Plângerea lui Ieremia
1Tu ești întotdeauna drept, Doamne,
când mă cert cu Tine.
Îți voi vorbi totuși cu privire la judecățile Tale.
De ce prosperă calea celor răi?
De ce toți trădătorii au parte de bine?
2Tu i‑ai plantat, iar ei au prins rădăcină.
Cresc și aduc rod.
Tu ești întotdeauna pe buzele lor,
dar departe de inimile2 Lit.: rinichii. lor.
3Totuși, Tu, Doamne, mă cunoști;
Tu mă vezi și îmi cercetezi inima cu privire la Tine.
Înhață‑i ca pe niște oi care trebuie înjunghiate!
Pune‑i deoparte3 Vezi nota de la 6:4. pentru ziua măcelului!
4Până când se va usca țara
și se va veșteji iarba de pe orice câmpie?
Din cauza răutății celor ce locuiesc în ea,
animalele și păsările sunt spulberate.
Căci ei zic:
„El4 Cel mai probabil este vorba despre Dumnezeu. nu ne va vedea sfârșitul!“
Răspunsul Domnului
5„Dacă ai alergat cu pedestrașii
iar ei te‑au obosit,
cum vei putea să te iei la întrecere cu niște cai?
Într‑o țară liniștită te crezi în siguranță,
dar ce5 Sau: Dacă și într‑o țară liniștită te împiedici, / ce. vei face la desișul Iordanului?
6Chiar și frații tăi,
propria ta familie, te trădează;
ei înșiși strigă în gura mare după tine.
Nu te încrede în ei
chiar dacă te vorbesc de bine.
7Mi‑am părăsit Casa,
Mi‑am abandonat moștenirea,
am dat‑o pe iubita sufletului Meu
în mâna dușmanilor ei.
8Moștenirea Mea a ajuns pentru Mine
ca un leu în pădure:
și‑a ridicat glasul împotriva Mea,
de aceea o urăsc.
9N‑a ajuns oare moștenirea Mea pentru Mine
o pasăre de pradă pestriță,
înconjurată de păsări de pradă?
Duceți‑vă și strângeți toate vietățile câmpului!
Aduceți‑le ca s‑o devoreze!
10Mulți păstori Mi‑au distrus via
și Mi‑au călcat ogorul în picioare.
Mi‑au prefăcut ogorul Meu cel plăcut
într‑un deșert pustiit.
11L‑au transformat într‑un pustiu.
Pustiit, el bocește înaintea Mea.
Toată țara a fost devastată,
dar nu este nimeni care să pună la inimă.
12Distrugătorii au sosit
pe toate înălțimile pleșuve din pustie,
căci sabia Domnului devorează țara
de la un capăt la celălalt
și nimeni nu va avea pace.
13Au semănat grâu, dar au cules spini;
s‑au ostenit, dar nu au obținut nimic.
Să vă fie rușine de recoltele voastre
în urma mâniei aprige a Domnului!“
14Așa vorbește Domnul: „Cât despre toți vecinii Mei cei răi, care se ating de moștenirea pe care am dat‑o poporului Meu, Israel, îi voi smulge din țara lor și voi smulge Casa lui Iuda din mijlocul lor. 15Dar, după ce‑i voi smulge, voi avea iarăși milă de ei și‑i voi aduce pe fiecare la moștenirea lui și în țara lui. 16Dacă vor învăța bine căile poporului Meu și vor jura pe Numele Meu, zicând: «Viu este Domnul!», așa cum Mi‑au învățat și ei poporul să jure pe Baal, atunci vor fi repuși în drepturi în mijlocul poporului Meu. 17Dar, dacă vreun neam nu va asculta, îl voi smulge cu desăvârșire și îl voi distruge, zice Domnul.“
Ang mga Reklamo ni Jeremias
1O Ginoo, kon may reklamo ako kontra sa imo, nagaguwa nga husto ka. Pero karon may pamangkot ako parte sa imo hustisya: Ngaa bala nga nagauswag ang mga malaot? Ngaa nagakabuhi nga matawhay ang mga tawo nga nagaluib sa imo? 2Ginpakamaayo mo sila pareho sang kahoy nga nakapanggamot, nga nagtubo kag nagpamunga. Ginadayaw ka nila sa ila lang baba kag indi halin sa ila tagipusuon. 3Pero kilala mo ako, O Ginoo. Nakita mo ang akon mga ginahimo kag nahibaluan mo kon ano ang akon pagkilala sa imo. Guyura ini nga mga tawo pareho sang mga karnero nga ilihawon. Paina sila para ihawon. 4Hasta san-o pa bala ang pagmala sang duta kag ang pagkalaya sang mga hilamon? Nagakalamatay ang mga sapat kag ang mga pispis tungod sa kalautan sang mga katawhan nga nagaestar sa sini nga duta. Nagasiling pa sila, “Wala nagapahilabot ang Dios sa aton madangatan.”
Ang Sabat sang Dios
5Nagsabat ang Ginoo, “Jeremias, kon ginakapuyan ka gani sa pagpalumba sa mga tawo, ano pa ayhan sa mga kabayo? Kon nagakadasma ka gani sa mahawan nga lugar, ano pa ayhan sa kagulangan nga malapit sa Suba sang Jordan? 6Bisan ang imo mga utod nga lalaki kag mga paryente nagluib sa imo. Nagreklamo sila kag nagplano sing malain kontra sa imo. Indi ka magsalig sa ila bisan maayo pa ang ila ihambal sa imo.
7“Sikwayon ko ang akon katawhan, ang nasyon nga akon ginapanag-iyahan. Itugyan ko ang akon hinigugma nga katawhan sa kamot sang ila mga kaaway. 8Nagbato sila sa akon pareho sang nagangurob nga leon sa kagulangan, gani ginakaugtan ko sila. 9Nangin makangilil-ad sila sa akon pareho sang pispis nga nagapangdagit. Kag sila mismo ginalibutan sang mga pispis nga nagapangdagit. Ipatipon ko ang tanan nga mapintas nga mga sapat sa pagkaon sa ila. 10Laglagon sang madamo nga mga pangulo ang Juda nga ginakabig ko nga akon talamnan sang ubas. Tasak-tasakon nila ining matahom ko nga duta kag himuon nga kamingawan. 11Himuon nila ini nga isa ka mamingaw nga lugar kag wala na sing pulos sa akon atubangan. Mangin kamingawan ini, kay wala na sing may magakabalaka sini. 12Magaabot ang mga manuglaglag sa mahawan nga mga bukid sa desierto sa paglaglag sang bug-os nga duta, kag wala gid sing may makapalagyo. 13Magatanom ang akon katawhan sang trigo, pero magaani sila sang mga tunok. Magapangabudlay sila sing tudo-tudo, pero wala sila sing may makuha. Magaani sila sang kahuy-anan tungod sa akon puwerte nga kaakig.”
14Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Amo ini ang himuon ko sa tanan nga malaot nga nasyon sa palibot sang Israel, nga nagahingabot sa duta nga ginhatag ko sa akon katawhan bilang ila palanublion: Pahalinon ko sila sa ila duta, subong nga pahalinon ko ang mga taga-Juda sa ila duta. 15Pero sa ulihi, kaluoyan ko liwat ini nga mga nasyon kag ibalik ko sila sa ila kaugalingon nga duta. 16Kag kon batunon nila sing tinagipusuon ang pagtuluohan sang akon katawhan kag magsumpa sa akon ngalan, subong nga gintudluan nila sadto ang akon katawhan sa pagsumpa sa ngalan ni Baal, mangin bahin man sila sang akon katawhan. 17Pero kon may ara nga nasyon nga indi magtuman sa akon, pahalinon ko gid sila sa ila duta kag laglagon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
