Псалам 44
За хоровођу. Поучна песма синова Корејевих.
1О, Боже, својим смо ушима чули,
наши нам преци рекоше,
за дело које ти учини у дане њихове,
у дане прадавне.
2Својом си руком изгнао народе, а њих посадио,
пуке си разбио, а њих умножио.
3Нису они земљу мачем освојили,
нити их је рука њихова избавила,
него твоја рука десница,
и светло твога лица, јер си их заволео.
4Ти си мој цар, Боже!
Нареди, и Јаков ће бити спасен.
5С тобом пробадамо душмане своје,
у име твоје газимо непријатеље своје.
6Јер ја се не уздам у лук свој,
мач мој мене не спасава.
7Јер ти нас избави од наших душмана,
ти осрамоти наше мрзитеље.
8Богом смо се хвалили поваздан,
име твоје славили поваздан.
9Но, ти си нас одбацио и понизио,
и не идеш у бој с војском нашом.
10Чиниш да се повлачимо пред душманином,
да нас пљачкају наши мрзитељи.
11Изручио си нас као овце за клање,
расејао нас међу народе.
12Продао си свој народ у бесцење,
а од продаје се ниси обогатио.
13Учинио си нас руглом нашим суседима,
на подсмех смо и ругање онима око нас.
14Учинио си нас ругалицом међу народима,
машу главом народи над нама.
15Срамота је моја стално преда мном,
стид ми је лице покрио
16од гласа ругача и подсмевача,
пред душманином, осветником.
17Све нас то снађе, ал’ нисмо те заборавили,
а ни савез твој нисмо изневерили.
18Срце нам се није одвратило,
нити су нам стопе с твог пута скренуле,
19кад си нас разбио у крају шакалском,
и у смртну нас таму завио.
20Ако заборавимо име Бога нашега,
и раширимо руке према туђем богу,
21неће ли Бог то открити,
кад познаје тајне срца?
22Јер због тебе нас убијају свагда,
сматрају нас овцама за клање.
23Пробуди се, зашто спаваш, Господе?
Устани, не одбацуј нас довека!
24Зашто кријеш своје лице?
Зашто заборављаш муку и потлаченост нашу?
25Јер душа наша лежи у прашини,
стомак нам се прилепио уз земљу.
26Устани, помози нам,
откупи нас због милости своје!
Salmo 44
Cântico didático dos descendentes de Coré. Para o diretor do coro.
1Ó Deus, temos ouvido dos gloriosos milagres
que realizaste nos tempos antigos;
os nossos antepassados contaram-nos
2como arrancaste as nações pagãs desta terra.
Como estabeleceste o teu povo aqui;
castigaste esses povos sem Deus
e espalhaste Israel por toda a terra.
3Não foi pela sua força ou capacidade
que ganharam essa terra, mas pelo poder da tua mão direita,
o teu braço e o fulgor da tua face, com que os favoreceste.
4Tu és o meu Rei e o meu Deus;
ordena que o teu povo tenha vitórias.
5Por ti venceremos os nossos inimigos
e pelo teu nome os esmagaremos.
6Eu não confio nas minhas armas;
elas nunca me poderiam salvar.
7Só tu podes livrar-nos dos nossos adversários
e fazê-los bater em retirada.
8Por isso, durante todo o tempo da nossa vida,
sentimo-nos honrados pelo Deus que temos,
e todo o dia louvaremos o teu nome! (Pausa)
9Apesar disso, parece-nos que,
por algum tempo, nos puseste de lado,
e já não nos acompanhas nas nossas lutas.
10Permites que fujamos dos nossos inimigos,
os quais invadem a nossa terra e a saqueiam.
11Deixaste que fôssemos tratados como ovelhas,
destinadas ao matadouro,
e espalhaste-nos entre as nações do mundo.
12Vendeste o teu povo por uma bagatela;
não nos deste valor nenhum.
13Fazes com que sejamos a vergonha dos nossos vizinhos;
os que nos rodeiam desprezam-nos e troçam de nós.
14O próprio nome de judeu se tornou motivo de injúria
e desonra entre os povos da Terra;
as pessoas viram o rosto com antipatia.
15Sou constantemente desprezado;
escarnecem na minha cara.
16Sou insultado e amaldiçoado pelos meus inimigos
que querem vingar-se de mim.
17Tudo isto nos acontece,
apesar de não nos termos esquecido de ti,
nem termos violado a aliança que tínhamos contigo.
18O nosso coração não te abandonou;
não nos desviámos do teu caminho.
19De outra forma, teríamos compreendido que nos castigasses,
num deserto estéril, entre chacais,
e nos enviasses para a escuridão da morte.
20Se nos tivéssemos esquecido do nosso Deus,
e tivéssemos pedido auxílio a deuses estranhos,
21Deus não o teria sabido? Com certeza que sim!
Ele conhece os segredos de cada coração.
22Mas não é o caso; antes por amor a ti, Senhor,
enfrentamos a morte em qualquer momento;
somos como ovelhas a ser abatidas no matadouro.
23Desperta, não durmas, Senhor! Acorda!
Não nos abandones tanto tempo!
24Porque nos voltas as costas?
Porque fechas os olhos à nossa tristeza e opressão?
25Temos a alma abatida até ao pó da terra
e o corpo curvado até ao chão.
26Levanta-te em nosso auxílio, Senhor,
e salva-nos pelo teu grande amor!
