Псалам 22
Хоровођи, по напеву кошута у зори. Давидов псалам.
1Боже мој, Боже мој, зашто си ме оставио?!
Далеко си од мога спасења,
и од речи вапаја мојега.
2Боже мој, вапим дању, а ти не одговараш;
ноћу, али нема ми одмора.
3А ти си онај Свети,
престо ти је на хвалама Израиљевим.
4У тебе су се наши преци уздали,
уздали се и ти их избави.
5Теби су вапили и избављени били,
у тебе се уздали и нису се осрамотили.
6А ја сам црв, а не човек,
ругло људима, презир народа.
7Ко год ме види, тај ми се руга,
цере ми се и машу главама:
8„У Господа се уздао, нека га он избави,
кад у њему радост налази.“
9Јер ти си ме извукао из утробе мајчине,
на грудима мајке дао ми починак.
10Теби сам предан од мајчина крила,
од утробе мајчине ти си Бог мој.
11Не удаљуј се од мене,
јер невоља је близу,
а помоћника нема.
12Окружише ме многи бикови,
бикови ме васански опколише.
13На мене су чељуст раширили,
као лав што раздире и риче.
14Попут воде живот ми истиче,
све су ми се кости разглавиле,
срце ми је ко восак постало,
и топи се у мојим грудима.
15Снага ми се као цреп сасуши,
језик ми је уз непце прионуо;
у смртни си ме прах ставио.
16Јер пси су ме, ево, опколили,
окружила ме чета зликоваца,
руке су ми и ноге пробили.
17Све кости своје избројати могу,
а они ме гледају и зуре у мене.
18Моје хаљине деле међу собом,
коцку бацају за моју одећу.
19Не удаљуј се од мене, Господе,
снаго моја, пожури ми у помоћ,
20душу моју избави од мача,
и мој живот од канџи паса.
21Избави ме од лавље чељусти,
и од рогова биволових!
22А ја ћу причати о твом имену браћи својој,
хвалићу те усред збора.
23Хвалите Господа, ви што га се бојите,
славите га, све семе Јаковљево,
сав род Израиљев, нек од њега стрепи!
24Јер патњу угњетеног није презрео,
нити му је постала одвратна,
није своје лице сакрио од њега,
него му је вапај услишио.
25О теби ћу певати на великом збору,
испунићу завете своје пред онима који га се боје.
26Понизни ће јести и бити сити,
хвалиће Господа који га траже.
Нека срца ваша живе довека!
27Сетиће се и вратити Господу,
сви крајеви земаљски,
пашће ничице пред тобом
сва племена народа.
28Јер Господње је Царство,
он влада над народима.
29Њему ће се клањати сви богати
и сити на земљи,
пред њим ће клекнути сви који у прах силазе,
којима се живот угасио.
30Потомство њему ће служити,
причаће о Господу будућем нараштају,
31доћи ће и објавити праведност његову
народу који се још није родио,
да је он то учинио.
1Een psalm van David voor de koordirigent.
Te zingen op de wijs van ‘De hinde in de morgenstond.’
2O God, mijn God,
waarom hebt U mij verlaten?
Ik schreeuw om uitkomst,
maar die is ver van mij.
Ik huil om hulp.
3O mijn God,
ik roep overdag naar U,
maar krijg geen antwoord.
Ook ʼs nachts roep ik,
maar ik krijg geen rust.
4U bent de heilige God,
Israël eert U en brengt U hulde:
5op U vertrouwden onze voorouders
en U redde hen.
6Zij riepen naar U
en U hielp hen.
U hebt hun vertrouwen niet beschaamd.
7Maar ik lijk meer op een worm
dan op een man,
mensen bespotten mij
en het volk kijkt verachtelijk op mij neer.
8Ieder die mij ziet,
lacht mij uit.
Zij grijnzen verachtelijk
en zeggen hoofdschuddend:
9‘Breng het toch bij de Here,
laat Hij u verlossen.
Hij zal u vast wel redden,
Hij houdt immers van u?’
10U, Here, liet mij ter wereld komen.
U legde mij veilig aan de borst van mijn moeder.
11Bij mijn geboorte werd ik aan U opgedragen,
al sinds die tijd bent U mijn God.
12Laat er dan niet zoʼn afstand zijn tussen U en mij,
want ik zit diep in de problemen
en geen mens helpt mij.
13Ik sta midden tussen een hele groep stieren
en ben omsingeld door buffels van Basan.
14Zij brullen tegen mij, met wijd geopende bekken.
Het lijken verscheurende, brullende leeuwen.
15Ik voel mij als water dat wegloopt,
al mijn beenderen zijn ontwricht.
Mijn hart lijkt op gesmolten was,
ik voel het bijna niet meer kloppen.
16Mijn keel is uitgedroogd
en lijkt op een droge scherf.
Mijn tong kleeft aan mijn verhemelte,
ik heb het gevoel of U mij in het stof van de dood legt.
17Er staan honden om mij heen,
misdadigers omringen mij.
Zij doorsteken mijn handen en voeten.
18Ik kan mijn beenderen tellen.
Zij vermaken zich door naar mij te komen kijken.
19Zij verdelen mijn kleren onder elkaar
en loten wie mijn mantel mag hebben.
20Here, blijf toch niet zo ver van mij af staan.
Kom snel bij mij en help mij!
U bent immers mijn kracht?
21Red mijn leven
en voorkom dat ik door het zwaard word gedood.
Ik ben eenzaam zonder U.
Wend het geweld van deze honden van mij af.
22Bevrijd mij uit de muil van de leeuw
en bescherm mij tegen de horens van de buffels.
U hebt mij antwoord gegeven!
23Ik zal mijn broeders uw naam bekendmaken,
te midden van de gelovigen zal ik een lied zingen tot uw eer!
24U die ontzag voor de Here hebt, prijs zijn naam.
Verhoog Hem, volk van Israël,
heb diep ontzag voor de Here, volk van Israël!
25Want Hij veracht de zwakke niet.
Hij is niet te goed om te helpen.
Hij hoort het
wanneer Hij te hulp wordt geroepen.
26Te midden van vele gelovigen zal ik U lofprijzen.
Mijn geloften zal ik nakomen
tegenover ieder die leeft in ontzag voor God.
27De armen zullen te eten hebben
en geen honger meer kennen.
Zij die de Here zoeken,
zullen Hem loven en prijzen.
Moge het u altijd goed gaan.
28Over de hele wereld
zal men de Here leren kennen
en zich tot Hem bekeren.
Alle volken zullen voor U buigen.
29Het Koninkrijk is van de Here,
Hij heerst over alle volken.
30Over de hele wereld zullen rijke mensen Hem aanbidden.
Maar ook arme mensen,
die zichzelf amper in het leven kunnen houden,
knielen voor Hem neer.
31Het nageslacht zal Hem dienen
en ieder vertelt zijn kinderen over Hem.
32Zij zullen zijn recht en goedheid doorgeven
aan allen die nog geboren moeten worden,
omdat Hij alles heeft volbracht.
