Rugăciunea poporului
1Adu‑Ți aminte, Doamne, de ce ni s‑a întâmplat!
Uită‑Te și vezi disprețul nostru!
2Moștenirea noastră s‑a dus la necunoscuți,
iar casele noastre – la străini.
3Am ajuns orfani de tată,
iar mamele noastre sunt ca niște văduve.
4Apa noastră o bem pe bani,
iar lemnele noastre trebuie să le cumpărăm.
5Prigonitorii noștri sunt pe urmele noastre.
Suntem obosiți, dar nu suntem lăsați să ne odihnim.
6Am dat mâna cu Egiptul și cu Asiria,
ca să ne săturăm cu pâine.
7Părinții noștri au păcătuit și nu mai sunt,
iar noi purtăm pedeapsa pentru nelegiuirea lor.
8Robii stăpânesc peste noi
și nimeni nu ne eliberează din mâna lor.
9Ne câștigăm pâinea riscându‑ne viața
din cauza sabiei din pustie.
10Ne arde pielea ca un cuptor
de febra pricinuită de foame.
11Au necinstit pe femei în Sion,
pe fecioare – în cetățile lui Iuda.
12Prinții au fost spânzurați de mâinile lor,
iar bătrânilor nu li s‑a dat cinste.
13Tinerii trudesc la piatra de moară,
iar copiii cad sub poverile de lemne.
14Bătrânii nu mai vin la poarta cetății,
iar tinerii au încetat să mai cânte.
15A încetat bucuria inimii noastre,
iar dansul nostru s‑a prefăcut în bocet.
16A căzut coroana de pe capul nostru.
Vai de noi, căci am păcătuit!
17Iată de ce ne leșină inima,
iată de ce ni s‑au întunecat ochii:
18muntele Sion a ajuns pustiit
și pe el se plimbă șacalii.18 Sau: vulpile.
19Doamne, Tu împărățești veșnic.
Tronul Tău dăinuie din generație în generație.
20De ce să ne uiți pentru totdeauna?
De ce să ne părăsești pentru atât de multe zile?20 Sau: De ce ne‑ai uitat pentru totdeauna? / De ce ne‑ai părăsit atât de multe zile?
21Întoarce‑ne la Tine, Doamne, ca astfel să ne întoarcem!
Dă‑ne iarăși zile ca cele din trecut!
22Să ne fi respins Tu oare de tot
și să Te fi mâniat Tu pe noi peste măsură?!
Jeremia pleit voor het volk
1Och Here, denk aan alles wat ons is overkomen, kijk eens naar de ellende waaronder wij gebukt gaan!
2Onze huizen en ons land zijn in bezit genomen door buitenlanders.
3Wij zijn wezen, onze vaders zijn dood en onze moeders zijn weduwen.
4Wij moeten zelfs betalen voor ons drinkwater, hout wordt ons tegen de hoogst mogelijke prijzen verkocht.
5Wij buigen onze nek onder de voet van de overwinnaar, zonder ons rust te gunnen, laten zij ons zwoegen.
6Wij smeken Egypte en Assyrië om brood.
7Onze voorouders zondigden, maar stierven voordat de oordelende hand zijn werk begon. Wij dragen nu de straf die zij verdienden!
8Onze vroegere dienaars zijn ons nu de baas geworden, er is niemand overgebleven die ons kan redden.
9Wij gaan de woestijn in om voedsel te zoeken, maar daarbij lopen wij het risico door de vijand te worden gedood.
10Onze huid voelt heet aan, we hebben koorts door de honger.
11Zij verkrachten de vrouwen van Jeruzalem en de meisjes in de steden van Juda.
12Onze prinsen hebben zij opgehangen en zelfs bejaarde mannen worden met minachting behandeld.
13Zij nemen jonge mannen mee om hun koren te malen en de kleine kinderen wankelen onder de zware lasten die zij moeten dragen.
14De oude mannen zitten niet meer in de stadspoorten, de jongeren dansen en zingen niet meer.
15De vreugde in onze harten is gedoofd, ons dansen is veranderd in rouwen.
16Onze glorie is vergaan. De kroon is van ons hoofd gevallen. Dat overkomt ons allemaal vanwege onze zonden.
17Onze harten zijn zwak en droevig, de schittering is uit onze ogen verdwenen.
18Jeruzalem en de tempel van de Here zijn verwoest en liggen er verlaten bij. Alleen de vossen dwalen er in rond.
19Och Here, U blijft voor altijd dezelfde! Uw troon staat vast van generatie op generatie.
20Waarom vergeet U ons nog steeds? Waarom keert U ons zo lang de rug toe?
21Bewerk in ons hart een ommekeer en breng ons weer bij U terug! Dat is onze enige hoop! Geef ons onze vroegere vreugde weer terug!
22Of hebt U ons voorgoed afgewezen? Komt er ooit een einde aan uw toorn tegen ons?
