Елифас
1Тада је Елифас из Темана узвратио овако:
2„Хоћеш ли имати стрпљења да ти неко одговори?
Али ко би се могао уздржати од речи?!
3Ето, поучавао си многе
и руке клонуле си снажио.
4Посрнулог су твоје речи подизале
и колена си клецава јачао.
5А сад, када је тебе снашло,
постао си нестрпљив;
кад се тебе такло,
ти си пренеражен.
6Није ли богобојазност твоја поуздање твоје,
а честитост путева твојих нада твоја?
7Молим те, сети се: ко је невин пострадао?
Где су то праведници сатрвени били?
8Колико сам ја видео, они који ору неправду
и невољу сеју, баш то и жању.
9Они гину од Божијег даха,
ишчезавају од духа гнева његовога.
10Рика лава, лавље урликање
и зуби лавића се ломе.
11Лав скапава без плена
и лавићи се губе.
12Знаш, к мени је потајно допрла реч,
о том ми је ухо шапат ухватило;
13у немирним мислима, у виђењима ноћним,
кад људе опхрва дубоки сан;
14страх и трепет су ме спопали
и од њих ми кости зазвечаше.
15Тек, дух ми је прешао преко лица
и длаке на телу су ми се најежиле!
16И он стаде,
али му нисам разазнао лик.
Био ми је неки облик пред очима
и чуо сам глас који шапуће:
17’Зар смртник може да буде праведнији од Бога?
Зар је човек чистији од Саздатеља свога?
18Па он се ни у слуге своје не поуздаје
и анђелима својим он налази ману,
19а камоли онима што живе у набијачама,
што им је темељ у прашини
и које смрскају ко мољца.
20Сатиру их у комаде од јутра до сутра,
заувек ишчезавају и нико не мари.
21Није ли уже њиховог шатора ишчупано?
Помреће без мудрости.’
Elifaz
1Então respondeu Elifaz, de Temã:
2“Se alguém se aventurar a dizer a você uma palavra,
isso tirará a sua paciência?
Mas quem pode refrear as palavras?
3Pense bem! Você ensinou a tantos;
fortaleceu mãos fracas.
4Suas palavras davam firmeza aos que tropeçavam;
você fortaleceu joelhos vacilantes.
5Mas agora que se vê em dificuldade, você desanima;
quando você é atingido, fica prostrado.
6Sua vida piedosa não inspira confiança a você?
E o seu procedimento irrepreensível não dá a você esperança?
7“Reflita agora: Qual foi o inocente que chegou a perecer?
Onde os íntegros sofreram destruição?
8Pelo que tenho observado, quem cultiva o mal e semeia maldade,
isso também colherá.
9Pelo sopro de Deus são destruídos;
pelo vento de sua ira eles perecem.
10Os leões podem rugir e rosnar,
mas até os dentes dos leões fortes se quebram.
11O leão morre por falta de presa,
e os filhotes da leoa se dispersam.
12“Disseram-me uma palavra em segredo,
da qual os meus ouvidos captaram um murmúrio.
13Em meio a sonhos perturbadores da noite,
quando cai sono profundo sobre os homens,
14temor e tremor se apoderaram de mim
e fizeram estremecer todos os meus ossos.
15Um espírito4.15 Ou vento roçou o meu rosto,
e os pelos do meu corpo se arrepiaram.
16Ele parou, mas não pude identificá-lo.
Um vulto se pôs diante dos meus olhos,
e ouvi uma voz suave, que dizia:
17‘Poderá algum mortal ser mais justo que Deus?
Poderá algum homem ser mais puro que o seu Criador?
18Se Deus não confia em seus servos,
se vê erro em seus anjos e os acusa,
19quanto mais nos que moram em casas de barro,
cujos alicerces estão no pó!
São mais facilmente esmagados que uma traça!
20Entre o alvorecer e o crepúsculo são despedaçados;
perecem para sempre, sem ao menos serem notados.
21Não é certo que as cordas de suas tendas
são arrancadas, e eles morrem sem sabedoria?’4.21 Alguns sugerem que o discurso de Elifaz termina no versículo 17.
