Isus li Se arată câtorva ucenici la Marea Tiberiadei
1După aceea, Isus li S‑a arătat din nou ucenicilor, la Marea Tiberiadei1 Vezi nota de la 6:1.. El S‑a arătat astfel: 2Simon Petru, Toma – cel numit „Didymos“2 Vezi nota de la 11:16. –, Natanael din Cana Galileei, fiii2 Iacov și Ioan. lui Zebedei și alți doi dintre ucenicii lui Isus, erau împreună.
3Simon Petru le‑a zis:
– Mă duc să pescuiesc.
Ei i‑au zis:
– Venim și noi cu tine.
Au ieșit și s‑au urcat într‑o barcă, dar în noaptea aceea n‑au prins nimic.
4Când se făcuse deja dimineață, Isus stătea pe țărm. Ucenicii însă nu știau că este Isus.
5El le‑a zis:
– Copilași, nu aveți ceva pește de mâncare?
Ei I‑au răspuns:
– Nu.
6El le‑a zis:
– Aruncați năvodul în partea dreaptă a bărcii și veți găsi!
L‑au aruncat și nu l‑au mai putut trage din cauza mulțimii peștilor.
7Atunci ucenicul pe care‑l iubea Isus7 Vezi 21:24. i‑a zis lui Petru: „Este Domnul!“ Auzind că este Domnul, Simon Petru și‑a pus haina pe el, pentru că era dezbrăcat, și s‑a aruncat în mare. 8Ceilalți ucenici au venit cu barca, trăgând năvodul cu pești, căci nu era departe de țărm, cam la două sute de coți8 Aproximativ 100 m. doar. 9Când au coborât pe uscat, au văzut un foc de cărbuni, pește pus deasupra și pâine.
10Isus le‑a zis:
– Aduceți din peștii pe care i‑ați prins acum!
11Simon Petru s‑a urcat în barcă și a tras năvodul la țărm, plin cu o sută cincizeci și trei de pești mari. Deși erau atât de mulți, năvodul nu s‑a rupt.
12Isus le‑a zis:
– Veniți și luați micul dejun!
Niciunul dintre ucenici nu îndrăznea să‑L întrebe: „Cine ești?“, pentru că știau că este Domnul. 13Isus S‑a apropiat, a luat pâinea și le‑a dat‑o. La fel a făcut și cu peștele. 14Aceasta era deja a treia oară când Isus li Se arăta ucenicilor Săi după ce fusese înviat dintre cei morți.
Isus și Petru
15După ce au luat micul dejun, Isus l‑a întrebat pe Simon Petru:
– Simone, fiul lui Ioan, Mă iubești tu mai mult decât aceștia?
El I‑a răspuns:
– Da, Doamne, Tu știi că Te iubesc!
Isus i‑a zis:
– Paște mieii Mei!
16L‑a întrebat din nou, a doua oară:
– Simone, fiul lui Ioan, Mă iubești?
El I‑a răspuns:
– Da, Doamne, Tu știi că Te iubesc!
Isus i‑a zis:
– Păstorește oile Mele!
17L‑a întrebat a treia oară:
– Simone, fiul lui Ioan, Mă iubești?
Petru s‑a întristat pentru că‑i zisese a treia oară: „Mă iubești?“ și I‑a răspuns:
– Doamne, Tu le știi pe toate, Tu știi că Te iubesc!
Isus i‑a zis:
– Paște oile Mele! 18Adevărat, adevărat îți spun că, atunci când erai mai tânăr, tu însuți te încingeai și mergeai unde voiai. Însă, când vei îmbătrâni, îți vei întinde mâinile și altcineva te va încinge și te va duce unde nu vei voi.
19A spus acestea ca să arate cu ce fel de moarte Îl va proslăvi Petru pe Dumnezeu.
Apoi i‑a zis:
– Urmează‑Mă!
Isus și ucenicul iubit
20Petru s‑a întors și l‑a văzut venind după ei pe ucenicul pe care‑l iubea Isus20 Vezi 21:24., acela care, la cină, se rezemase pe pieptul20 Vezi nota de la 13:23. lui Isus și‑L întrebase: „Doamne, cine este cel ce Te va trăda?“
21Văzându‑l, Petru L‑a întrebat pe Isus:
– Doamne, dar cu acesta ce va fi?
22Isus i‑a răspuns:
– Dacă vreau ca el să rămână până vin Eu, ce te privește pe tine?! Tu urmează‑Mă!
23Din cauza aceasta s‑a răspândit zvonul printre frați că acel ucenic nu va muri. Dar Isus nu‑i spusese că nu va muri, ci: „Dacă vreau ca el să rămână până vin Eu, ce te privește pe tine?!“
24Acesta este ucenicul care mărturisește cu privire la aceste lucruri și care a scris aceste lucruri. Și știm că mărturia lui este adevărată.
25Mai sunt multe alte lucruri pe care le‑a făcut Isus, care, dacă ar fi fost scrise fiecare, cred că nici chiar lumea însăși n‑ar fi avut loc pentru cărțile care s‑ar fi scris.
Jezus i cudowny połów ryb
1Po jakimś czasie Jezus po raz kolejny ukazał się uczniom. Było to nad Jeziorem Tyberiadzkim. 2Przebywali wtedy razem: Szymon Piotr, Tomasz, zwany Bliźniakiem, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza—Jakub i Jan, oraz jeszcze dwóch innych uczniów.
3—Idę łowić ryby—rzekł do nich Piotr.
—Idziemy z tobą—odpowiedzieli.
Weszli więc do łodzi i wypłynęli, ale przez całą noc nic nie złapali.
4O świcie na brzegu pojawił się Jezus. Uczniowie jednak nie rozpoznali Go. 5Wtedy On zawołał do nich:
—Kochani! Macie coś do jedzenia?
—Nie, nic—odpowiedzieli.
6—Zarzućcie więc sieci z prawej strony łodzi, a coś złapiecie!
Zrobili to i wkrótce mieli tyle ryb, że nie mogli wyciągnąć sieci.
7—To Pan!—powiedział do Piotra uczeń, który był najbliższym przyjacielem Jezusa.
Na te słowa Szymon Piotr natychmiast założył koszulę, był bowiem rozebrany, i rzucił się wpław do brzegu. 8Pozostali płynęli łodzią, ciągnąc za sobą sieci pełne ryb. Byli bowiem tylko jakieś sto metrów od brzegu.
9Gdy wyszli z łodzi, ujrzeli rozpalone ognisko, na którym piekła się ryba oraz chleb.
10—Przynieście kilka ryb, które teraz złowiliście—poprosił Jezus.
11Szymon Piotr poszedł więc i wyciągnął sieć na brzeg. Jak się okazało, w sieci były sto pięćdziesiąt trzy ogromne ryby, a mimo to sieć nie pękła.
12—Podejdźcie i zjedzcie coś—zachęcił Jezus.
Żaden z nich nie śmiał Go pytać, czy to rzeczywiście On. Byli bowiem pewni, że to jest Pan. 13Jezus tymczasem podchodził do każdego, częstując chlebem i rybą. 14W ten sposób, już po raz trzeci od czasu swojego zmartwychwstania, Jezus ukazał się uczniom.
Jezus i Piotr
15Po śniadaniu Jezus zwrócił się do Szymona Piotra:
—Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie bardziej niż inni?
—Tak, Panie—odparł Piotr. —Wiesz, że Cię kocham.
—Paś więc moje baranki—rzekł Jezus.
16Zapytał go jednak drugi raz:
—Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?
—Tak, Panie. Wiesz, że Cię kocham.
—Opiekuj się więc moimi owcami.
17I zapytał go po raz trzeci:
—Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?
Słysząc trzeci raz to samo pytanie, Piotr zasmucił się, ale odpowiedział:
—Panie! Ty wiesz wszystko. Wiesz, że Cię kocham!
—Paś więc moje owce—powiedział Jezus. 18—Zapewniam cię: Gdy byłeś młodszy, sam o sobie decydowałeś i chodziłeś, dokąd chciałeś. Ale na starość ktoś inny zadecyduje o tobie i poprowadzi cię tam, dokąd byś nie chciał pójść.
19Mówiąc to, Jezus dał mu do zrozumienia, jaką śmiercią uwielbi Boga. I dodał:
—Pójdź w moje ślady!
20Piotr odwrócił się i zobaczył ucznia, który był najbliższym przyjacielem Jezusa. To on, podczas kolacji, był blisko Niego i zapytał: „Panie, kto Cię zdradzi?”. 21Wtedy Piotr powiedział:
—Panie! A co będzie z nim?
22—Może zechcę, aby pozostał na ziemi aż do mojego powtórnego przyjścia? Po co ci to wiedzieć? Ty masz pójść w moje ślady.
23Z tego powodu rozeszła się wśród uczniów pogłoska, że uczeń ten nie umrze. Ale Jezus nie powiedział, że on nie umrze, tylko: „Może zechcę, aby pozostał aż do mojego powtórnego przyjścia? Po co ci to wiedzieć?”.
24Ten właśnie uczeń opowiedział o tym wszystkim i to on napisał tę księgę. A wiemy, że mówi prawdę. 25Jezus dokonał jeszcze wielu innych rzeczy. A gdyby chciano je wszystkie szczegółowo opisać, cały świat nie pomieściłby chyba ksiąg.
