Pedro e João perante o Sinédrio
1Enquanto Pedro e João falavam ao povo, chegaram os sacerdotes, o capitão da guarda do templo e os saduceus. 2Eles estavam muito perturbados porque os apóstolos estavam ensinando o povo e proclamando em Jesus a ressurreição dos mortos. 3Agarraram Pedro e João e, como já estava anoitecendo, os colocaram na prisão até o dia seguinte. 4Mas muitos dos que tinham ouvido a mensagem creram, chegando o número dos homens que creram a perto de cinco mil.
5No dia seguinte, as autoridades, os líderes religiosos e os mestres da lei reuniram-se em Jerusalém. 6Estavam ali Anás, o sumo sacerdote, bem como Caifás, João, Alexandre e todos os que eram da família do sumo sacerdote. 7Mandaram trazer Pedro e João diante deles e começaram a interrogá-los: “Com que poder ou em nome de quem vocês fizeram isso?”
8Então Pedro, cheio do Espírito Santo, disse-lhes: “Autoridades e líderes do povo! 9Visto que hoje somos chamados para prestar contas de um ato de bondade em favor de um aleijado, sendo interrogados acerca de como ele foi curado, 10saibam os senhores e todo o povo de Israel que por meio do nome de Jesus Cristo, o Nazareno, a quem os senhores crucificaram, mas a quem Deus ressuscitou dos mortos, este homem está aí curado diante dos senhores. 11Este Jesus é
“ ‘a pedra que vocês, construtores, rejeitaram,
e que se tornou a pedra angular’4.11 Sl 118.22.
12Não há salvação em nenhum outro, pois, debaixo do céu não há nenhum outro nome dado aos homens pelo qual devamos ser salvos”.
13Vendo a coragem de Pedro e de João e percebendo que eram homens comuns e sem instrução, ficaram admirados e reconheceram que eles haviam estado com Jesus. 14E, como podiam ver ali com eles o homem que fora curado, nada podiam dizer contra eles. 15Assim, ordenaram que se retirassem do Sinédrio4.15 Conselho dos principais líderes do povo judeu; também em todo o livro de Atos. e começaram a discutir, 16perguntando: “Que faremos com esses homens? Todos os que moram em Jerusalém sabem que eles realizaram um milagre notório que não podemos negar. 17Todavia, para impedir que isso se espalhe ainda mais no meio do povo, precisamos adverti-los de que não falem com mais ninguém sobre esse nome”.
18Então, chamando-os novamente, ordenaram-lhes que não falassem nem ensinassem em nome de Jesus. 19Mas Pedro e João responderam: “Julguem os senhores mesmos se é justo aos olhos de Deus obedecer aos senhores e não a Deus. 20Pois não podemos deixar de falar do que vimos e ouvimos”.
21Depois de mais ameaças, eles os deixaram ir. Não tinham como castigá-los, porque todo o povo estava louvando a Deus pelo que acontecera, 22pois o homem que fora curado milagrosamente tinha mais de quarenta anos de idade.
A Oração dos Primeiros Cristãos
23Quando foram soltos, Pedro e João voltaram para os seus companheiros e contaram tudo o que os chefes dos sacerdotes e os líderes religiosos lhes tinham dito. 24Ouvindo isso, levantaram juntos a voz a Deus, dizendo: “Ó Soberano, tu fizeste os céus, a terra, o mar e tudo o que neles há! 25Tu falaste pelo Espírito Santo por boca do teu servo, nosso pai Davi:
“ ‘Por que se enfurecem as nações,
e os povos conspiram em vão?
26Os reis da terra se levantam,
e os governantes se reúnem
contra o Senhor
e contra o seu Ungido’4.25,26 Sl 2.1,2.
27De fato, Herodes e Pôncio Pilatos reuniram-se com os gentios4.27 Isto é, os que não são judeus; também em todo o livro de Atos. e com o povo de Israel nesta cidade, para conspirar contra o teu santo servo Jesus, a quem ungiste. 28Fizeram o que o teu poder e a tua vontade haviam decidido de antemão que acontecesse. 29Agora, Senhor, considera as ameaças deles e capacita os teus servos para anunciarem a tua palavra corajosamente. 30Estende a tua mão para curar e realizar sinais e maravilhas por meio do nome do teu santo servo Jesus”.
31Depois de orarem, tremeu o lugar em que estavam reunidos; todos ficaram cheios do Espírito Santo e anunciavam corajosamente a palavra de Deus.
Os Discípulos Repartem seus Bens
32Da multidão dos que creram, uma era a mente e um o coração. Ninguém considerava unicamente sua coisa alguma que possuísse, mas compartilhavam tudo o que tinham. 33Com grande poder os apóstolos continuavam a testemunhar da ressurreição do Senhor Jesus, e grandiosa graça estava sobre todos eles. 34Não havia pessoas necessitadas entre eles, pois os que possuíam terras ou casas as vendiam, traziam o dinheiro da venda 35e o colocavam aos pés dos apóstolos, que o distribuíam segundo a necessidade de cada um.
36José, um levita de Chipre a quem os apóstolos deram o nome de Barnabé, que significa “encorajador4.36 Ou consolador. Grego: filho da consolação.”, 37vendeu um campo que possuía, trouxe o dinheiro e o colocou aos pés dos apóstolos.
رسولان مسيح با جرأت سخن می‌گويند
1ايشان هنوز مشغول گفتگو با مردم بودند كه ناگهان كاهنان اعظم با سرنگهبان خانهٔ خدا و چند نفر از فرقهٔ صدوقی‌ها بر سرشان تاختند. 2ايشان از اينكه پطرس و يوحنا دربارهٔ زنده شدن عيسی با مردم سخن می‌گفتند، بسيار مضطرب و پريشان شده بودند. 3پس آنان را گرفتند و چون عصر بود تا روز بعد زندانی كردند. 4اما بسياری از كسانی كه پيام ايشان را شنيده بودند، ايمان آوردند و به اين ترتيب تعداد ايمانداران به پنج هزار رسيد!
5روز بعد، شورای عالی يهود در اورشليم جلسه داشتند. 6حنا كاهن اعظم با قيافا، يوحنا، اسكندر و ساير بستگانش نيز حضور داشتند. 7آنگاه پطرس و يوحنا را آوردند و از ايشان پرسيدند: «اين كار را با چه قدرت و با اجازهٔ چه كسی انجام داده‌ايد؟»
8پطرس كه پر از روح‌القدس بود، به ايشان گفت: «ای سران و بزرگان قوم اسرائيل، 9اگر منظورتان اين كار خير است كه در حق اين شخص لنگ كرده‌ايم و می‌پرسيد كه چگونه شفا پيدا كرده است، 10اجازه دهيد صريحاً به همه بگويم كه اين معجزه را در نام عيسی مسيح ناصری و با قدرت او كرده‌ايم، يعنی همان كسی كه شما بر صليب كشتيد ولی خدا او را زنده كرد. بلی، با قدرت اوست كه اين مرد الان صحيح و سالم اينجا ايستاده است. 11چون بنا به گفتهٔ كتاب آسمانی، عيسی مسيح همان سنگی است كه شما معمارها دور انداختيد، ولی سنگ اصلی ساختمان شد. 12غير از عيسی مسيح كسی نيست كه بتواند ما را رستگار سازد! چون در زير اين آسمان، نام ديگری وجود ندارد كه مردم بتوانند توسط آن از گناهان نجات يابند.»
13وقتی اعضای شورا جرأت و بی‌باكی پطرس و يوحنا را ديدند، مات و مبهوت ماندند! خصوصاً كه می‌ديدند اشخاص بيسواد و معمولی هستند، و پی بردند كه چون با عيسی بوده‌اند تا اين حد دگرگون شده‌اند! 14از طرف ديگر، فقير لنگ نيز صحيح و سالم كنار ايشان ايستاده بود و نمی‌توانستند شفای او را انكار كنند! 15پس ايشان را از تالار شورا بيرون فرستادند تا با يكديگر مشورت كنند.
16آنان از يكديگر می‌پرسيدند: «با ايشان چه كنيم؟ ما كه نمی‌توانيم منكر اين معجزهٔ بزرگ شويم، چون در اورشليم همه از آن باخبرند. 17ولی شايد بتوانيم جلو تبليغاتشان را بگيريم. پس به ايشان می‌گوييم اگر بار ديگر نام عيسی را بر زبان بياورند و دست به چنين كارهايی بزنند، مسئول عواقب آن خواهند بود.» 18پس ايشان را احضار كرده، گفتند كه ديگر دربارهٔ عيسی با كسی سخن نگويند.
19اما پطرس و يوحنا جواب دادند: «خودتان بگوييد، آيا درست است كه به جای حكم خدا، از دستور شما اطاعت كنيم؟ 20ما نمی‌توانيم آنچه از عيسی ديده و شنيده‌ايم به كسی نگوييم.» 21پس ايشان را بسيار تهديد كردند و آزاد ساختند، چون نمی‌دانستند چطور مجازاتشان كنند بدون اينكه آشوب تازه‌ای به راه افتد؛ زيرا به خاطر اين معجزهٔ بزرگ، همه خدا را شكر می‌كردند. 22معجزهٔ شفای مردی كه بيش از چهل سال فلج بود!
دعای متحد ايمانداران
23پطرس و يوحنا به محض اينكه آزاد شدند، نزد ساير رسولان عيسی بازگشتند و تصميمات شورا را برای ايشان بازگو كردند.
24آنگاه تمام ايمانداران با هم دعا كرده، گفتند:
«ای خداوند، ای خالق آسمان و زمين و دريا و هر آنچه در آنهاست، 25-26مدتها پيش بوسيلهٔ روح‌القدس از زبان جد ما و خدمتگزار خود داوود نبی فرمودی: چرا مردم خدانشناس بر ضد خداوند شورش بپا می‌كنند و قومهای نادان عليه خدای بزرگ و توانا توطئه می‌چينند؟ پادشاهان دنيا با يكديگر همدست می‌شوند تا با خدا و با مسيح او بجنگند.
27«اين درست همان چيزی است كه ما امروز شاهد آن هستيم، زيرا هيروديس پادشاه، پونتيوس پيلاطوس فرماندار و تمام رومی‌ها با قوم اسرائيل، ضد عيسی مسيح، خدمتگزار مقدس تو همدست شده‌اند 28تا دست به كارهايی بزنند كه حكمت و قدرت تو از پيش مقدر كرده بود. 29و حال، ای خداوند، به تهديدهای ايشان گوش كن و به ما خدمتگزاران خود جرأت بده تا پيام تو را به مردم برسانيم. 30قدرت شفابخش خود را نيز به ما عطا فرما تا بوسيلهٔ نام خدمتگزار مقدس تو عيسی، معجزات بزرگ و كارهای عجيب انجام دهيم.»
31پس از اين دعا، خانه‌ای كه در آن بودند، تكان خورد و همه از روح‌القدس پر شدند و پيغام خدا را با جرأت به مردم رساندند.
صميميت و همبستگی مسيحيان
32تمام ايمانداران با هم يكدل و يكرأی بودند، و كسی دارايی خود را از آن خود نمی‌دانست، چون هر چه داشتند با هم قسمت می‌كردند. 33رسولان دربارهٔ زنده شدن عيسای خداوند با قدرت موعظه می‌كردند و فيض عظيم خدا بر همهٔ ايشان بود. 34-35كسی نيز محتاج نبود، چون هر کس زمين يا خانه‌ای داشت، می‌فروخت و پولش را به رسولان می‌داد تا بين نيازمندان تقسيم كنند.
36برای مثال شخصی بود به نام يوسف كه رسولان او را «برنابای واعظ» نام نهاده بودند! او از قبيلهٔ لاوی و اهل قبرس بود. 37او مزرعهٔ خود را فروخت و پولش را آورد و پيش قدمهای رسولان گذاشت.
