Псалам 129
Песма поклоничка.
1„Много су ме тлачили још од како млад сам био“ –
нек каже Израиљ –
2„Много су ме тлачили још од како млад сам био,
а ипак ме нису надвладали.
3Преко мојих леђа су орали орачи
своје дуге бразде.
4Праведан је Господ,
пресекао је конопце злотвора!“
5Нек се стиде, нек устукну
сви што Сион мрзе.
6Нек су као трава по крововима,
која свене пре него се почупа;
7која жетеоцу руку не испуни,
ни наручје оном који снопље веже.
8А ни пролазници нек не кажу:
„Благословени од Господа да сте!
Благосиљамо вас у Господње име!“
1Een bedevaartslied.
Laat Israël het volgende zeggen:
sinds de tijd dat ons volk ontstond,
zijn wij onderdrukt.
2Van het begin af aan
hebben zij ons in moeilijkheden gebracht,
maar zij hebben ons niet overwonnen.
3Zij hebben ons onderdrukt
en zelfs gemarteld.
4Maar de Here, die rechtvaardig oordeelt,
heeft de touwen waarmee de ongelovigen
ons hadden vastgebonden doorgesneden.
5Alle volken die Jeruzalem haten,
zullen te kijk worden gezet en wegvluchten.
6Zij lijken op gras dat op de daken groeit
en al is verdord voor het wordt uitgetrokken.
7Het kan zelfs niet meer als hooi dienen.
8Voor zulke mensen geldt niet de zegenwens:
‘Ik bid dat de Here u zegent.’
Ook niet:
‘Wij zegenen u in de naam van de Here.’
