О субботе и праздниках
1Господь сказал Моисею:
2– Говори с израильтянами и скажи им: «Вот праздники Господа, когда вы должны объявлять священные собрания.
3Есть шесть дней, когда можно заниматься делами, но седьмой день – это суббота полного покоя, день священного собрания. В этот день нельзя заниматься делами. Где бы вы ни жили, это суббота Господу.
Пасха и праздник Пресных хлебов
(Исх. 12:14-20; Чис. 28:16-25; Втор. 16:1-8)
4Вот постоянные праздники Господа, священные собрания, которые вы должны объявлять в установленное для них время:
5Господня Пасха начинается в сумерки в четырнадцатый день первого месяца. 6В пятнадцатый день этого месяца начинается Господний праздник Пресных хлебов; семь дней ешьте пресный хлеб. 7В первый день созывайте священное собрание и не занимайтесь ничем из обычных дел. 8Семь дней приносите Господу огненные жертвы, а на седьмой день созывайте священное собрание и не занимайтесь ничем из обычных дел».
Приношение первого снопа
9Господь сказал Моисею:
10– Говори с израильтянами и скажи им: «Когда вы войдете в землю, которую Я отдаю вам, и соберете на ней урожай23:10 Первым собирали ячмень, соответственно первый урожай ячменя приносили во время праздника Пресных хлебов., принесите к священнику первый сноп собранного зерна. 11Пусть он потрясет сноп перед Господом, чтобы он был принят вам во благо. Пусть священник потрясет его в день, который следует за субботой. 12В день, когда вы будете потрясать сноп, принесите Господу во всесожжение годовалого ягненка без изъяна 13с хлебным приношением из двух десятых частей ефы23:13 Вероятно, около 4,5 л.; также в ст. 17. лучшей муки, смешанной с маслом – это огненная жертва Господу, приятное благоухание – и жертвенным возлиянием из четверти гина23:13 Вероятно, около 1 л. вина. 14До этого самого дня, до того, как принесете вашему Богу это приношение, не ешьте ни хлеба, ни жареного зерна, ни сырого. Это вечное установление для грядущих поколений, где бы вы ни жили».
Праздник Недель
(Чис. 28:26-31; Втор. 16:9-12)
15«От дня, следующего за субботой, дня, когда вы принесли сноп в приношение потрясания, отсчитайте семь полных недель. 16Отсчитайте пятьдесят дней до дня, который идет за седьмой субботой, и принесите Господу приношение из нового урожая23:16 Последней собирали пшеницу, соответственно первый урожай пшеницы приносили во время праздника Жатвы.. 17Отовсюду, где бы вы ни жили, приносите Господу как приношение потрясания, как первые плоды, два хлеба, сделанные из двух десятых частей ефы лучшей муки и испеченные с закваской. 18Приносите с этим хлебом семь годовалых ягнят без изъяна, одного молодого быка и двух баранов. Они будут всесожжением Господу, вместе с хлебными приношениями и жертвенными возлияниями – огненная жертва, благоухание, приятное Господу. 19Приносите одного козла в жертву за грех и двух годовалых ягнят в жертву примирения. 20Пусть священник потрясет двух ягнят перед Господом как приношение потрясания вместе с хлебом первых плодов. Это священное приношение Господу для священника. 21В тот же день созовите священное собрание и не занимайтесь ничем из обычных дел. Это вечное установление для грядущих поколений, где бы вы ни жили.
22Когда вы будете жать на вашей земле урожай, не дожинайте до края поля и не подбирайте остатков жатвы. Оставляйте их бедному и чужеземцу. Я – Господь, ваш Бог».
Праздник Труб
(Чис. 29:1-6)
23Господь сказал Моисею:
24– Скажи израильтянам: «В первый день седьмого месяца пусть у вас будет праздничный покой, священное собрание, возвещаемое звуками труб. 25Не занимайтесь ничем из обычных дел; приносите Господу огненные жертвы».
День отпущения грехов
(Чис. 29:7-11)
26Господь сказал Моисею:
27– В десятый день этого седьмого месяца будет День очищения. Созывайте священное собрание, смиряйте себя23:27 Это включало в себя пост, но не ограничивалось им; также в ст. 29 и 32. и приносите Господу огненную жертву. 28Не занимайтесь в этот день никакими делами, потому что это День отпущения грехов, когда перед Господом, вашим Богом, для вас совершается отпущение. 29Всякий, кто в тот день не станет смирять себя, будет искоренен из своего народа. 30Я искореню из его народа любого, кто будет заниматься делами в течение всего этого дня. 31Не занимайтесь никакими делами. Это вечное установление для грядущих поколений, где бы вы ни жили. 32Для вас это суббота полного покоя, и вы должны смирять себя. С вечера девятого дня месяца до вечера следующего дня храните вашу субботу.
Праздник Шалашей
(Чис. 29:12-39; Втор. 16:13-17)
33Господь сказал Моисею:
34– Скажи израильтянам: «В пятнадцатый день седьмого месяца начинается Господень праздник Шалашей. Он длится семь дней. 35Первый день – это священное собрание; не занимайтесь ничем из обычных дел. 36Семь дней приносите Господу огненные жертвы, а на восьмой – созывайте священное собрание и приносите Господу огненную жертву. Это последнее праздничное собрание; не занимайтесь ничем из обычных дел.
37Таковы постоянные Господни праздники, когда вы должны созывать священные собрания, чтобы приносить Господу огненные жертвы – всесожжения с хлебными приношениями и жертвы с возлиянием, каждую в свой день. 38Эти праздники не входят в число Господних суббот, а эти приношения в число23:38 Или: «Эти праздники не входят в число Господних суббот, а эти приношения в число». ваших даров, всех жертв по обету и добровольных приношений, которые вы даете Господу.
39Итак, начиная с пятнадцатого дня седьмого месяца, собрав с земли урожай, семь дней отмечайте праздник в честь Господа. Первый день – это день праздничного покоя, и восьмой день – день праздничного покоя. 40В первый день возьмите лучшие плоды с деревьев и пальмовые ветви, ветви лиственных деревьев и речных ив и веселитесь перед Господом, вашим Богом, семь дней. 41Празднуйте в честь Господа этот праздник семь дней каждый год. Это установление для грядущих поколений будет вечным. Празднуйте его в седьмом месяце. 42Живите в шалашах семь дней: пусть все уроженцы Израиля живут в шалашах, 43чтобы ваши потомки знали, что Я поселил израильтян в шалашах, когда Я вывел их из Египта. Я – Господь, ваш Бог».
44Моисей объявил израильтянам о постоянных праздниках Господа.
1องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสว่า 2“จงแจ้งชนอิสราเอลว่า ‘ต่อไปนี้เป็นเทศกาลที่เรากำหนดไว้ เป็นเทศกาลตามกำหนดขององค์พระผู้เป็นเจ้าที่เจ้าต้องประกาศให้ถือเป็นการประชุมนมัสการศักดิ์สิทธิ์
วันสะบาโต
3“ ‘เจ้ามีหกวันไว้ทำงานต่างๆ แต่วันที่เจ็ดเป็นสะบาโตแห่งการหยุดพัก เป็นวันประชุมนมัสการศักดิ์สิทธิ์ เจ้าอย่าทำงานใดๆ เลย ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ไหน วันนั้นเป็นสะบาโตแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า
เทศกาลปัสกาและเทศกาลขนมปังไม่ใส่เชื้อ
(อพย.12:14-20; กดว.28:16-25; ฉธบ.16:1-8)
4“ ‘ต่อไปนี้คือเทศกาลที่องค์พระผู้เป็นเจ้า ทรงกำหนดไว้ให้พวกเจ้าถือเป็นวันประชุมนมัสการศักดิ์สิทธิ์ตามวาระ 5เทศกาลปัสกาขององค์พระผู้เป็นเจ้าเริ่มตั้งแต่ดวงอาทิตย์ตกในวันที่สิบสี่เดือนที่หนึ่ง 6เทศกาลกินขนมปังไม่ใส่เชื้อถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าเริ่มตั้งแต่วันที่สิบห้าของเดือนเดียวกัน จงกินขนมปังไม่ใส่เชื้อเป็นเวลาเจ็ดวัน 7จงเรียกประชุมนมัสการศักดิ์สิทธิ์ในวันแรกของเทศกาล อย่าทำงานใดๆ เลย 8จงเผาเครื่องบูชาด้วยไฟถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นเวลาเจ็ดวัน และในวันที่เจ็ดจงเรียกประชุมนมัสการศักดิ์สิทธิ์ อย่าทำงานใดๆ เลย’ ”
เทศกาลผลแรก
9องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสว่า 10“จงแจ้งชนอิสราเอลว่า ‘เมื่อเจ้าเข้าสู่ดินแดนซึ่งเราจะยกให้เจ้าและเก็บเกี่ยวผลผลิต จงนำข้าวฟ่อนแรกที่เก็บเกี่ยวได้มามอบให้แก่ปุโรหิต 11ในวันถัดจากสะบาโต ปุโรหิตต้องยื่นฟ่อนข้าวนั้นถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า เพื่อพระองค์จะทรงยอมรับแทนตัวเจ้า 12ในวันที่เจ้ายื่นถวายฟ่อนข้าว เจ้าจะต้องถวายลูกแกะ อายุหนึ่งขวบไม่มีตำหนิหนึ่งตัวเป็นเครื่องเผาบูชาแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า 13พร้อมด้วยธัญบูชาคือ แป้งโม่ละเอียดประมาณ 4.5 ลิตร23:13 ภาษาฮีบรูว่า สองในสิบเอฟาห์เคล้าน้ำมัน เพื่อเป็นเครื่องเผาบูชาถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นกลิ่นหอมที่พอพระทัย พร้อมกันนี้จงถวายเครื่องดื่มบูชาคือ เหล้าองุ่นประมาณ 1 ลิตรด้วย23:13 ภาษาฮีบรูว่า หนึ่งในสี่ฮิน 14เจ้าอย่ากินขนมปังหรือเมล็ดข้าวอบ หรือเมล็ดข้าวใหม่จนกว่าจะถึงวันที่เจ้านำเครื่องบูชาเหล่านี้มาถวายแด่พระเจ้าของเจ้า นี่เป็นข้อปฏิบัติถาวรสืบไปทุกชั่วอายุไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ใด
เทศกาลสัปดาห์
(กดว.28:26-31; ฉธบ.16:9-12)
15“ ‘หลังจากวันสะบาโต วันที่ได้นำฟ่อนข้าวมาเป็นเครื่องบูชายื่นถวาย จงนับจากวันนั้นไปจนครบเจ็ดสัปดาห์เต็ม 16นับไปจนครบห้าสิบวันจนถึงวันถัดจากวันสะบาโตที่เจ็ด แล้วจงนำเมล็ดข้าวใหม่มาถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า 17ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ใด จงนำขนมปังสองก้อนที่ทำจากแป้งละเอียดประมาณ 4.5 ลิตร23:17 ภาษาฮีบรูว่า สองในสิบเอฟาห์ ใส่เชื้อมาเป็นเครื่องบูชายื่นถวายจากผลแรกแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า 18พร้อมกับขนมปังนี้ให้นำลูกแกะตัวผู้ไม่มีตำหนิอายุหนึ่งขวบเจ็ดตัว วัวหนุ่มหนึ่งตัวและแกะผู้สองตัวมาเป็นเครื่องเผาบูชาถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า พร้อมด้วยธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชา ทั้งหมดนี้เป็นเครื่องเผาบูชาด้วยไฟ เป็นกลิ่นหอมที่องค์พระผู้เป็นเจ้าพอพระทัย 19จากนั้นจงถวายแพะผู้หนึ่งตัวเป็นเครื่องบูชาไถ่บาป และลูกแกะอายุหนึ่งขวบสองตัวเป็นเครื่องสันติบูชา 20ปุโรหิตต้องยื่นถวายลูกแกะสองตัวแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า เป็นเครื่องบูชายื่นถวายพร้อมกับขนมปังของผลแรก เป็นเครื่องบูชาอันศักดิ์สิทธิ์ถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าสำหรับปุโรหิต 21จงประกาศให้วันนั้นมีการประชุมนมัสการศักดิ์สิทธิ์ และอย่าทำงานในวันนั้นเลย นี่เป็นข้อปฏิบัติถาวรสืบไปทุกชั่วอายุไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ใด
22“ ‘เมื่อเจ้าเก็บเกี่ยวพืชผล อย่าเก็บจนเกลี้ยงไปถึงขอบนา อย่าเก็บเมล็ดข้าวที่ตกเกลื่อนกลาด จงปล่อยไว้ให้เป็นส่วนของคนยากไร้และคนต่างด้าว เราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า’ ”
เทศกาลเสียงแตร
(กดว.29:1-6)
23องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสว่า 24“จงแจ้งชนอิสราเอลว่า ‘ให้ถือวันที่หนึ่งของเดือนที่เจ็ดเป็นวันหยุดพัก มีการฉลองด้วยเสียงแตรกระหึ่ม เป็นวันประชุมนมัสการศักดิ์สิทธิ์ 25ให้หยุดทำงานทุกอย่าง แต่จงถวายเครื่องบูชาด้วยไฟแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า’ ”
วันลบบาป
(ลนต.16:2-34; กดว.29:7-11)
26องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสว่า 27“วันที่สิบของเดือนที่เจ็ดเป็นวันลบบาป ให้มีการประชุมนมัสการศักดิ์สิทธิ์ จงบังคับตน23:27 หรือจงถืออดอาหารเช่นเดียวกับข้อ 29 และ 32และถวายเครื่องบูชาด้วยไฟแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า 28อย่าทำงานใดๆ ในวันนั้นเพราะเป็นวันลบบาป เพื่อลบบาปให้แก่เจ้าต่อหน้าพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า 29ผู้ใดไม่ได้บังคับตนในวันนั้น จะต้องถูกตัดออกจากหมู่ประชากรของเขา 30ผู้ที่ทำงานใดๆ ในวันนั้น เราจะทำลายจากหมู่ประชากร 31เจ้าอย่าทำงานใดๆ เลย นี่เป็นข้อปฏิบัติถาวรสืบไปทุกชั่วอายุไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ใด 32ให้ถือเป็นวันสะบาโตแห่งการหยุดพักสำหรับเจ้า และเจ้าต้องบังคับตนตั้งแต่เย็นวันที่เก้าเดือนนั้นจนถึงเย็นวันรุ่งขึ้น เจ้าจะต้องถือรักษาสะบาโตของเจ้า”
เทศกาลอยู่เพิง
(กดว.29:12-39; ฉธบ.16:13-17)
33องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสว่า 34“จงแจ้งชนอิสราเอลว่า ‘วันที่สิบห้าของเดือนที่เจ็ดเป็นวันเริ่มฉลองเทศกาลอยู่เพิงขององค์พระผู้เป็นเจ้าให้ฉลองไปจนครบเจ็ดวัน 35ในวันแรกเป็นวันประชุมนมัสการศักดิ์สิทธิ์ อย่าทำงานใดๆ เลย 36ทุกวันในช่วงเทศกาลนี้ จงถวายเครื่องบูชาด้วยไฟแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นเวลาเจ็ดวัน และในวันที่แปดให้มีการประชุมนมัสการศักดิ์สิทธิ์และถวายเครื่องบูชาด้วยไฟแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นพิธีปิดการประชุม อย่าทำงานใดๆ เลย
37(“ ‘ต่อไปนี้คือเทศกาลที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกำหนดไว้ ซึ่งเจ้าจะต้องประกาศให้เป็นการประชุมนมัสการศักดิ์สิทธิ์ เพื่อนำเครื่องบูชาด้วยไฟมาถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า คือเครื่องเผาบูชา เครื่องธัญบูชา เครื่องสัตวบูชาและเครื่องดื่มบูชาตามที่กำหนดไว้แต่ละวัน 38เครื่องบูชาเหล่านี้เพิ่มเติมจากเครื่องถวายเพื่อสะบาโตต่างๆ ขององค์พระผู้เป็นเจ้า และ23:38 หรือเทศกาลเหล่านี้เพิ่มเติมขึ้นจากวันสะบาโตของพระยาห์เวห์ และเครื่องบูชาเหล่านี้เป็นสิ่งที่เพิ่มเติมจากของถวายต่างๆ ตามคำปฏิญาณและของถวายตามความสมัครใจแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า)
39“ ‘จงฉลองเทศกาลแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าตลอดเจ็ดวัน เริ่มตั้งแต่วันที่สิบห้าเดือนที่เจ็ดซึ่งเป็นช่วงปลายฤดูเก็บเกี่ยว ให้ถือวันแรกสุดและวันที่แปดเป็นวันแห่งการหยุดพัก 40เจ้าจงนำสิ่งเหล่านี้มาในวันแรกคือผลไม้คัดอย่างดี กิ่งอินทผลัม กิ่งไม้ใบดก กิ่งปอปลาร์ และจงรื่นเริงยินดีต่อหน้าพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าตลอดเจ็ดวัน 41ในเดือนที่เจ็ดของทุกปี เจ้าจงฉลองเทศกาลแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นเวลาเจ็ดวัน นี่เป็นข้อปฏิบัติถาวรสืบไปทุกชั่วอายุ 42ชาวอิสราเอลโดยกำเนิดทุกคนต้องอยู่ในเพิงตลอดเจ็ดวัน 43เพื่อลูกหลานของเจ้าจะรู้ว่าเราได้ให้ชนอิสราเอลอาศัยอยู่ในเพิง เมื่อเรานำพวกเขาออกมาจากอียิปต์ เราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า’ ”
44ดังนั้นโมเสสจึงประกาศเทศกาลเหล่านี้ตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกำหนดแก่ชนอิสราเอล
