Грех Иерусалима
1– Пройдите по улицам Иерусалима,
посмотрите, разведайте,
поищите на площадях:
если найдете хотя бы одного человека,
поступающего честно и ищущего правды,
тогда Я пощажу этот город.
2Пусть они говорят: «Верно, как и то, что жив Господь»,
их клятвы лживы.
3– Господи, разве не истины ищут Твои глаза?
Ты поражаешь их, а они не чувствуют боли;
Ты их сокрушаешь, а они отвергают урок.
Лица сделали тверже камня,
и отказываются вернуться.
4Я думал: «Они бедны и глупы,
они не знают пути Господнего
и Закона своего Бога.
5Пойду я к знатным,
поговорю с ними;
уж они-то знают Господень путь
и Закон своего Бога».
Но и они разбили ярмо
и разорвали оковы5:5 Закон Господа, данный Им израильскому народу. За исполнение и послушание этому Закону Бог благословлял их, а за непослушание их ждали проклятия (см. Исх. 15:26; Втор. 7:12-26; 28:1). «Сломав ярмо и разорвав оковы», израильтяне не обретали истинную свободу, а, наоборот, становились рабами греха (см. Ин. 8:34)..
6За это их разорвет лев из зарослей,
загрызет волк из Иорданской долины.
Леопард сторожит у их городов:
любой, кто выйдет, будет растерзан,
потому что велик их мятеж,
многочисленны их отступничества.
7– Как Мне тебя простить?
Твои дети Меня оставили
и клянутся теми, кто вовсе не боги.
Я насыщал их,
а они изменяли
и толпами ходили в дома блудниц.
8Они откормленные, похотливые жеребцы,
каждый ржет на чужую жену.
9Неужели Я не накажу их за это? –
возвещает Господь. –
Неужели Я не воздам по заслугам
такому народу, как этот?
10Ступайте по его виноградникам и опустошайте их,
но не разрушайте их полностью.
Отсекайте его ветви –
они не принадлежат Господу.
11Дом Израиля и дом Иуды
изменили Мне, –
возвещает Господь.
12Они оклеветали Господа,
сказав: «Он ничего не сделает!
Не придет к нам беда;
мы не увидим ни меча, ни голода.
13Пророки – лишь ветер,
и нет в них слов Господа.
Поступим же с ними по их словам».
14Поэтому так говорит Господь, Бог Сил:
– За эти слова, сказанные ими,
Я вложу Мои слова в твои уста, как пламя,
а этот народ станет дровами, и его пожрет это пламя.
15О дом Израиля, – возвещает Господь, –
Я веду против вас народ издалека,
сильный народ, древний народ,
народ, чей язык ты не знаешь,
чья речь тебе непонятна.
16Стрелы их – распахнутая гробница;
все они – могучие воины.
17Съедят они твою жатву и твой хлеб,
съедят твоих сыновей и дочерей,
съедят твоих овец и волов,
съедят твой виноград и инжир.
Они разрушат своим мечом
укрепленные города, на которые ты надеешься.
18Но даже в те дни, – возвещает Господь, – Я не погублю вас до конца. 19И когда народ спросит: «Почему Господь, наш Бог, сделал с нами все это?» – ты ответь им: «Так как вы оставили Меня и служили в своей земле чужим богам, вы будете служить иноземцам в земле не вашей».
20– Объявите дому Иакова,
возвестите в Иудее:
21Слушай, глупый и безрассудный народ,
у которого есть глаза, но который не видит,
есть уши, но не слышит!
22Разве ты не боишься Меня? –
возвещает Господь. –
Разве ты передо Мной не трепещешь?
Я сделал песок границей морю,
вечной гранью, которую не переступить.
Волны накатывают, но отступают,
ревут, но не в силах переступить.
23А у этого народа упрямое и мятежное сердце;
они повернулись и ушли прочь.
24Не говорят себе:
«Убоимся Господа, нашего Бога,
Который вовремя посылает нам
дожди осенние и весенние
и назначает время для жатвы».
25Ваши беззакония отняли все это,
ваши грехи лишили вас всех благ.
26Есть среди Моего народа неправедные,
которые сидят в засаде, как птицеловы,
и ставят силки, чтобы ловить людей.
27Как клетки полны птиц,
так дома их полны обмана;
они возвысились, разбогатели,
28разжирели, лоснятся от жира.
Их злодействам нет пределов;
дела сирот они не судят по справедливости,
не решают в их пользу,
и не защищают прав бедных.
29Неужели Я не накажу их за это? –
возвещает Господь. –
Неужели Я не воздам по заслугам
такому народу, как этот?
30Страшное и ужасное
происходит в этой стране:
31пророки пророчествуют ложь,
священники правят по своему произволу5:31 Или: «по их указке».,
а Моему народу все это нравится.
Что же вы станете делать, когда наступит конец?
ไม่มีใครเที่ยงธรรม
1“จงวิ่งไปวิ่งมาตามถนนหนทางในกรุงเยรูซาเล็ม
จงมองไปรอบๆ และพิเคราะห์ดู
จงค้นหาตามลานเมืองต่างๆ
หากเจ้าหาพบแม้แต่คนเดียว
ที่ซื่อสัตย์และแสวงหาความจริง
เราก็จะยกโทษให้เมืองนี้
2ถึงแม้พวกเขากล่าวว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด’
พวกเขาก็กำลังสาบานเท็จ”
3ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเนตรของพระองค์มองหาความจริงไม่ใช่หรือ?
พระองค์ทรงเฆี่ยนพวกเขา แต่พวกเขาก็ไม่รู้จักเจ็บ
ทรงขยี้พวกเขา แต่พวกเขาก็ไม่ยอมปรับปรุงแก้ไข
พวกเขาทำหน้าด้านหน้าทนยิ่งกว่าหิน
และไม่ยอมกลับตัวกลับใจ
4ข้าพเจ้าคิดว่า “คนเหล่านี้เป็นเพียงคนยากไร้
พวกเขาเป็นคนโง่เขลา
เพราะพวกเขาไม่รู้วิถีทางขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ไม่รู้ข้อกำหนดของพระเจ้าของตน
5ฉะนั้นข้าพเจ้าจะไปหาบรรดาผู้นำ
และจะพูดกับพวกเขา
คนเหล่านั้นย่อมรู้วิถีทางขององค์พระผู้เป็นเจ้า
รู้ข้อกำหนดของพระเจ้าของตนอย่างแน่นอน”
แต่คนเหล่านั้นก็พร้อมใจกันหักแอก
และทลายเครื่องพันธนาการต่างๆ ด้วยเหมือนกัน
6ฉะนั้นสิงโตจากป่าจะมาเล่นงานพวกเขา
สุนัขป่าจากทะเลทรายจะเข้าขย้ำ
เสือดาวจะซุ่มอยู่ใกล้เมืองต่างๆ ของพวกเขา
คอยฉีกเนื้อคนที่ออกมานั้นเป็นชิ้นๆ
เพราะการทรยศของพวกเขาร้ายแรงนัก
และชอบหวนกลับไปทำบาป
7“ควรหรือที่เราจะอภัยให้พวกเจ้า?
ลูกหลานของพวกเจ้าได้ละทิ้งเรา
และสาบานโดยอ้างพระต่างๆ ซึ่งไม่ใช่พระเจ้า
เราได้จัดหาทุกสิ่งที่จำเป็นให้พวกเขา
แต่พวกเขาก็ยังคบชู้
และแห่กันไปยังสำนักนางโลม
8พวกเขาเป็นม้าหนุ่มกลัดมันที่ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดี
ต่างกระสันหาภรรยาของเพื่อนบ้าน
9จะไม่ให้เราลงโทษพวกเขาเพราะเรื่องนี้หรือ?”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
“จะไม่ให้เราแก้แค้น
ชนชาติที่ประพฤติเยี่ยงนี้หรือ?
10“จงไปตามแถวต่างๆ ของสวนองุ่นของเยรูซาเล็มและทำลายเสีย
แต่อย่าทำลายจนหมดสิ้น
จงตัดกิ่งต่างๆ จากเถาองุ่น
เพราะประชากรเหล่านี้ไม่ได้เป็นขององค์พระผู้เป็นเจ้า
11พงศ์พันธุ์อิสราเอลและพงศ์พันธุ์ยูดาห์
ได้นอกใจเราจนถึงที่สุด”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
12พวกเขาโกหกเกี่ยวกับองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า
“พระองค์จะไม่ทรงทำอะไรหรอก!
จะไม่มีอันตรายใดๆ เกิดขึ้นกับเรา
เราจะไม่มีวันเห็นการฆ่าฟันหรือการกันดารอาหาร
13บรรดาผู้เผยพระวจนะเป็นเพียงลม
ไม่มีพระวจนะในคนเหล่านั้น
ดังนั้นเขาพูดอะไรออกมาก็ขอให้ตกแก่ตัวเขาเอง”
14ฉะนั้นพระยาห์เวห์พระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า
“เนื่องจากเหล่าประชากรได้พูดเช่นนี้
เราจะทำให้ถ้อยคำของเราในปากของเจ้านั้นเป็นไฟ
และให้ประชากรเหล่านี้เป็นฟืนที่ไฟนี้จะเผาผลาญ
15โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอล” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้
“เรากำลังนำชนชาติหนึ่งจากแดนไกลมาสู้กับเจ้า
เป็นชนชาติโบราณที่ยืนหยัดมานาน
เป็นชนชาติที่เจ้าไม่รู้จักภาษาของเขา
ไม่เข้าใจคำพูดของเขา
16แล่งธนูของเขาเป็นเหมือนหลุมศพที่เปิดกว้าง
คนของเขาล้วนแต่เป็นนักรบเกรียงไกร
17พวกเขาจะกลืนกินพืชผลและอาหารของเจ้า
กลืนกินลูกชายลูกสาวของเจ้า
พวกเขาจะกลืนกินทั้งฝูงแพะแกะและฝูงสัตว์ของเจ้า
กลืนกินทั้งเถาองุ่นและต้นมะเดื่อ
พวกเขาจะใช้ดาบทำลายล้าง
เมืองป้อมปราการต่างๆ ที่เจ้าเชื่อว่าปลอดภัย”
18องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “แม้ถึงเวลานั้น เราก็จะไม่ทำลายพวกเจ้าให้สูญสิ้นไป 19และเมื่อเหล่าประชากรถามว่า ‘ทำไมพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราจึงทรงทำสิ่งทั้งหมดนี้กับเรา?’ เจ้าจะบอกพวกเขาว่า ‘พวกเจ้าได้ละทิ้งพระเจ้า และได้ปรนนิบัติบรรดาพระต่างชาติในแผ่นดินของเจ้าเองอย่างไร บัดนี้พวกเจ้าจะต้องไปปรนนิบัติชนต่างชาติในแผ่นดินซึ่งไม่ใช่ของพวกเจ้าอย่างนั้น’
20“จงประกาศต่อพงศ์พันธุ์ของยาโคบ
และป่าวร้องในยูดาห์ว่า
21ฟังนะ ประชากรผู้โง่เขลาและสิ้นคิด
ผู้ซึ่งมีตาแต่มองไม่เห็น
ผู้ซึ่งมีหูแต่ไม่ได้ยิน
22เจ้าควรจะยำเกรงเราไม่ใช่หรือ?” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้
“เจ้าควรจะสั่นสะท้านเมื่ออยู่ต่อหน้าเราไม่ใช่หรือ?
เราตั้งหาดทรายเป็นขอบเขตให้ทะเล
เป็นเครื่องกีดขวางนิรันดร์ซึ่งทะเลจะฝ่าข้ามไปไม่ได้
คลื่นอาจจะม้วนตัว แต่ก็เอาชนะไม่ได้
มันอาจจะร้องคำราม แต่ก็ล้ำเขตไปไม่ได้
23แต่ชนชาตินี้มีใจดื้อด้านและชอบกบฏ
พวกเขาได้หันหนีเราไป
24พวกเขาไม่รู้จักบอกตัวเองว่า
‘ให้เรายำเกรงพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา
ผู้ประทานฝนฤดูใบไม้ร่วงและฝนฤดูใบไม้ผลิให้ตกต้องตามฤดูกาล
ผู้ให้ความมั่นใจว่าเราจะได้เก็บเกี่ยวพืชผลตามฤดูอย่างแน่นอน’
25เพราะพวกเจ้าทำผิด สิ่งเหล่านี้จึงสูญสิ้นไป
บาปทั้งหลายของเจ้าได้ทำให้เจ้าพลาดจากสิ่งดีๆ
26“ในหมู่ประชากรของเรามีคนชั่วร้าย
ซึ่งหมอบคอยอยู่เหมือนคนที่วางบ่วงดักนก
และเหมือนคนที่วางกับดักจับคน
27บ้านของพวกเขาเต็มไปด้วยการหลอกลวง
เหมือนกรงที่เต็มไปด้วยนก
พวกเขากลายเป็นคนมั่งมีและทรงอิทธิพล
28ทั้งอ้วนพีและล่ำสัน
พวกเขาทำชั่วอย่างไร้ขีดจำกัด
ไม่ช่วยให้ลูกกำพร้าพ่อได้รับความยุติธรรมในคดีความ
ไม่ปกป้องสิทธิของผู้ยากไร้
29จะไม่ให้เราลงโทษพวกเขาเพราะเรื่องนี้หรือ?”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
“จะไม่ให้เราแก้แค้น
ชนชาติที่ประพฤติเยี่ยงนี้หรือ?
30“สิ่งน่าสะพรึงกลัวและน่าตกใจ
ได้เกิดขึ้นในแผ่นดินนี้
31คือบรรดาผู้เผยพระวจนะพยากรณ์เท็จ
เหล่าปุโรหิตปกครองโดยสิทธิอำนาจของตนเอง
และประชากรของเราก็รักวิถีแบบนี้
แต่พวกเจ้าจะทำอย่างไรในบั้นปลาย?
