1Omul născut din femeie
are zile puține,
dar pline de necaz.
2Răsare ca o floare și se usucă;
fuge ca o umbră și nu rămâne.
3Ai Tu ochii ațintiți asupra unui astfel de om?
Mă chemi Tu la judecată cu Tine?
4Cine poate scoate ceva curat din ceva necurat?
Nimeni!
5Zilele omului sunt hotărâte.
Tu cunoști numărul lunilor lui
și i‑ai pus hotare pe care nu le poate trece.
6Așa că întoarce‑Ți privirea de la el și lasă‑l,
în timp ce se bucură ca un zilier de ziua lui.
7Căci, pentru un copac, mai este speranță:
dacă este tăiat, el continuă să se schimbe,
și lăstarii lui nu încetează să crească.
8Deși rădăcina îi îmbătrânește în pământ
și‑i piere trunchiul în țărână,
9la mireasma apei va înmuguri
și va da ramuri ca o plantă.
10Ființa umană însă, când moare, își pierde toată vlaga;
omul, după ce își dă ultima suflare, nu mai este.
11Așa cum apele se evaporă din mare,
iar râul seacă și se usucă,
12tot așa omul se culcă și nu se mai ridică;
cât vor fi cerurile nu se mai trezește,
nici nu se mai scoală din somnul lui.
13O, de m‑ai ascunde în Locuința Morților,
de m‑ai acoperi până Îți trece mânia
și de mi‑ai hotărî o vreme când să‑Ți amintești de mine!
14Dacă un om moare, oare va mai trăi?
În toate zilele trudei mele,
aș aștepta până va veni schimbarea trupului meu.
15Atunci mă vei chema, și‑Ți voi răspunde;
vei tânji după lucrarea mâinilor Tale.
16Atunci îmi vei număra pașii
și nu‑mi vei mai ține în seamă păcatul;
17vei pecetlui fărădelegea mea într‑un sac
și‑mi vei acoperi nelegiuirea.
18Dar așa cum munții cad și se surpă,
iar stânca este mutată din locul ei
19și așa cum apa sapă în piatră,
iar torenții spală pământul,
tot așa distrugi Tu speranța omului.
20Îl învingi pentru totdeauna și el se duce;
îi schimbi înfățișarea și apoi îl izgonești.
21Dacă fiii lui sunt onorați, el nu știe,
dacă sunt înjosiți, el nu vede.
22El simte doar durerea trupului său
și bocește doar pentru sine.“
1“Kami nga mga tawo malip-ot lang ang amon kabuhi, kag madamo kami sang kalisod. 2Pareho kami sa bulak nga nagabuskad kag sa indi madugay nagakalaya, ukon pareho sa landong nga nagakadula gilayon. 3Ti ngaa ginabantayan mo gid ang tawo, Ginoo? Gusto mo pa siya14:3 siya: Amo ini sa Septuagint, Latin Vulgate, kag Syriac. Sa Hebreo, ako. nga hukman. 4May tawo bala nga makakabuhi nga matinlo gid? Wala! Kay ang tanan natawo nga mahigko. 5Ginpat-od mo na kon ano kalawig ang kabuhi sang tawo. Kag indi siya makapasobra sa tion nga gintalana mo sa iya. 6Gani indi na lang paghingabuta ang tawo, pabay-i na lang siya agod makapatawhay man siya pareho sa isa ka trabahador pagkatapos sang obra.
7“Kon utdon ang isa ka kahoy, may tsansa pa nga mabuhi ini kag magtubo liwat. 8Bisan patay na ang puno sini kag gulang na ang mga gamot, 9kon matubigan magapanalingsing pa ini pareho sa isa ka bag-o nga tanom. 10Pero kon ang tawo ang mapatay, madula na ang tanan niya nga kusog. Pagkabugto sang iya ginhawa amo na ina ang iya katapusan. 11Subong nga nagabuhin ang tubig sa dagat kag nagahubas ang suba, 12ang tawo nagakapatay, kag indi na siya makabangon ukon makabugtaw sa iya pagkatulog samtang may kalangitan pa.
13“O Ginoo, kabay pa kuntani nga taguon mo na lang ako sa lugar sang mga patay hasta madula ang imo kaakig, kag magtalana ka sang tion nga dumdumon mo ako didto. 14Kon mapatay ang tawo mabuhi pa bala siya liwat? Ti batason ko ang bug-os nga tion sang akon pag-antos hasta mag-abot ang tion nga matapos ini. 15Sa tion nga magpanawag ka sa akon, Ginoo, magasabat ako. Handumon mo ako nga imo tinuga. 16Bisan sa sina nga tion bantayan mo ang akon mga ginahimo, pero indi mo na pagdumdumon pa ang akon sala. 17Daw pareho lang nga isulod mo ini sa bag agod matabunan kag indi mo na makita pa. 18Pero subong nga nagakatiphag ang bukid kag nagakahulog ang bato halin sa banglid, 19kag subong man nga nagatais ang bato sa padayon nga pag-ilig sang tubig kag nagaab-ab ang duta tungod sa madamol nga ulan, ginaguba mo ang paglaom sang tawo. 20Ginadaog mo siya permi kag nagakapatay siya, kag ginabag-o mo ang iya hitsura kon magtaliwan na siya. 21Indi siya makahibalo kon ang iya mga anak ginapadunggan ukon ginapakanubo. 22Ang nabatyagan lang niya amo ang iya kaugalingon nga kasakit kag kasubo.”
