Starea de păcat a poporului
1Vai de mine!
Căci sunt ca după culesul fructelor,
ca după culesul viilor!
Nu mai este niciun ciorchine de mâncat
nimic din smochinele timpurii,
după care tânjește sufletul meu!
2A pierit cel evlavios din țară
și n‑a mai rămas niciun om drept!2 Sau: A pierit cel evlavios de pe pământ / și nu mai este niciunul drept printre oameni.
Cu toții stau la pândă, ca să verse sânge;
fiecare îl vânează pe fratele său cu o plasă.
3Mâinile lor sunt deprinse la rău, ca să‑l înfăptuiască bine!
Conducătorul cere daruri,
iar judecătorul cere mită.
Cel mare își spune dorința sufletului său
și apoi conspiră împreună3 Sensul versului este nesigur..
4Cel mai bun dintre ei este ca un mărăcine;
cel mai drept este mai rău ca un gard de spini.
Ziua vestită de străjerii tăi,
ziua pedepsei tale, a sosit!
Acum va fi stupoare pentru voi!
5Nu‑l crede pe prieten,
nu te încrede în amic!
Păzește‑ți ușa gurii
de cea care se odihnește la pieptul tău!
6Căci fiul își desconsideră tatăl,
fiica se ridică împotriva mamei ei,
iar nora – împotriva soacrei sale,
așa încât dușmanii unui om sunt chiar cei din familia lui.
7Eu însă voi privi la Domnul,
voi nădăjdui în Dumnezeul mântuirii mele!
Dumnezeul meu mă va asculta!
Israel va fi restaurat
8Nu te bucura din cauza mea, dușmană a mea,
căci, deși am căzut, mă voi ridica!
Deși locuiesc în întuneric,
Domnul va fi lumina mea!
9Voi îndura furia Domnului,
căci am păcătuit împotriva Lui,
o voi îndura până când El îmi va apăra cauza
și‑mi va face dreptate.
El mă va scoate la lumină;
Îi voi vedea dreptatea.
10Când va vedea dușmana mea lucrul acesta,
va fi acoperită de rușine,
ea, care‑mi zicea:
„Unde este Domnul, Dumnezeul tău?“
Ochii mei vor vedea căderea ei!
Atunci ea va fi călcată în picioare
ca noroiul de pe ulițe.
11Va fi o zi a reclădirii zidurilor tale,
o zi în care ți se va lărgi hotarul!
12În ziua aceea, vor veni la tine oameni
din Asiria și până dinspre cetățile Egiptului12 Sau: din Asiria și până în Egipt.,
din Egipt și până la râu12 Eufratul.,
de la o mare și până la cealaltă,
de la un munte și până la celălalt.
13Însă țara13 Sau: pământul. va fi pustiită din cauza locuitorilor ei,
ca rod al faptelor lor rele.
Rugăciune și laudă
14Păstorește‑Ți cu toiagul poporul,
turma moștenirii Tale
care locuiește în singurătate,
în pădurea din mijlocul ținutului roditor14 Sau: în pădurea din mijlocul Carmelului.!
Să pască în Bașan și în Ghilad
ca în zilele de odinioară!
15„Îi voi arăta lucruri minunate,
ca în ziua ieșirii tale din țara Egiptului!“
16Neamurile vor vedea și se vor rușina
de toată puterea lor.
Își vor pune mâna la gură
și urechile le vor asurzi.
17Vor linge țărâna ca șarpele
și ca târâtoarele pământului.
Vor ieși tremurând din cetățuile lor,
se vor înfricoșa de Domnul, Dumnezeul nostru,
și se vor teme de Tine.
18Cine este Dumnezeu ca Tine,
Care ridică pedeapsa pentru nelegiuire
și trece cu vederea fărădelegea rămășiței moștenirii Lui?
Tu nu rămâi mânios pe vecie,
ci Îți găsești plăcerea în îndurare18 Ebr.: hesed, termen care apare frecvent (de peste 250 ori) în VT, având o varietate de sensuri (îndurare, bunătate, bunăvoință, milă, credincioșie, dragoste statornică). Se referă atât la relațiile dintre oameni, cât și, într‑un mod cu totul special, la relația dintre YHWH și Israel. Cel mai frecvent, se referă la loialitatea părților implicate în legământ (în special loialitatea lui YHWH, care este certă). Termenul, așa cum o dovedește varietatea de sensuri, cuprinde toate implicațiile loialității lui YHWH față de promisiunile legământului..
19Tu vei avea iarăși milă de noi
și vei zdrobi sub tălpi19 Sau: vei lua în captivitate, verbul ebraic având sensul de a subjuga, a înrobi. nelegiuirile noastre;
vei arunca în adâncurile mării toate păcatele noastre.
20Tu vei arăta credincioșie față de Iacov
și îndurare față de Avraam,
așa cum ai jurat părinților noștri
în zilele din vechime.
Ang Kalautan sang mga Israelinhon
1Nagsiling si Micas, “Kaluluoy ako! Pareho ako sa tawo nga gutom nga nagapangita sang mga nabilin nga mga bunga7:1 nabilin nga mga bunga: Kinabatasan sang mga Israelinhon ang pagbilin sang mga nagkalabilin nga mga bunga para siputon sang mga imol, balo, ukon mga indi Israelinhon. sang ubas ukon higera pero wala siya sing may nakita. 2Ang buot ko silingon, wala na ako sing may nakita nga tawo sa Israel nga matutom sa Dios. Wala na sing may nabilin nga matarong nga tawo. Ang kada isa nagahulat sang kahigayunan sa pagpatay sang iya kasimanwa, pareho sang tawo nga nagahulat sa pagsiod sang sapat nga iya dalakpon. 3Sagad sila sa paghimo sang malaot. Ang mga pangulo kag mga huwis nagabaton sang lagay. Kag nagasunod lang sila sa luyag sang mga kilala kag gamhanan nga mga tawo. Nagaisa sila sa pagtiko sang hustisya. 4Ang pinakamatarong sa ila daw pareho lang sa tunukon nga mga hilamon nga wala sing pulos. Nag-abot na ang tion nga silutan sang Dios ini nga mga tawo subong sang iya ginpaandam sa ila paagi sa mga propeta nga pareho sa mga manugbantay sa tore. Gani karon magasalasala sila.
5“Tungod nga lapnag na ang kalautan, indi na kamo magsalig sa inyo mga abyan, bisan pa ang malapit ninyo nga mga abyan. Kag maghalong man kamo sa inyo ginasugid bisan sa inyo pinalangga nga asawa. 6Kay sa sini nga tiyempo, ang anak nga lalaki wala nagatahod sa iya amay, ang anak nga babayi nagabato sa iya iloy, kag ang umagad nga babayi nagabato sa iya ugangan nga babayi. Ang kontra sang isa ka tawo amo mismo ang miyembro sang iya kaugalingon nga panimalay.
7“Pero ako iya magasalig gid sa Ginoo nga akon Dios. Magahulat ako sa iya nga luwason niya ako. Kag pamatian gid niya ang akon pangamuyo.”
Pagaluwason sang Dios ang mga Israelinhon
8Nagsiling ang mga Israelinhon, “Indi dapat magyaguta ang aton mga kaaway sa aton. Kay bisan nalaglag kita mabangon kita liwat. Kag bisan ara kita sa kadulom ang Ginoo amo ang aton kasanag. 9Tungod nga nakasala kita sa Ginoo, dapat lang nga antuson naton ang iya silot sa aton hasta nga apinan niya kita kag hatagan sang hustisya. Makita naton ang iya pagluwas sa aton7:9 pagluwas sa aton: ukon, pagkamatarong. paagi sa pagdala niya sa aton sa kasanag. 10Makita ini sang aton mga kaaway kag mahuy-an sila. Kay nagayaguta sila sang una sa aton nga nagasiling, ‘Diin na bala ang Ginoo nga inyo Dios?’ Sa indi madugay makita naton ang ila pagkalaglag. Mangin pareho sila sa lutak nga ginatasak-tasak sa karsada.”
11Nagsiling si Micas sa mga taga-Jerusalem, “Magaabot ang tion nga patindugon ninyo liwat ang inyo mga pader kag sa sina nga tion magalapad pa gid ang inyo teritoryo. 12Sa sina man nga tion magakadto sa inyo ang mga tawo halin sa Asiria kag sa mga banwa sang Egipto, kag sa mga lugar nga halin sa Egipto pakadto sa Suba sang Eufrates, kag halin sa malayo nga mga lugar.7:12 halin sa malayo nga mga lugar: sa literal, halin sa isa ka dagat pakadto sa isa ka dagat kag halin sa isa ka bukid pakadto sa isa ka bukid. 13Mangin mamingaw ang mga nasyon sa kalibutan tungod sang kalautan sang mga pumuluyo sini.”
Nagpangamuyo ang mga Israelinhon nga Kaluoyan Sila sang Dios
14Nagpangamuyo ang mga Israelinhon, “Ginoo, bantayi kami nga imo katawhan nga imo ginapanag-iyahan, pareho sang pagbantay sang manugbantay sang mga karnero. Ang mga duta sa palibot namon bugana sang palahalban, pero kami nagakabuhi nga kamihanon lang sa kamingawan. Palapara liwat ang amon teritoryo hasta sa Bashan kag sa Gilead pareho sang una. 15Magpakita ka sa amon sang mga milagro pareho sang imo ginhimo sang una sang ginpaguwa mo kami sa Egipto. 16Makita ini sang iban nga mga nasyon kag mahuy-an sila sa pihak sang ila pagkagamhanan. Kag indi na sila maghambal kag magpamati sang mga pagyaguta sa amon. 17Magakamang sila sa duta pareho sang man-og tungod sa kahuya. Magaguwa sila sa ila mga palanaguan nga nagakurog sa kahadlok sa imo, Ginoo nga amon Dios. 18Wala na sing iban nga dios nga pareho sa imo. Ginpatawad mo ang mga sala sang imo nabilin nga katawhan nga imo ginapanag-iyahan. Wala ka nagapabilin nga akig hasta san-o tungod kay ginakalipay mo ang paghigugma sa amon. 19Sa liwat kaluoyan mo kami kag kuhaon mo ang tanan namon nga mga sala. Daw pareho lang nga tasakon mo ini kag dayon ihaboy sa kadadalman sang dagat. 20Ipakita mo ang imo katutom kag paghigugma sa amon nga mga kaliwat ni Abraham kag ni Jacob, subong sang imo ginpromisa sa ila sang una nga panahon.”
