O Amado
1Entrei em meu jardim,
minha irmã, minha noiva;
ajuntei a minha mirra com as minhas especiarias.
Comi o meu favo e o meu mel;
bebi o meu vinho e o meu leite.
Poeta
Comam, amigos,
bebam quanto puderem, ó amados!
A Amada
2Eu estava quase dormindo,
mas o meu coração estava acordado.
Escutem! O meu amado está batendo.
O Amado
Abra-me a porta, minha irmã,
minha querida, minha pomba,
minha mulher ideal,
pois a minha cabeça está encharcada de orvalho;
o meu cabelo, da umidade da noite.
A Amada
3Já tirei a túnica;
terei que vestir-me de novo?
Já lavei os pés;
terei que sujá-los de novo?
4O meu amado pôs a mão por uma abertura da tranca;
meu coração começou a palpitar por causa dele.
5Levantei-me para abrir-lhe a porta;
minhas mãos destilavam mirra,
meus dedos vertiam mirra,
na maçaneta da tranca.
6Eu abri, mas o meu amado se fora;
o meu amado já havia partido.
Quase desmaiei de tristeza!
Procurei-o, mas não o encontrei.
Eu o chamei, mas ele não respondeu.
7As sentinelas me encontraram
enquanto faziam a ronda na cidade.
Bateram-me, feriram-me;
e tomaram o meu manto,
as sentinelas dos muros!
8Ó mulheres de Jerusalém, eu as faço jurar:
se encontrarem o meu amado,
que dirão a ele?
Digam-lhe que estou doente de amor.
Amigas (As Mulheres de Jerusalém)
9Que diferença há entre o seu amado e outro qualquer,
ó você, das mulheres a mais linda?
Que diferença há entre o seu amado e outro qualquer,
para você nos obrigar a tal promessa?
A Amada
10O meu amado tem a pele bronzeada;
ele se destaca entre dez mil.
11Sua cabeça é como ouro, o ouro mais puro;
seus cabelos ondulam ao vento como ramos de palmeira;
são negros como o corvo.
12Seus olhos são como pombas
junto aos regatos de água,
lavados em leite,
incrustados como joias.
13Suas faces são como um jardim de especiarias
que exalam perfume.
Seus lábios são como lírios
que destilam mirra.
14Seus braços são cilindros de ouro
com berilo neles engastado.
Seu tronco é como marfim polido
adornado de safiras.
15Suas pernas são colunas de mármore5.15 Ou alabastro
firmadas em bases de ouro puro.
Sua aparência é como o Líbano;
ele é elegante como os cedros.
16Sua boca é a própria doçura;
ele é mui desejável.
Esse é o meu amado, esse é o meu querido,
ó mulheres de Jerusalém.
Lalaki
1Nagsulod ako sa akon katamnan, sa palangga ko nga nobya. Gintipon ko ang akon mira kag mga pahamot. Nagkaon ako sang akon dugos kag nag-inom sang akon bino kag gatas.
Mga Babayi sang Jerusalem
Kamo nga nagahigugmaanay, magkaon kamo kag mag-inom.
Babayi
2Samtang nagakatulog ako nagdamgo ako. Nabatian ko nga nagapanuktok ang akon hinigugma. Nagsiling siya, “Buksi ako, O palangga ko nga matahom gid. Kay basa na ang akon ulo sang tun-og.” 3Pero nagsiling ako, “Nauba ko na ang akon bayo, sul-ubon ko pa bala ini liwat? Nakapanghinaw na ako sang akon tiil, higkuan ko pa bala ini liwat?” 4Ginkuot sang akon hinigugma ang trangka sang puwertahan, kag daw maano ako sa kalipay. 5Nagbangon ako sa pagpasulod sa iya. Kag sang gin-uyatan ko ang pintal sang puwertahan, nagtulo sa akon kamot ang mira. 6Ginbuksan ko ang akon hinigugma, pero wala na siya. Gusto ko gid mabatian ang iya tingog. Gani gintawag ko siya, pero wala siya magsabat. Ginpangita ko siya, pero wala ko siya makita. 7Nakita ako sang mga guwardya samtang nagaronda sila sa siyudad. Ginlampusan nila ako, kag napilasan ako. Ginkuha5:7 Ginkuha: ukon, Gin-gisi. nila ang akon kunop. 8Kamo nga mga babayi sang Jerusalem, magsumpa kamo nga kon makita ninyo ang akon hinigugma sugiri ninyo siya nga nagapalangluya ako tungod sa gugma.
Mga Babayi sang Jerusalem
9O pinakamatahom nga babayi, ano gid bala ang maayo sa imo hinigugma nga ginapasumpa mo gid kami? Mas maayo gid bala siya sang sa iban?
Babayi
10Guwapo kag mapula-pula ang akon hinigugma. Isa lang siya sa mga napulo ka libo. 11Mas bilidhon pa ang iya ulo sang sa bulawan. Kulong-kulongon ang iya buhok kag daw pareho kaitom sa uwak. 12Ang iya mata daw pareho katahom sa mata sang pating nga daw gatas kaputi, nga ara sa higad sang suba. Kag pareho man ini katahom sa malahalon nga mga bato. 13Ang iya guya mahamot pareho sa katamnan nga puno sang mga tanom nga ginahimo nga pahamot. Ang iya mga bibig daw pareho sa mga liryo nga nagailig ang mira. 14Ang iya mga butkon daw kabilya nga bulawan nga may malahalon nga mga bato. Ang iya lawas daw pareho sa ginpahining nga bangkil sang elepante nga nadekorasyunan sang mga bato nga sapiro. 15Ang iya mga paa daw pareho sa mga haligi nga marmol nga nagatindog sa sadsaran nga puro bulawan. Katahom sa iya tan-awon, pareho sa mga kahoy nga sedro sa Lebanon. 16Manami halukan ang iya bibig, kag guwapo gid siya katama. Siya ang akon hinigugma, O mga babayi sang Jerusalem. Siya ang akon amigo.
