Иеремия 20 – NRT & APSD-CEB

New Russian Translation

Иеремия 20:1-18

Иеремия и Пашхур

1Когда Пашхур, сын Иммера, начальник охраны дома Господня, услышал Иеремию, пророчествующего это, 2он велел избить пророка Иеремию и посадить его в колодки у Верхних вениаминовых ворот Господнего дома. 3На следующий день, когда Пашхур освободил его из колодок, Иеремия сказал ему:

– Господь назвал тебя не Пашхуром20:3 Это имя значит «Сын (египетского бога) Хора», а Магор-Миссавивом!20:3 То есть «Ужас со всех сторон». 4Ведь так говорит Господь: «Я сделаю тебя ужасом самому себе и всем твоим друзьям; ты своими глазами увидишь, как они падут от мечей врагов. Я отдам всю Иудею в руки царя Вавилона, который угонит их в Вавилон или предаст мечу. 5Я отдам врагам все достояние этого города: все его доходы, все драгоценности, все сокровища царей Иудеи, и они разграбят их и унесут в Вавилон. 6А ты, Пашхур, вместе со всеми, кто живет в твоем доме, отправишься в плен в Вавилон. Там ты умрешь, там тебя и похоронят – и тебя, и всех твоих друзей, которым ты пророчествовал ложь».

Отчаяние Иеремии

7Господи, Ты уговаривал меня, и я уговорен;

Ты сильнее и одолел меня.

Надо мною смеются весь день;

всякий меня высмеивает.

8Лишь начну говорить, – кричу,

возвещая зверства и разрушения.

Принесло мне слово Господне

ежедневные издевательства и насмешки.

9И сказал я: «Не стану о Нем вспоминать

и не буду впредь говорить во имя Его»,

но Его слово, как огонь, жжет мне сердце,

как огонь, заключенный в моих костях.

Я устал его сдерживать, не могу.

10Слышу, как многие шепчут:

«Ужас со всех сторон!

Заявите же на него!

Давайте же заявим на него!»

Все друзья мои ждут,

чтобы я оступился:

«Может, поддастся он на обман,

и мы его одолеем

и отомстим ему».

11Но со мною Господь, словно грозный воин,

и мои гонители споткнутся и не одолеют меня.

Опозорятся они смертельно, не добившись успеха,

никогда не забудется их унижение.

12Господь Сил, испытывающий праведных

и видящий сердце и разум,

дай мне увидеть, как Ты отомстишь им,

ведь я доверил свое дело Тебе.

13Пойте Господу!

Славьте Господа!

Он спасает жизнь бедняка

от рук нечестивцев.

14Будь проклят день, когда я родился!

День, когда мать родила меня,

да не будет благословен!

15Будь проклят тот, кто известил отца:

«У тебя родился сын!» –

и привел его в ликование.

16Пусть уподобится тот человек городам,

которые Господь разрушил без жалости.

Пусть слышит он утром плач,

а в полдень – боевой клич,

17за то, что во чреве меня не убил,

чтобы стала мне мать могилой,

чтобы чрево осталось беременным вовеки.

18Для чего я вышел из чрева?

Смотреть на беду и муки

и в позоре окончить дни?

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 20:1-18

Si Jeremias ug si Pashur

1Ang pari nga si Pashur, nga anak ni Imer, maoy pinakataas nga opisyal sa templo sa Ginoo niadtong panahona. Sa dihang nadungog niya ang gipanulti ni Jeremias, 2gipabunalan niya kini ug gipapriso didto sa pultahan sa templo sa Ginoo nga gitawag ganghaan ni Benjamin. 3Pagkaugma, gipagawas ni Pashur si Jeremias. Unya miingon si Jeremias kaniya, “Dili na Pashur ang gingalan sa Ginoo kanimo, kondili, Magor Misabib.20:3 Magor Misabib: Ang buot ipasabot, makalilisang ang palibot. 4Kay mao kini ang gisulti sa Ginoo: Malisang ka sa imong kaugalingon, ug malisang kanimo ang tanan mong mga higala. Makita mo gayod nga pamatyon sila sa ilang mga kaaway. Itugyan ko ang tibuok Juda sa hari sa Babilonia. Bihagon niya ang ubang mga lumulupyo niini ug ang uban pamatyon. 5Ipailog ko sa mga kaaway ang tanang bahandi niining siyudad sa Jerusalem—ang tanang nilang kabtangan, ang tanang mahalon nga butang apil ang tanang bahandi sa mga hari sa Juda. Dad-on kining tanan sa mga kaaway sa Babilonia. 6Ug ikaw, Pashur, ug ang tibuok mong panimalay, pagabihagon ngadto sa Babilonia. Didto mamatay ka ug ilubong, apil ang tanan mong mga higala nga imong gisultihan sa imong mga bakak nga mga panagna.”

Mireklamo si Jeremias sa Ginoo

7O Ginoo, gilingla mo ako, ug nagpalingla usab ako. Gilupigan mo ako, ug nahimo akong kataw-anan. Kanunay nila akong gibiaybiay. 8Kay sa matag sulti ko, kanunay akong maghisgot ug kalaglagan ug kagubot. Ang imong mensahe naghimo kanakong kataw-anan ug talamayon. 9Usahay makaingon ako nga dili na gayod ako maghisgot bahin kanimo o mosugilon sa imong mensahe. Apan ang imong pulong daw sa kalayo nga modilaab sa akong kasingkasing ug mga kabukogan. Gikapoy na akog pinugong niini. Dili ko na gayod kini mapugngan. 10Nadungog ko ang mga pagbiaybiay sa mga tawo. Awat-awaton nila ang akong giingon, “Makalilisang ang atong palibot! Isumbong nato siya!” Bisan ang tanan nakong higala nagahulat nga mapukan ako. Nagaingon sila, “Basin pag malingla ta siya. Unya malupig nato siya ug mapanimaslan.”

11Apan kauban ko ikaw, Ginoo. Sama ka sa usa ka maisog nga sundalo, busa ang mga nagagukod kanako malaglag ug dili molampos. Maulawan gayod sila ug dili magmadaogon, ug dili gayod malimtan ang ilang kaulawan hangtod sa hangtod. 12O Ginoo nga Makagagahom, nasayod ka kon kinsa ang matarong. Nasayod ka sa kasingkasing ug hunahuna sa tawo. Ipakita kanako ang pagpanimalos mo kanila, kay gitugyan ko kanimo ang akong pagpakigbisog.

13Pag-awit ug dayga ang Ginoo! Kay giluwas niya ang mga timawa gikan sa kamot sa mga tawong daotan.

14Apan tinunglo ang adlaw nga natawhan ko! Wala ko ikalipay ang adlaw diin ako gipanganak sa akong inahan! 15Tinunglo ang tawo nga nagbalita sa akong amahan nga, “Lalaki ang imong anak,” ug nakapalipay pag-ayo sa akong amahan! 16Hinaut nga kanang tawhana mahisama sa mga lungsod nga gilaglag sa Ginoo sa walay kalooy. Hinaut nga madungog ang mga singgit sa kalisang ug pagpakitabang tibuok adlaw. 17Kay wala niya ako patya sa diha pa ako sa tiyan sa akong inahan. Nahimo ko na untang lubnganan ang tiyan sa akong inahan. 18Nganong gipakatawo pa man ako? Aron ba makita ko ang kagubot ug kalisod, ug mamatay sa kaulaw?