Јерусалим под опсадом
1Бежи и склањај се из Јерусалима,
народе Венијаминов!
У Текуји затруби у трубу,
а у Вет-Керему ватром дајте знак,
јер се са севера надвија пропаст
и велико разарање.
2Разорићу лепушкасту и размажену ћерку сионску!
3Њој долазе пастири са својим стадима,
око ње подижу шаторе
и сваки ће да пасе по свом делу.“
4„Позивајте на бој против ње!
Устанимо и кренимо на њих усред бела дана.
Јао нама! Дан измаче
и вечерње сенке су се издужиле.
5Устанимо и кренимо
да јој по ноћи разоримо дворове!“
6Јер говори Господ над војскама:
„Сеците стабла
и наспите бедем против Јерусалима.
Град ће тај да одговара
због тлачења што је свуд по њему.
7Као што бунар чува хладну воду
тако и он чува зло своје.
Насиље и пустош се чују у њему,
а преда мном стално болест су и ране.
8Поучи се, Јерусалиме,
да се не би од тебе одвојила моја душа,
да те не бих претворио у опустошену земљу
у којој нико не борави.“
9Говори Господ над војскама:
„Темељно ће као лозу попабирчити
остатак Израиљев.
Врати своју руку
као берач грожђа над младицу.“
10Коме да говорим, да упозоравам,
а да чују?
Ево, необрезано им је ухо
и не могу да са пажњом чују.
Ево, Господња се реч за њих претворила у ругло
и у њој не уживају.
11Пун сам гнева Господњег,
изнурило ме је да га задржавам.
„Излиј га по деци на улици
и на скуп младића.
И мужа и жену ће захватити,
и старе и времените.
12Њихове ће се куће предати другима,
баш као и поља и жене,
јер ја ћу подићи своју руку
на становнике земље
– говори Господ.
13Баш сви, од малог па до великог међу њима
грабе непоштени добитак.
Од пророка па до свештеника,
баш сви варају.
14Они мом народу
олако лече прелом причајући:
’Мир! Мир!’
А нема мира.
15Јесу ли се застидели зато што су учинили гадост?
Баш се нимало нису застидели
и не знају за стид.
Зато ће пасти међу оне што падају
и у часу када их казним биће саплетени
– говори Господ.“
16Овако каже Господ:
„Станите на путеве, гледајте
и питајте за стазе од давнина.
Па који је пут добар, идите њиме,
и нађите спокој својим душама.
Али они рекоше: ’Нећемо да идемо!’
17Стражаре сам поставио над вама:
’Пазите на звук трубе!’
Али су ми они рекли: ’Нећемо да пазимо!’
18Зато слушајте, народи,
и познај, заједницо, шта је с њима:
19Послушај земљо!
Ево доносим пропаст на овај народ,
плод самих њихових сплетки.
Јер за моје речи нису марили
и мој су Закон презрели.
20Шта ће мени тамјан што долази из Саве
и цимет из далеке земље?
Не прихватам ваше свеспалнице.
И у осталим жртвама не уживам.“
21И зато каже Господ:
„Ево, даћу овом народу камење спотицања,
па ће се спотицати о њих.
Настрадаће и очеви и синови, сусед и његов пријатељ.“
22Ево како говори Господ:
„Гле, народ долази
из северне земље!
Велики ће народ бити подигнут
из најдаљих земљиних крајева.
23Они држе лук и копље.
Окрутни су и немилосрдни,
а глас им хучи као море.
Јашу коње спремни као ратник
против тебе, ћерко сионска.“
24Чули смо о њима глас
и руке су нам клонуле,
обузели су нас зебња
и бол као породиљу.
25Не излази у поље
и не иди путем,
јер је ужас одасвуд
и мач непријатељев.
26Ћерко мог народа, опаши кострет
и ваљај се у пепелу.
Жали као за јединцем, горко плачи
јер ће ненадано доћи на нас затирач.
27„Поставио сам те као испитивача метала међу мој народ,
као утврђење, да испиташ
и опробаш њихов пут.
28Сви су они најгори одметници,
иду па клевећу.
Они су од бронзе и гвожђа,
сви су затирачи.
29Мехови се запалише од врелине
и ватра је спалила олово.
Залуд неко претапа и кали,
јер зликовце не може да одвоји.
30’Сребро одбачено’, зваће се,
јер их је Господ одбацио.“
Jerusalém Sitiada
1“Fuja para um lugar seguro, povo de Benjamim!
Fuja de Jerusalém!
Toquem a trombeta em Tecoa!
Ponham sinal em Bete-Haquerém!
Porque já se vê a desgraça que vem do norte,
uma terrível destruição!
2Destruirei a cidade6.2 Hebraico: filha; também no versículo 23. de Sião;
você é como uma bela pastagem,6.2 Ou Sião, tão bela e formosa,
3para onde os pastores vêm com os seus rebanhos;
armam as suas tendas ao redor dela e apascentam,
cada um no seu lugar.
4“Preparem-se para enfrentá-la na batalha!
Vamos, ataquemos ao meio-dia!
Ai de nós! O dia declina
e as sombras da tarde já se estendem.
5Vamos, ataquemos de noite!
Destruamos as suas fortalezas!”
6Assim diz o Senhor dos Exércitos:
“Derrubem as árvores
e construam rampas de cerco contra Jerusalém.
Ó cidade da falsidade!6.6 Tradicionalmente traduzida por Esta é a cidade que deve ser castigada.
Ela está cheia de opressão.
7Assim como um poço produz água,
também ela produz sua maldade.
Violência! Destruição!
É o que se ouve dentro dela;
doenças e feridas estão sempre diante de mim.
8Ouça a minha advertência, ó Jerusalém!
Do contrário eu me afastarei inteiramente de você
e farei de você uma desolação,
uma terra desabitada”.
9Assim diz o Senhor dos Exércitos:
“Rebusque-se o remanescente de Israel tão completamente
como se faz com uma videira,
como faz quem colhe uvas:
e você, repasse os ramos cacho por cacho”.
10A quem posso eu falar ou advertir?
Quem me escutará?
Os ouvidos deles são obstinados6.10 Hebraico: incircuncisos.,
e eles não podem ouvir.
A palavra do Senhor é para eles desprezível,
não encontram nela motivo de prazer.
11Mas a ira do Senhor dentro de mim transborda,
já não posso retê-la.
“Derrama-a sobre as crianças na rua
e sobre os jovens reunidos em grupos;
pois eles também serão pegos com os maridos e as mulheres,
os velhos e os de idade bem avançada.
12As casas deles serão entregues a outros,
com os seus campos e as suas mulheres,
quando eu estender a minha mão
contra os que vivem nesta terra”,
declara o Senhor.
13“Desde o menor até o maior,
todos são gananciosos;
profetas e sacerdotes igualmente,
todos praticam o engano.
14Eles tratam da ferida do meu povo
como se não fosse grave.
‘Paz, paz’, dizem,
quando não há paz alguma.
15Ficarão eles envergonhados da sua conduta detestável?
Não, eles não sentem vergonha alguma,
nem mesmo sabem corar.
Portanto, cairão entre os que caem;
serão humilhados quando eu os castigar”,
declara o Senhor.
16Assim diz o Senhor:
“Ponham-se nas encruzilhadas e olhem;
perguntem pelos caminhos antigos,
perguntem pelo bom caminho.
Sigam-no e acharão descanso.
Mas vocês disseram: ‘Não seguiremos!’
17Coloquei sentinelas entre vocês e disse:
Prestem atenção ao som da trombeta!
Mas vocês disseram: ‘Não daremos atenção’.
18Vejam, ó nações; observe, ó assembleia,
o que acontecerá a eles.
19Ouça, ó terra:
Trarei desgraça sobre este povo,
o fruto das suas maquinações,
porque não deram atenção às minhas palavras
e rejeitaram a minha lei.
20De que me serve o incenso trazido de Sabá,
ou o cálamo aromático de uma terra distante?
Os seus holocaustos6.20 Isto é, sacrifícios totalmente queimados; também em 7.21 e 22. não são aceitáveis
nem me agradam as suas ofertas”.
21Assim diz o Senhor:
“Estou colocando obstáculos diante deste povo.
Pais e filhos tropeçarão neles;
vizinhos e amigos perecerão”.
22Assim diz o Senhor:
“Veja! Um exército vem do norte;
uma grande nação está sendo mobilizada
desde os confins da terra.
23Eles empunham o arco e a lança;
são cruéis e não têm misericórdia,
e o barulho que fazem é como o bramido do mar.
Vêm montando os seus cavalos em formação de batalha,
para atacá-la, ó cidade de Sião”.
24Ouvimos os relatos sobre eles,
e as nossas mãos amoleceram.
A angústia tomou conta de nós,
dores como as da mulher que está dando à luz.
25Não saiam aos campos
nem andem pelas estradas,
pois o inimigo traz a espada,
e há terror por todos os lados.
26Ó minha filha, meu povo,
ponha vestes de lamento
e revolva-se em cinza.
Lamente-se com choro amargurado,
como quem chora por um filho único,
pois subitamente o destruidor
virá sobre nós.
27“Eu o designei para examinador de metais,
provador do meu povo,
para que você examine
e ponha à prova a conduta deles.
28Todos eles são rebeldes obstinados
e propagadores de calúnias.
Estão endurecidos como o bronze e o ferro.
Todos eles são corruptos.
29O fole sopra com força
para separar o chumbo com o fogo,
mas o refino prossegue em vão;
os ímpios não são expurgados.
30São chamados prata rejeitada,
porque o Senhor os rejeitou.”
