Падение Вавилона
1После этого я увидел еще одного ангела, сходящего с небес и обладающего великой властью; вся земля была озарена его славой. 2Он произнес могучим голосом:
– Пала, пала великая блудница Вавилон18:2 См. Ис. 21:9.
и стала жилищем демонов,
пристанищем для всякого нечистого духа
и всякой нечистой и мерзкой птицы18:2 Во многих древних рукописях: «всякого нечистого духа, и всякой нечистой птицы, и всякого нечистого и мерзкого зверя»..
Все народы пили
доводящее до безумия вино ее разврата.
3Цари земли развратничали с ней,
и купцы земли нажились на ее необузданной тяге к роскоши.
4Затем я услышал с небес еще один голос. Он сказал:
– Выйди из нее, народ Мой,
чтобы тебе не участвовать в ее грехах
и не подвергнуться ее наказанию,
5потому что ее грехи поднялись уже до небес18:5 См. Иер. 51:9.,
и Бог помнит ее преступления.
6Сделайте ей то же, что она сделала другим,
и отплатите ей вдвойне за ее дела.
В той самой чаше, в которой она замешивала свое вино,
замешайте ей напиток двойной крепости.
7Доставьте ей столько горя и страданий,
сколько она позволяла себе славы и роскоши,
потому что она хвалится в своем сердце:
«Я не какая-нибудь вдова! Я сижу как царица!
Я никогда не буду скорбеть!»
8И поэтому настанет день, когда ее постигнут горести:
смерть, скорбь и голод.
Она будет сожжена огнем,
потому что могуч Господь Бог, осудивший ее18:7-8 См. Ис. 47:7-9..
9Когда цари земли, которые развратничали с ней и наслаждались ее роскошью, увидят дым от ее пожарища, они будут рыдать по ней и бить себя в грудь18:9 Ср. Иез. 26:16-18.. 10Стоя вдали в ужасе от ее мучений, они будут говорить:
– Горе! Горе! О великий город!
О Вавилон, могучий город!
В один час свершился над тобой суд!
11Купцы земли плачут и скорбят по ней, потому что никто уже не покупает их товаров: 12товаров из золота, серебра, драгоценных камней и жемчуга; тончайших льняных тканей, пурпура, шелка и алых материй; ароматической древесины; изделий из слоновой кости, ценной древесины, бронзы, железа и мрамора; 13корицы, пряностей, благовоний, ароматического масла и ладана18:13 Ладан – ценная ароматическая смола растений, произрастающих в Аравии и Северной Африке., вина, оливкового масла, отборной муки и пшеницы, крупного скота и овец, коней и колесниц, тел и душ человеческих18:12-13 См. Иез. 27:12-22.. 14Они будут говорить:
– Плодов, которых желала душа твоя, уже нет у тебя. Все твои богатства и слава покинули тебя, и уже никогда не вернутся.
15Торговавшие этими товарами купцы, нажившиеся на ней, будут стоять в стороне, перепуганные ее бедствиями. Они будут плакать и скорбеть, 16говоря:
– Горе, горе, столица великая,
одетая в тончайшую льняную одежду, в пурпурное и алое,
украшенная золотом, драгоценными камнями и жемчугом!
17В один час было уничтожено такое огромное богатство!
Все капитаны кораблей, все их пассажиры и моряки, и все, чей промысел связан с мореплаванием, будут издали наблюдать 18и, когда увидят дым, поднимающийся от нее, зарыдают:
– Разве был еще когда-либо город, подобный этому великому городу?18:17-18 Ср. Иез. 27:28-29, 32.
19Они посыпали свои головы пылью18:19 Ср. Иез. 27:30. и со слезами и скорбью причитали:
– Горе, горе, столица великая,
обогатившая всех судовладельцев своим богатством!
В один час она была уничтожена!
20Радуйтесь об этом, небеса!
Радуйтесь, святые, апостолы и пророки,
потому что Бог осудил ее за то, как она поступала с вами.
21Затем могучий ангел взял большой камень размером с мельничный жернов и бросил его в море, говоря:
– Так будет брошена и великая столица Вавилон,
и никто уже ее не найдет.
22Никогда уже в тебе не будет слышно
голоса певцов, музыки арфистов, флейтистов и трубачей,
никогда уже в тебе не отыщутся
ремесленники, каким бы ремеслом они ни занимались,
никогда уже не будет слышно в тебе
шума мельничных жерновов.
23Никогда уже не будет гореть в тебе свет светильника,
не будет слышно голосов жениха и невесты.
Твои купцы были господами на земле,
и все народы были обмануты твоим колдовством.
24Но в этом городе пролилась кровь пророков,
святых и всех убитых на земле.
Upadek potężnego miasta
1Po tym wszystkim zobaczyłem innego anioła, zstępującego z nieba. Posiadał on ogromną władzę, a jego blask rozjaśnił całą ziemię. 2Donośnym głosem zawołał on:
„Upadł potężny Babilon”
i stał się mieszkaniem demonów,
siedliskiem złych duchów
oraz schronieniem nieczystych ptaków i zwierząt.
3Miasto to było bowiem prostytutką,
która upajała mieszkańców ziemi rozwiązłością.
Grzeszyli z nią władcy całego świata,
a ludzie interesu zdobyli majątek,
dzięki jej wielkiemu przepychowi.
4Następnie usłyszałem jeszcze inny głos, wołający z nieba:
„Wy, którzy należycie do Boga,
musicie wyjść z tego miasta”,
aby nie mieć udziału w jego grzechach
i nie doświadczyć spadających na nie klęsk.
5Gdyby grzechy Babilonu ułożono na stosie,
sięgnęłyby bowiem aż do nieba
—Bóg widzi całe jego zło!
6Postąpcie z tym miastem tak,
jak ono postępowało z wami,
a nawet wymierzcie mu podwójna karę.
Niech wypije dwukrotnie więcej niż ci,
których wcześniej upajało.
7Dotychczas żyło w luksusie
i używało przyjemności,
teraz więc odpłaćcie mu cierpieniem i bólem.
Myślało sobie bowiem w sercu,
że zawsze będzie żyć jak królowa
i nigdy nie zazna smutku ani cierpienia.
8Dlatego jednego dnia
spadną na to miasto wszystkie klęski:
ból, głód oraz śmierć.
I pochłonie je ogień!
Pan, który je osądzi,
jest potężnym Bogiem!
9Władcy świata, którzy uczestniczyli w rozwiązłości tego miasta i czerpali z tego przyjemność, zapłakali i pogrążyli się w smutku, widząc unoszący się nad nim dym. 10Patrząc z daleka, przejęci i przerażeni losem Babilonu, zawołali:
„To straszne, co spotkało Babilon!
Tak wielkie nieszczęście
w jednej chwili spadło na to potężne miasto!”.
11Nad losem Babilonu ubolewali również handlowcy z całego świata, ponieważ stracili zbyt na swoje towary: 12złoto, srebro, kamienie szlachetne, perły, czysty len, purpurę, jedwab, szkarłat, pachnące drewno, wyroby z kości słoniowej oraz szlachetnego drewna, brązu, stali i marmuru. 13Babilon nie będzie już kupować wyszukanych przypraw oraz perfum, mirry, kadzidła, wina, oliwy, najlepszej mąki i zboża, bydła, owiec, koni, wozów oraz ludzkich ciał i dusz.
14Płacząc nad Babilonem, powiedzieli: „To, co tak bardzo kochałeś, przeminęło. Zniknął już bowiem otaczający cię splendor i luksus—wszystko to bezpowrotnie przepadło!”.
15Ludzie, którzy—dzięki handlowi z Babilonem—zdobyli majątek, stanęli z daleka, przerażeni jego cierpieniem. Płacząc i rozpaczając nad jego losem, powiedzieli:
16„To straszne, co spotkało to potężne miasto!
Nosiło ono najlepsze ubrania,
z czystego lnu, purpury i szkarłatu,
oraz biżuterię ze złota,
szlachetnych kamieni i pereł.
17Bogactwo to przepadło jednak w jednej chwili”.
Armatorzy, kapitanowie i załogi okrętów oraz wszyscy inni, którzy zarabiali na transporcie morskim, z daleka 18obserwowali pożar Babilonu i dym wznoszący się nad miastem. Poruszeni tym widokiem, wołali: „Czy jakieś inne miasto na świecie jest podobne do potężnego Babilonu?”. 19Posypywali głowy popiołem i zrozpaczeni krzyczeli:
„To straszne, co spotkało to potężne miasto!
Wszyscy armatorzy zdobyli majątek
dzięki jego wielkiemu bogactwu,
a teraz, w ciągu jednej chwili,
wszystko to zostało zniszczone!”.
20„Dla mieszkańców nieba,
dla świętych, proroków i apostołów
był to jednak powód do radości,
Bóg ukarał bowiem tych, którzy ich skrzywdzili”.
21Wtedy potężny anioł podniósł wielki głaz, ogromny jak młyńskie koło, i rzucił go w morze, wołając:
„Tak właśnie zostanie strącony potężny Babilon
i to będzie jego koniec!
22W mieście tym nie usłyszy się już śpiewu
ani dźwięki harfy, fletu czy trąbki.
Nikt już nie będzie tam prowadził interesów.
Nie usłyszy się tam nawet odgłosu mielenia ziarna.
23Nie zabłyśnie tam już żadne światło
ani nie zabrzmią radosne głosy nowożeńców.
Handlowcy miasta mieli władzę nad światem,
a czary Babilonu oszukały wszystkie narody.
24Miasto to jest również winne morderstw
—zabiło bowiem wielu proroków i świętych”.
