Иеремия 8 – NRT & APSD-CEB

New Russian Translation

Иеремия 8:1-22

1В то время, – возвещает Господь, – кости царей и правителей Иудеи, кости священников, пророков и жителей Иерусалима будут выброшены из могил. 2Их раскидают под солнцем, луной и всем небесным воинством, которые они любили, которым служили и следовали, которые вопрошали и которым поклонялись. Их не соберут и не захоронят; они будут, как отбросы, валяться на земле. 3Куда бы Я ни изгнал всех уцелевших из этого злого народа, они смерть предпочтут жизни, – возвещает Господь Сил.

Грех и наказание

4– Скажи им: так говорит Господь:

– Разве упав не встают?

Разве сбившись с пути не возвращаются?

5Почему же этот народ отвернулся от Меня?

Почему же Иерусалим всегда отворачивается от Меня?

Они крепко держатся за ложь

и отказываются вернуться.

6Я внимал и слушал,

но они не говорят правды.

Никто не кается в беззаконии,

говоря: «Что я сделал?»8:6 Или: «Что же я натворил?»

Каждый держится своего пути,

точно мчащийся в битву конь.

7Даже аист в небе

знает свои установленные времена,

и горлица, и ласточка, и журавль8:7 Сложно на основании еврейского текста с точностью определить названия некоторых из этих птиц.

знают время прилета.

Но Мой народ не знает

определенного Господом.

8Как вы можете говорить: «Мы мудры,

и Закон Господень у нас»,

когда на самом деле в ложь превращает его

лживое перо книжников?

9Опозорятся мудрецы;

ужаснутся и запутаются в силках.

Если они отвергли Господне слово,

то в чем же их мудрость?

10За это Я отдам их жен другим

и их поля – новым владельцам.

От малого до великого

жаждут наживы;

все, от пророка и до священника

поступают лживо.

11Лечат рану Моего народа так,

как если бы это была только царапина.

«Мир, мир», – говорят,

а мира нет.

12Не стыдно ли им за их мерзости?

Нет, им ни капли не стыдно;

краснеть они не умеют.

За это падут они среди павших,

будут повержены, когда Я накажу их, –

говорит Господь. –

13Я отберу у них урожай, –

возвещает Господь. –

На лозе не останется гроздьев,

а на инжире плодов,

и увянут их листья.

То, что Я дал им,

будет у них отобрано8:13 Смысл этого стиха в еврейском тексте неясен..

14– Что же мы сидим?

Собирайтесь!

Побежим в укрепленные города;

там и погибнем!

Господь, наш Бог,

обрек нас на погибель

и поит нас водой отравленной,

потому что мы согрешили против Него.

15Ждем мы мира,

а ничего доброго нет;

ждем времени исцеления,

а вместо этого – ужасы.

16Слышен от Дана

храп вражьих коней;

от ржания их жеребцов

содрогается земля.

Враг пришел разрушить страну

и все, что в ней есть,

город и всех, кто живет в нем.

17– Вот Я насылаю на вас гадюк,

ядовитых змей, против которых нет заклинаний,

и они будут вас кусать, –

возвещает Господь.

18Минула радость, обуяла скорбь8:18 Смысл этого места в еврейском тексте неясен.

и болит сердце.

19Слышен вопль моего народа

из далекой страны:

«Неужели нет Господа на Сионе?

Неужели там больше нет Царя?»

– Зачем они досаждали Мне своими идолами,

тщетой своей чужеземной?

20– Жатва прошла,

кончилось лето,

а мы все не спасены.

21Из-за ран моего народа я ранен;

я скорблю, и объял меня ужас.

22Разве нет в Галааде8:22 Галаад – это район, который славился своими целебными травами. бальзама?

Неужели там нет врача?

Так почему же не исцеляются

раны моего народа?

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 8:1-22

1Nagpadayon sa pagsulti ang Ginoo, “Nianang adlawa, panghabwaon gikan sa mga lubnganan ang mga bukog sa mga hari ug sa mga opisyal sa Juda, apil ang mga bukog sa mga pari, sa mga propeta, ug sa katawhan sa Jerusalem. 2Ikatag kini diha sa yuta, ilalom sa kahayag sa adlaw, bulan, ug mga bitoon nga ilang gihigugma, gialagaran gisunod, gidangpan, ug gisimba. Dili na tigomon ang ilang mga bukog ug ilubong. Magkatag nalang kini diha sa yuta nga daw tae. 3Ang mabilin nga buhi niining daotan nga nasod katagon ko ngadto sa ubang mga nasod. Ug didto palabihon pa nilang mamatay kaysa mabuhi. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang nagaingon niini.”

Ang Sala ug ang Silot

4Miingon ang Ginoo kanako nga isulti ko kini nga mensahe ngadto sa mga tawo, “Kon matumba ang tawo, dili ba motindog man siya pagbalik? Kon nasaag siya, dili ba mobalik man siya sa iyang agi? 5Apan ngano man nga kamong mga taga-Jerusalem padayon nga mitalikod kanako? Nganong dili man ninyo mahimong biyaan ang mga dios-dios nga nagatunto kaninyo ug mobalik kanako? 6Gipaminaw kog maayo ang inyong gipanulti ug wala kamoy gisulti nga husto. Walay bisan usa kaninyo nga naghinulsol sa iyang kadaotan. Wala gayoy nakaingon, ‘Unsa kining akong nahimo?’ Tanan kaninyo abtik kaayong magpakasala, daw mga kabayo kamo nga mipaturatoy ug dagan ngadto sa gira. 7Ang talabon, ang salampati, ang sayaw, ug ang lapay nahibalo kon kanus-a mobalhin ngadto sa ubang mga dapit ug kanus-a sila mobalik, apan kamong akong mga katawhan wala mahibalo sa akong lagda. 8Nganong moingon man kamo nga maalamon kamo tungod kay anaa kaninyo ang kasugoan sa Ginoo, nga ang tinuod, gituis man kini sa inyong mga magtutudlo? 9Maulawan gayod ang mga nagaingon nga maalamon. Malisang gayod sila kay bihagon man sila, tungod sa ilang pagsalikway sa akong mga pulong. Nan, unsa mang matanga sa kaalam ang anaa kanila? 10Busa ihatag ko sa ubang mga tawo ang ilang mga asawa ug mga uma. Tungod kay silang tanan, gikan sa labing ubos hangtod sa labing dungganon, nanglimbong aron makasapi. Bisan mga propeta ug mga pari nanglimbong usab. 11Wala nila tagda ang samad sa akong mga katawhan, bisan ug grabe na kini. Nagaingon sila nga maayo ra ang tanan bisan ang tinuod dili kini maayo. 12Naulaw ba sila sa ilang mangil-ad nga mga batasan? Wala! Kay wala na silay ulaw! Dili man lang gani mahilaw ang ilang mga dagway. Busa ipaubos sila sa panahon nga sila silotan. Ako, ang Ginoo, nagaingon nga mangalaglag sila sama sa uban. 13Laglagon ko gayod sila, apil ang ilang mga abot nga mga ubas ug mga igera. Bisan ang mga dahon niini mangalaya. Ang gipanghatag ko kanila mawala na.

14Unya moingon sila, ‘Unsa pa may atong gihulat? Dali, mangadto kita sa pinarilan nga mga lungsod ug didto kita magpakamatay, kay gihukman na kita nga patyon sa Ginoo nga atong Dios. Daw sama lang nga gihatagan niya kita ug tubig nga may hilo aron atong imnon, tungod kay nakasala kita kaniya. 15Nangandoy kitag kalinaw, apan walay kalinaw nga miabot. Nangandoy kitag kaayohan, apan kalisang ang miabot. 16Gikan sa Dan mabatian ang pagpangusmo sa mga kabayo sa mga kaaway. Sa tingog lang sa ilang mga kabayo mangurog na sa kahadlok ang tibuok kayutaan. Mianhi sila aron sa paglaglag niini nga yuta ug sa tanan nga anaa niini—ang mga lungsod ug ang tanang mga lumulupyo niini.’ ”

17Miingon ang Ginoo, “Pamati! Ipadala ko diha kaninyo kining mga kaaway nga daw sa malala nga mga bitin nga dili mapaamo, unya pamaakon nila kamo.”

18Unya miingon si Jeremias, Dili gyud mahupay ang akong kasubo. Sakit gayod ang akong kasingkasing. 19Paminawa ang pagpakitabang sa akong mga katagilungsod; madungog kini sa tibuok kayutaan. Nagaingon sila, “Wala na ba sa Jerusalem8:19 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. ang Ginoo? Wala na ba dinhi ang Dios nga Hari sa Jerusalem?” Mitubag ang Ginoo, “Nganong gipalagot ninyo ako pinaagi sa pagsimba sa mga dios-dios nga walay pulos?” 20Mireklamo ang mga tawo, “Human na man unta ang ting-init, ug nahuman na usab ang ting-ani, apan wala gihapon kami maluwas!”

21Hilabihan ang akong kasakit tungod sa kasakit nga nahiagoman sa akong mga katagilungsod. Nagbangotan ako ug hilabihan ang akong kaguol. 22Wala bay tambal sa Gilead? Wala bay mananambal didto? Nganong wala man maayo ang samad sa akong mga katagilungsod?