Служение в Коринфе
1После этого Павел покинул Афины и отправился в Коринф. 2Там он встретил иудея по имени Акила, уроженца Понта. Тот недавно прибыл из Италии со своей женой Прискиллой (потому что кесарь Клавдий приказал всем иудеям покинуть Рим), и Павел пришел навестить их. 3У них было одно ремесло с Павлом: они изготавливали палатки, и поэтому Павел остался работать с ними. 4Каждую субботу он рассуждал в синагоге с иудеями и греками, пытаясь их убедить.
5Когда из Македонии пришли Сила и Тимофей, то Павел посвятил все свое время возвещению слова, свидетельствуя иудеям о том, что Иисус – Христос. 6Когда же они стали препятствовать ему и оскорблять его, он отряхнул пыль с одежды и сказал им:
– Вы сами повинны в своей гибели! Я чист, и теперь я иду к язычникам.
7Павел вышел из синагоги и пошел в дом, стоявший рядом, в котором жил Титий Иуст, человек, чтущий Бога.
8Начальник синагоги Крисп и все его домашние поверили в Господа. И многие из коринфян, слышавших Павла, уверовали и были крещены.
9Однажды ночью Господь сказал Павлу в видении:
– Не бойся! Продолжай говорить и не умолкай. 10Я с тобой, и никто не причинит тебе вреда. В этом городе есть много принадлежащих Мне людей.
11И Павел провел там полтора года, уча их слову Божьему.
12В то время, когда Галлион18:12 Галлион – брат Сенеки (4 г. до н. э. – 65 г. н. э.), римского государственного деятеля, философа-стоика и писателя, воспитателя императора Нерона. Впоследствии Нерон принудил Сенеку, как и Галлиона, совершить самоубийство. был правителем провинции Ахаия18:12 Ахаия – римская провинция, включавшая в себя большую часть той территории, на которой расположена современная Греция., иудеи, собравшись, напали на Павла и привели его на суд. 13Они стали обвинять его:
– Этот человек убеждает людей чтить Бога не так, как учит наш Закон.
14Павел не успел еще ничего сказать, когда Галлион обратился к обвинителям:
– Иудеи, если бы вы обвиняли его в каком-либо правонарушении или же в серьезном преступлении, то у меня было бы основание принять вашу жалобу. 15Но так как здесь идет спор об учении, именах и вашем Законе, то решайте эти вопросы сами. Я не желаю быть судьей в подобных делах.
16И он прогнал их из суда. 17Тогда все схватили начальника синагоги Сосфена и избили его перед зданием суда, но Галлион не проявил к этому никакого интереса.
Возвращение Павла в Антиохию
18Павел пробыл еще много дней в Коринфе. Затем он простился с братьями и вместе с Прискиллой и Акилой отплыл в Сирию. Перед отплытием Павел остриг волосы в Кенхреях, потому что некогда дал обет18:18 Вероятно это был обет назорейства. Тот, кто давал такой обет, не должен был пить вина и стричь себе волосы. По окончании обета человек стригся и приносил жертву в храме (см. Чис. 6:1-21). Богу. 19Они прибыли в Эфес, где Павел оставил Прискиллу и Акилу, а сам пошел в синагогу и рассуждал там с иудеями. 20Они просили его остаться у них еще на некоторое время, но он отказался.
21– Я вернусь, если на то будет Божья воля, – пообещал Павел на прощание и отплыл из Эфеса.
22Он сошел с корабля в Кесарии, пришел в Иерусалим и, поприветствовав местную церковь, отправился в Антиохию. 23Проведя некоторое время в Антиохии, Павел отправился оттуда в путь через галатийскую область и Фригию, укрепляя всех учеников.
Служение Аполлоса в Эфесе
24В Эфес тем временем пришел иудей по имени Аполлос, родом из Александрии18:24 Александрия – крупный портовый город в Египте, где была большая иудейская диаспора., человек образованный и хорошо знающий Писания. 25Он был научен Пути Господа и говорил очень горячо и убедительно, правильно уча об Иисусе, хотя сам он знал только крещение Иоанна. 26Аполлос начал смело говорить в синагоге, и когда Прискилла и Акила его услышали, они пригласили его к себе и точнее объяснили ему Путь Божий. 27Аполлос хотел идти в Ахаию, и братья, поощряя его, написали письмо ученикам, живущим там, с просьбой принять Аполлоса. Когда он пришел туда, то оказал большую помощь тем, кто по Божьей благодати уверовал. 28Аполлос убедительно опровергал иудеев в открытых диспутах, доказывая Писаниями, что Христос – это и есть Иисус.
Paulus in Korinthe
1Paulus verliet Athene en ging naar de stad Korinthe. 2Daar ontmoette hij Aquila, een Jood uit Pontus, en zijn vrouw Priscilla. Zij waren kort daarvoor uit Italië gekomen. Keizer Claudius had namelijk bevolen dat alle Joden Rome moesten verlaten. 3Paulus bleef bij hen en werkte met hen samen, omdat zij, net als hij, tentenmakers waren. 4Elke sabbat was hij in de synagoge te vinden, waar hij met Joden en gelovige Grieken discussieerde en probeerde hen te overtuigen.
5Nadat Silas en Timotheüs uit Macedonië waren aangekomen, richtte Paulus zich helemaal op de verkondiging van het goede nieuws. Bij elke gelegenheid wees hij de Joden er met grote nadruk op dat Jezus de Christus is. 6Maar toen zij vijandig werden en met Jezus gingen spotten, schudde Paulus het stof van zijn kleren en zei: ‘U veroordeelt uzelf. Het is niet meer mijn verantwoording. Vanaf nu ga ik naar de mensen die niet tot het Joodse volk behoren.’ 7Hij verliet de synagoge en ging naar het huis ernaast, waar Titius Justus woonde. Dit was een man die God vereerde, hoewel hij geen Jood was. 8Crispus, de leider van de synagoge, en al zijn huisgenoten kwamen wel tot geloof in de Here. Er waren nog veel meer Korinthiërs die wel aannamen wat Paulus zei en zich lieten dopen.
9Op een nacht zei de Here in een visioen tegen Paulus: ‘Wees niet bang! Spreek vrijuit. Laat u niet het zwijgen opleggen, 10want Ik ben bij u. Niemand zal een vinger naar u uitsteken. Een groot aantal mensen in deze stad hoort bij Mij.’ 11Daarom bleef Paulus nog anderhalf jaar in Korinthe en sprak er over God.
12Toen Gallio gouverneur van Achaje werd, spanden de Joden samen en brachten Paulus voor de rechtbank. 13Zij beschuldigden hem ervan de mensen ertoe over te halen God te vereren op een manier die in strijd was met de Joodse wet. 14Net toen Paulus zich wilde verdedigen, nam Gallio het woord en zei tegen hen: ‘Joden, luister! Als het hier om een misdaad of een zware overtreding ging, zou ik u natuurlijk moeten aanhoren. 15Maar nu het een kwestie is van woorden en namen en uw eigen Joodse wet, zoekt u het zelf maar uit. Ik ben niet van plan mij daarmee te bemoeien.’ 16Hij joeg hen de rechtszaal uit. 17Toen grepen zij Sosthenes, de leider van de synagoge en gaven hem voor de ogen van Gallio een pak slaag. Maar Gallio trok zich er niets van aan.
18Paulus bleef nog in de stad. Na enkele dagen nam hij afscheid van de christenen en vertrok naar Syrië. Priscilla en Aquila gingen met hem mee. Voor hij in Kenchreeën aan boord ging, liet hij zijn haar afknippen, omdat hij een plechtige belofte had afgelegd. 19Toen zij in de haven van Efeze kwamen, liet hij de anderen achter en ging zelf naar de synagoge. Daar had hij lange gesprekken met de Joden. 20Die vroegen hem zelfs nog een paar dagen te blijven, maar dat wilde hij niet. 21Hij nam afscheid van hen met de woorden: ‘Als God het wil, kom ik bij u terug.’ Hij verliet Efeze per schip.
22Na aankomst in Caesarea ging hij naar Jeruzalem en bezocht daar de christengemeente. Daarna reisde hij verder naar Antiochië. 23Maar ook daar bleef hij niet lang. Al gauw vertrok hij weer naar Galatië en Frygië om de christenen in die streken te bemoedigen. 24Ondertussen was er in Efeze een Jood aangekomen die heel goed kon spreken en de Boeken zeer goed kende. Hij heette Apollos en kwam uit Alexandrië in Egypte. 25Daar had iemand hem iets verteld over wat Jezus gedaan en verkondigd had. Hij sprak vol vuur over Jezus en de dingen die hij zei waren juist, maar hij wist niet veel meer dan de doop zoals Johannes die verrichtte. 26In de synagoge nam hij vrijmoedig het woord. Priscilla en Aquila hoorden hem. Zij namen hem mee naar huis en legden hem uit wat er allemaal met Jezus was gebeurd en wat dat betekende. 27Apollos was van plan naar Achaje te gaan en de christenen van Efeze vonden dat een goed idee. Ze schreven aan hun geloofsgenoten dat zij hem hartelijk moesten ontvangen. Nadat hij in Achaje was aangekomen, werd hij op een geweldige wijze door God gebruikt om de christenen daar te ondersteunen. 28Krachtig weerlegde hij de Joden in het openbaar. Daarbij bewees hij aan de hand van de Boeken dat Jezus de Christus was.
