Возражения Моисея
1Моисей ответил:
– А если они не поверят мне, не послушаются и скажут: «Господь не являлся тебе»?
2Тогда Господь сказал:
– Что у тебя в руке?
– Посох, – ответил он.
3Господь сказал:
– Брось его на землю.
Когда Моисей бросил его на землю, тот превратился в змею, и Моисей отбежал от нее. 4Тогда Господь сказал ему:
– Протяни руку и возьми ее за хвост.
Моисей протянул руку, схватил змею, и она превратилась у него в руке в посох.
5Господь сказал:
– Это для того, чтобы они поверили, что Господь, Бог их отцов, Бог Авраама, Бог Исаака и Бог Иакова, явился тебе.
6Затем Господь сказал:
– Положи руку за пазуху.
Моисей положил руку за пазуху, а когда вытащил, она была белой от проказы4:6 Еврейское слово означает несколько кожных болезней, его точное значение неясно., как снег.
7– Теперь опять положи ее за пазуху, – сказал Он.
Моисей опять положил руку за пазуху, и когда вытащил, она снова стала чистой, как остальное тело.
8Господь сказал:
– Если они не поверят тебе и первое знамение их не убедит, они поверят второму. 9А если не поверят двум знамениям и не послушают тебя, зачерпни воды из Нила и вылей на землю, и эта вода превратится в кровь.
10Моисей сказал Господу:
– О Владыка, я не был красноречивым раньше и не стал им теперь, когда Ты заговорил со Своим слугой. Я говорю медленно и невнятно.
11Господь сказал ему:
– Кто дал человеку язык? Кто делает его глухим или немым? Кто дает зрение или делает его слепым? Разве не Я, Господь? 12Итак, ступай; Я помогу тебе говорить и научу, что сказать.
13Но Моисей ответил:
– О Владыка, прошу, пошли кого-нибудь другого.
14Господь разгневался на Моисея и сказал:
– А твой брат, левит Аарон? Я знаю, он говорит хорошо. Он уже вышел, чтобы тебя встретить, и обрадуется, увидев тебя. 15Ты можешь говорить с ним и вкладывать слова в его уста. Я помогу вам обоим говорить и научу вас, что делать. 16Он будет говорить народу твои слова, как если бы пророк говорил слова Бога. 17Возьми с собой этот посох: ты будешь творить им знамения.
Моисей возвращается в Египет
18Моисей вернулся к своему тестю Иофору и сказал ему:
– Позволь мне вернуться к родственникам в Египет – посмотреть, живы ли они еще.
Иофор сказал:
– Иди с миром.
19Господь сказал Моисею в Мадиане:
– Вернись в Египет: те, кто хотел убить тебя, умерли.
20Моисей взял жену и сыновей, посадил их на осла и пустился в обратный путь в Египет, неся с собой Божий посох.
21Господь сказал Моисею:
– Когда ты вернешься в Египет, смотри, соверши перед фараоном чудеса, для которых Я дал тебе силу. А Я сделаю его сердце упрямым, и он не отпустит народ. 22Тогда скажи фараону: «Так говорит Господь: Израиль – Мой сын, Мой первенец. 23Я сказал тебе: „Отпусти Моего сына поклониться Мне“. Ты не отпустил его, и теперь Я убью твоего сына-первенца».
24В пути, на ночлеге, Господь встретил Моисея4:24 Букв.: «его». Речь может идти о сыне Моисея. и собирался убить его4:24 Возможно, это случилось потому, что Моисей не сделал сыну обрезание даже после того, как Господь призвал его вести израильский народ. Обрезание было символом завета между Господом и Авраамом и его потомками, народом Израиля (см. Быт. 17:9-14). Бог предпринял такой серьезный шаг, готовясь убить Моисея, потому что для Него было важно послушание израильтян Его повелениям (см. 1 Цар. 15:22-23).. 25Но Циппора взяла острый каменный нож, обрезала крайнюю плоть сына и коснулась ею ног Моисея4:25 Букв.: «его ног», поэтому не совсем ясно, чьих ног она коснулась, мужа или сына. Слово «ноги» в этом контексте, возможно, является эвфемизмом для обозначения половых органов..
– Ты жених крови для меня4:25 Букв.: «жених крови из-за обрезания». То же в ст. 26., – сказала она.
26Тогда Господь отступил от него. («Жених крови» – так она говорила про обрезание.)
27Господь сказал Аарону:
– Иди в пустыню встречать Моисея.
Он пошел, встретил Моисея у Божьей горы и поцеловал его. 28Моисей рассказал Аарону обо всем, с чем послал его Господь, и о всех знамениях, которые Он велел ему сотворить. 29Моисей и Аарон собрали израильских старейшин, 30и Аарон пересказал им все, что сказал Моисею Господь. Моисей сотворил4:30 Букв.: «Господь, и сотворил». перед людьми знамения, 31и они поверили. Услышав, что Господь позаботился о них и увидел их беду, они склонились и восславили Его.
หมายสำคัญแก่โมเสส
1โมเสสทูลตอบว่า “จะทำอย่างไรถ้าพวกเขาไม่เชื่อและไม่ฟังข้าพระองค์ แล้วพูดว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ปรากฏแก่เจ้า’?”
2องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสกับเขาว่า “อะไรอยู่ในมือของเจ้า?”
โมเสสทูลว่า “ไม้เท้าพระเจ้าข้า”
3องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “จงโยนไม้เท้าลงบนพื้น”
โมเสสจึงโยนลงไป ไม้เท้าก็กลายเป็นงู โมเสสจึงวิ่งหลบงูนั้น 4แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “จงยื่นมือออกไปจับหางงูนั้นไว้” ดังนั้นโมเสสจึงยื่นมือออกจับงูไว้ และงูนั้นก็กลายเป็นไม้เท้าในมือของเขา 5องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “จงทำอย่างนี้ แล้วพวกเขาจะเชื่อว่าพระยาห์เวห์พระเจ้าของบรรพบุรุษของเขา คือพระเจ้าของอับราฮัม พระเจ้าของอิสอัค และพระเจ้าของยาโคบได้ปรากฏแก่เจ้า”
6แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “จงเอามือสอดเข้าไปในเสื้อคลุม” เมื่อโมเสสทำเช่นนั้นแล้วชักมือออกมา ผิวหนังก็กลายเป็นโรคเรื้อน4:6 คำภาษาฮีบรูอาจหมายถึง โรคผิวหนังต่างๆ ไม่จำเป็นต้องหมายถึงโรคเรื้อนเท่านั้นขาวเหมือนหิมะ
7พระองค์ตรัสว่า “จงเอามือสอดกลับเข้าไปในเสื้อคลุม” เมื่อโมเสสทำตามและชักมือออกมา มือของเขาก็กลับเป็นปกติ
8องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “หากเขาไม่เชื่อหรือไม่สนใจหมายสำคัญอย่างแรก เขาอาจจะเชื่ออย่างที่สอง 9แต่หากพวกเขาไม่เชื่อหมายสำคัญทั้งสองนี้หรือไม่ยอมฟังเจ้า จงตักน้ำจากแม่น้ำไนล์มาเทลงบนพื้นแห้ง น้ำที่เจ้าเอามาจากแม่น้ำจะกลายเป็นเลือดบนพื้นดิน”
10โมเสสทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์พูดไม่เก่ง ไม่ว่าจะในอดีตหรือเมื่อพระองค์ตรัสกับผู้รับใช้ของพระองค์ ข้าพระองค์เป็นคนพูดไม่คล่องและไร้คารม”
11องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับเขาว่า “ใครเล่าสร้างปากมนุษย์? ใครเล่าทำให้เขาหูหนวกหรือเป็นใบ้? ใครเล่าทำให้เขามองเห็นหรือตาบอด? ไม่ใช่เราผู้เป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าหรือ? 12บัดนี้จงไปเถิด เราจะช่วยและจะสอนเจ้าว่าเจ้าควรจะพูดอะไร”
13แต่โมเสสทูลว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดส่งคนอื่นไปเถิด”
14องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงกริ้วโมเสสและตรัสว่า “อาโรนคนเลวีพี่ชายของเจ้าล่ะ? เรารู้ว่าเขาพูดเก่ง เขากำลังมาที่นี่เพื่อพบเจ้า และจะดีใจมากเมื่อเห็นเจ้า 15เจ้าจะต้องพูดกับเขา และบอกเขาว่าควรพูดอะไร เราจะช่วยให้เจ้าทั้งสองพูดได้ดีและจะสอนเจ้าว่าควรทำอะไรบ้าง 16เขาจะพูดกับประชาชนแทนเจ้า เขาจะเป็นเหมือนปากของเจ้า ส่วนเจ้าจะเป็นเหมือนพระเจ้าสำหรับเขา 17แต่เจ้าจงเอาไม้เท้าในมือของเจ้าอันนี้ไปด้วยเพื่อจะได้ใช้แสดงหมายสำคัญ”
โมเสสกลับสู่อียิปต์
18โมเสสจึงกลับไปหาเยโธรพ่อตาของเขาและกล่าวว่า “ข้าพเจ้าขอกลับไปหาชนชาติของข้าพเจ้าในอียิปต์ ไปดูว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่”
เยโธรตอบว่า “ไปเถิด พ่อขออวยพรให้เจ้าไปดี”
19องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสที่มีเดียนว่า “จงกลับไปอียิปต์เพราะพวกที่ต้องการฆ่าเจ้านั้นตายไปแล้ว” 20ดังนั้นโมเสสจึงพาภรรยาและลูกๆ ขึ้นลาและออกเดินทางกลับไปอียิปต์ เขาถือไม้เท้าของพระเจ้าไปด้วย
21องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสว่า “เมื่อเจ้ากลับไปถึงอียิปต์ เจ้าจะต้องทำการอัศจรรย์ทุกอย่างต่อหน้าฟาโรห์ตามที่เราให้ฤทธิ์อำนาจแก่เจ้าแล้ว แต่เราจะทำให้ฟาโรห์ใจแข็งไม่ยอมปล่อยเหล่าประชากรไป 22แล้วเจ้าจงบอกฟาโรห์ว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า อิสราเอลเป็นลูกชายหัวปีของเรา 23และเราบอกเจ้าว่า “จงปล่อยลูกชายของเราไป เพื่อเขาจะได้นมัสการเรา” แต่เจ้าปฏิเสธไม่ยอมให้เขาไป ดังนั้นเราจะประหารลูกชายหัวปีของเจ้า’ ”
24ตรงที่พักระหว่างทาง องค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จมาพบโมเสส4:24 หรือบุตรชายของโมเสสภาษาฮีบรูว่าเขาและจะทรงประหารชีวิตเขา 25แต่นางศิปโปราห์เอามีดหินคมเฉือนหนังหุ้มปลายอวัยวะเพศบุตรชายของตน เอาไปแตะเท้าของโมเสส4:25 หรือเข้าไปใกล้เท้าของโมเสส และกล่าวว่า “ท่านเป็นเจ้าบ่าวแห่งโลหิตต่อดิฉัน” 26ดังนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าจึงทรงละโมเสสไป (ครั้งนั้นนางกล่าวถึง “เจ้าบ่าวแห่งโลหิต” หมายถึงการเข้าสุหนัต)
27องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับอาโรนว่า “จงไปพบโมเสสในถิ่นกันดาร” ดังนั้นอาโรนจึงไปพบโมเสสที่ภูเขาของพระเจ้าและจูบเขา 28โมเสสเล่าให้อาโรนฟังถึงทุกสิ่งที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสสั่งให้พูด และหมายสำคัญทุกอย่างที่พระองค์ทรงบัญชาให้เขาทำ
29โมเสสกับอาโรนจึงเรียกประชุมผู้อาวุโสทั้งหมดของชนอิสราเอล 30และอาโรนแจ้งให้พวกเขาทราบทุกสิ่งที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสส โมเสสได้ทำหมายสำคัญต่อหน้าประชากรด้วย 31พวกเขาจึงเชื่อ และเมื่อพวกเขาได้ยินว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงห่วงใย และเห็นความทุกข์ลำเค็ญของพวกตน พวกเขาจึงกราบลงนมัสการ
