Народ плаче пред Богом
1Опомени се, Господе, шта нам се догодило;
погледај, види нашу срамоту.
2У туђинске руке пала је баштина наша,
странци се шире по нашим домовима.
3Очева наших нема, сирочад смо постали,
мајке су наше сада удовице.
4Воду за пиће новцем плаћамо,
дрва за гориво такође купујемо.
5Гоне нас као теглеће живинче;
исцепани смо, а не дају нам одмора.
6Идемо, просјачимо по Египту и Асирији
да бисмо имали хлеба да преживимо.
7Наши преци згрешише, али њих нема,
па ми испаштамо за кривице њихове.
8Над нама владају простаци робови
и од њихове силе нико да нас избави.
9Убице харају по земљи,
стављамо живот на коцку идући по храну.
10Од глади горимо као у грозници,
и кожа је наша као пећ ужарена.
11На светињи, на Сиону, силују жене,
по Јудиним насељима девојке.
12Наше главаре рукама својим хватају и вешају,
ни старце наше неће да поштују.
13Младићи као робови окрећу жрвњеве,
дечаци падају под бременима дрва.
14Старци више не седе пред вратима,
младих људи свирка више се не чује.
15Ишчезла је радост из наших живота:
уместо да играмо, ми смо ојађени.
16Са главе је наше круна пала.
Народ признаје грехе
Згрешили смо, сада тешко нама.
17Ето зато срце наше болује!
Ето, зато се очи наше замутише!
18Зато је сионска гора опустошена.
Зато се шакали шуњају по тој пустоши.
Молитва за избављење
19Ти, Господе, остајеш довека,
твој је престо од колена до колена.
20Немој нас занавек заборавити,
немој нас за дуго време оставити.
21Врати нас к себи! Обрати нас, Господе!
Обнови славу нашу из негдашњих дана.
22Зар да нас одбациш потпуно?
Да се на нас срдиш бескрајно?
1Lembra-te, Senhor, do que tem acontecido conosco;
olha e vê a nossa desgraça.
2Nossa herança foi entregue aos estranhos,
nossas casas, aos estrangeiros.
3Somos órfãos de pai,
nossas mães são como viúvas.
4Temos que comprar a água que bebemos;
nossa lenha, só conseguimos pagando.
5Aqueles que nos perseguem estão bem próximos;
estamos exaustos e não temos como descansar.
6Submetemo-nos ao Egito e à Assíria
para conseguir pão.
7Nossos pais pecaram e já não existem,
e nós recebemos o castigo pelos seus pecados.
8Escravos dominam sobre nós,
e não há quem possa livrar-nos das suas mãos.
9Conseguimos pão arriscando a vida,
enfrentando a espada do deserto.
10Nossa pele está quente como um forno,
febril de tanta fome.
11As mulheres têm sido violentadas em Sião,
e as virgens, nas cidades de Judá.
12Os líderes foram pendurados por suas mãos;
aos idosos não se mostra nenhum respeito.
13Os jovens trabalham nos moinhos;
os meninos cambaleiam sob o fardo de lenha.
14Os líderes já não se reúnem junto às portas da cidade;
os jovens cessaram a sua música.
15Dos nossos corações fugiu a alegria;
nossas danças se transformaram em lamentos.
16A coroa caiu da nossa cabeça.
Ai de nós, porque temos pecado!
17E por esse motivo o nosso coração desfalece,
e os nossos olhos perdem o brilho.
18Tudo porque o monte Sião está deserto,
e os chacais perambulam por ele.
19Tu, Senhor, reinas para sempre;
teu trono permanece 2 de geração em geração.
20Por que motivo então te esquecerias de nós?
Por que haverias de desamparar-nos por tanto tempo?
21Restaura-nos para ti, Senhor, para que voltemos;
renova os nossos dias como os de antigamente,
22a não ser que já nos tenhas rejeitado completamente
e a tua ira contra nós não tenha limite!
