Псалам 122
Песма поклоничка. Давидова.
1Обрадовао сам се када су ми рекли:
„Идемо у Дом Господњи!“
2Ево нас, стојимо на вратима твојим,
о, Јерусалиме!
3Јерусалим, град подигнут,
постојан и складан.
4Племена се у њега успињу,
Господња племена
према пропису за Израиљ,
да хвалоспев дају Господњем имену.
5Јер престоли суда су постављени тамо,
престоли дома Давидовог.
6Молите се за мир Јерусалима!
Они што те воле нека напредују!
7Нека буде мира међу твојим зидинама,
благостања међу твојим дворовима!
8Ради браће моје, пријатеља мојих,
кажем: „Мир у теби био!“
9Ради Дома Господа, Бога нашег,
твоје добро тражим!
Salmo 122
Pangamuyo para sa Jerusalem
1Nalipay ako sang ginhambalan ako nga, “Makadto kita sa templo sang Ginoo.”
2Kag subong, ari na kami nagatindog sa mga puwertahan sang Jerusalem.
3Ang Jerusalem isa ka siyudad nga ginpatindog sing maayo kag mapag-on.
4Diri nagakadto ang mga tribo sang Israel sa pagdayaw sa Ginoo suno sa iya gintudlo sa ila.
5Diri sa Jerusalem nagahukom ang mga hari sang Israel nga kaliwat ni David.
6Magpangamuyo kamo para sa maayo nga kahimtangan122:6 maayo nga kahimtangan: Ang Hebreo sini amo ang “shalom,” nga nagakahulugan sang kalinong, kauswagan, maayo nga relasyon, kalipay, ukon kadalag-an. sang Jerusalem paagi sa pagsiling,
“Kabay pa nga ang nagahigugma sa sini nga siyudad magmainuswagon.
7Kabay pa nga malinong kag maayo ang kahimtangan sa sulod sang Jerusalem kag sa mabakod nga mga parte sini.”
8Para sa ikaayo sang akon mga paryente kag mga abyan, nagasiling ako,
“Kabay pa nga maayo lang ang kahimtangan sang Jerusalem.”
9Para sa ikaayo sang templo sang Ginoo nga aton Dios, nagapangamuyo ako nga mag-uswag ang Jerusalem.
