwọn òkè ńlá.

23“Èmi yóò kó àwọn ohun búburú lé wọn lórí

èmi ó sì na ọfà mi tán sí wọn lára.

24Èmi yóò mú wọn gbẹ,

ooru gbígbóná àti ìparun kíkorò ni a ó fi run wọ́n.

Pẹ̀lú oró ohun tí ń rákò nínú erùpẹ̀.

25Idà ní òde, àti ẹ̀rù nínú ìyẹ̀wù,

ni yóò run ọmọkùnrin àti wúńdíá.

Ọmọ ẹnu ọmú àti arúgbó eléwú irun pẹ̀lú.

26Mo ní èmi yóò tú wọn ká

èmi yóò sì mú ìrántí i wọn dà kúrò nínú àwọn ènìyàn,

27nítorí bí mo ti bẹ̀rù ìbínú ọ̀tá,

kí àwọn ọ̀tá a wọn kí ó má

ba à wí pé, ‘Ọwọ́ wa lékè ni;

kì í sì í ṣe Olúwa ni ó ṣe gbogbo èyí.’ ”

28Wọ́n jẹ́ orílẹ̀-èdè tí kò ní ìmọ̀,

bẹ́ẹ̀ ni kò sí òye nínú wọn.

29Bí ó ṣe pé wọ́n gbọ́n, kí òye yìí sì yé wọn

kí wọn ro bí ìgbẹ̀yìn wọn yóò ti rí!

30Báwo ni ẹnìkan ṣe lè lé ẹgbẹ̀rún,

tàbí tí ẹni méjì sì lè lé ẹgbàárùn-ún sá,

bí kò ṣe pé àpáta wọn ti tà wọ́n,

bí kò ṣe pé Olúwa wọn ti fi wọ́n tọrẹ?

31Nítorí pé àpáta wọn kò dàbí àpáta wa,

àní àwọn ọ̀tá wa tìkára wọn ń ṣe onídàájọ́.

32Igi àjàrà a wọn wá láti igi àjàrà Sodomu

àti ti ìgbẹ́ ẹ Gomorra.

Èso àjàrà wọn kún fún oró,

Ìdì wọn korò.

33Ọtí wáìnì wọn ìwọ ti dragoni ni,

àti oró mímú ti ejò paramọ́lẹ̀.

34“Èmi kò to èyí jọ ní ìpamọ́

èmi kò sì fi èdìdì dì í ní ìṣúra mi?

35Ti èmi ni láti gbẹ̀san; Èmi yóò san án fún wọn

ní àkókò tí ẹ̀ṣẹ̀ wọn yóò yọ;

ọjọ́ ìdààmú wọn súnmọ́ etílé

ohun tí ó sì ń bọ̀ wá bá wọn yára bọ̀.”

36Olúwa yóò ṣe ìdájọ́ àwọn ènìyàn an rẹ̀

yóò sì ṣàánú fún àwọn ìránṣẹ́ ẹ rẹ̀

nígbà tí ó bá rí i pé agbára wọn lọ tán

tí kò sì sí ẹnìkan tí ó kù, ẹrú tàbí ọmọ.

37Yóò wí pé: “Òrìṣà wọn dà báyìí,

àpáta tí wọ́n fi ṣe ìgbẹ́kẹ̀lé e wọn,

38ọlọ́run tí ó jẹ ọ̀rá ẹran ẹbọ wọn

tí ó ti mu ọtí i wáìnì ẹbọ ohun mímu wọn?

Jẹ́ kí wọn dìde láti gbà wọ́n!

Jẹ́ kí wọn ṣe ààbò fún un yín!

39“Wò ó báyìí pé: èmi fúnra à mi, èmi ni!

Kò sí ọlọ́run mìíràn lẹ́yìn mi.

Mo sọ di kíkú mo sì tún sọ di ààyè,

Mo ti ṣá lọ́gbẹ́ Èmi yóò sì mu jiná,

kò sí ẹni tí ó lè gbà kúrò lọ́wọ́ ọ̀ mi.

40Mo gbé ọwọ́ mi sókè ọ̀run mo sì wí pé:

Èmi ti wà láààyè títí láé,

41nígbà tí mo bá pọ́n idà dídán mi

àti tí mo bá sì fi ọwọ́ mi lé ìdájọ́,

Èmi yóò san ẹ̀san fún àwọn ọ̀tá mi

Èmi kò sì san fún àwọn tí ó kórìíra à mi.

42Èmi yóò mú ọfà mu ẹ̀jẹ̀,

nígbà tí idà mi bá jẹ ẹran:

ẹ̀jẹ̀ ẹni pípa àti ẹni ìgbèkùn,

láti orí àwọn aṣáájú ọ̀tá.”

4332.43: Ro 15.10; Hb 1.6 (Septuagint); If 6.10; 19.2.Ẹ yọ̀ ẹ̀yin orílẹ̀-èdè, pẹ̀lú àwọn ènìyàn rẹ̀

nítorí òun yóò gbẹ̀san ẹ̀jẹ̀ àwọn ìránṣẹ́ ẹ rẹ̀;

yóò sì gbẹ̀san lára àwọn ọ̀tá a rẹ̀

yóò sì ṣe ètùtù fún ilẹ̀ àti ènìyàn rẹ̀.

44Mose sì wá ó sì sọ gbogbo ọ̀rọ̀ òfin yìí ní etí àwọn ènìyàn náà, òun, àti Hosea ọmọ Nuni. 45Nígbà tí Mose parí i kíka gbogbo ọ̀rọ̀ wọ̀nyí sí Israẹli. 46Ó sọ fún un pé, “Ẹ gbé ọkàn an yín lé gbogbo ọ̀rọ̀ tí mo ti sọ láàrín yín lónìí, kí ẹ̀yin lè pàṣẹ fún àwọn ọmọ yín láti gbọ́rọ̀ àti láti ṣe gbogbo ọ̀rọ̀ inú òfin yìí. 47Wọn kì í ṣe ọ̀rọ̀ asán fún ọ, ìyè e yín ni wọ́n. Nípa wọn ni ẹ̀yin yóò gbé pẹ́ lórí ilẹ̀ tí ẹ̀yin ń gòkè e Jordani lọ láti gbà.”

Ikú Mose lórí òkè Nebo

48Ní ọjọ́ kan náà, Olúwa sọ fún Mose pé, 49“Gòkè lọ sí Abarimu sí òkè Nebo ní Moabu, tí ó kọjú sí Jeriko, kí o sì wo ilẹ̀ Kenaani, ilẹ̀ tí mo ń fi fún àwọn ọmọ Israẹli, bí ìní i wọn. 50Ní orí òkè tí ìwọ ń gùn lọ ìwọ yóò kùú níbẹ̀, kí a sì sin ọ́ pẹ̀lú àwọn ènìyàn rẹ, gẹ́gẹ́ bí arákùnrin in rẹ Aaroni ti kú ní orí òkè Hori tí a sì sin ín pẹ̀lú àwọn ènìyàn an rẹ̀. 51Ìdí ni pé ẹ̀yin méjèèjì ṣẹ̀ sí mi láàrín àwọn ọmọ Israẹli ní ibi omi Meriba Kadeṣi ní aginjù Sini àti nítorí ẹ̀yin kò yà mí sí mímọ́ láàrín àwọn ọmọ Israẹli. 52Nítorí náà, ìwọ yóò rí ilẹ̀ náà ní ọ̀kánkán, o kì yóò wọ inú rẹ̀ ilẹ̀ ti mo ti fi fún àwọn ọmọ Israẹli.”