Segundo discurso de Job
1A esto Job respondió:
2«¡Cómo quisiera que mi angustia se pesara
y se pusiera en la balanza, junto con mi desgracia!
3¡De seguro pesarían más que la arena de los mares!
¡Por algo mis palabras son tan impetuosas!
4Las saetas del Todopoderoso me han herido,
y mi espíritu absorbe su veneno.
¡Dios ha enviado sus terrores contra mí!
5¿Rebuzna el asno salvaje si tiene hierba?
¿Muge el buey si tiene forraje?
6¿Puede comerse sin sal la comida desabrida?
¿Tiene algún sabor la clara de huevo?6:6 la clara de huevo. Alt. el suero del queso, o el jugo de malva.
7Mi paladar se niega a probarla;
¡esa comida me enferma!
8»¡Ah, si Dios me concediera lo que pido!
¡Si Dios me otorgara lo que anhelo!
9¡Ah, si Dios se decidiera a destrozarme por completo,
a descargar su mano sobre mí y aniquilarme!
10Aun así me quedaría este consuelo,
esta alegría en medio de mi implacable dolor:
¡el no haber negado las palabras del Dios Santo!
11»¿Qué fuerzas me quedan para seguir esperando?
¿Qué fin me espera para querer vivir?
12¿Tengo acaso la fuerza de la roca?
¿Acaso tengo piel de bronce?
13¿Cómo puedo valerme por mí mismo,
si me han quitado todos mis recursos?
14»Al amigo que sufre no se le niega la lealtad,6:14 Al amigo … lealtad (lectura probable); para el desahuciado hay lealtad de su amigo (TM).
aunque se haya apartado del temor al Todopoderoso.
15Pero mis hermanos me traicionan como un torrente;
como corrientes de arroyos que desaparecen:
16se enturbian cuando el hielo se derrite;
se ensanchan al derretirse la nieve,
17pero dejan de fluir durante las sequías;
en pleno calor desaparecen de sus lechos.
18Las caravanas se apartan de sus rutas;
se encaminan al desierto y allí mueren.
19Las caravanas de Temá van en busca de agua,
los mercaderes de Sabá abrigan esperanzas.
20Se desaniman, a pesar de su confianza;
llegan allí y se quedan frustrados.
21Lo mismo pasa con ustedes:
¡ven algo espantoso y se asustan!
22¿Acaso les he pedido que me den algo
o que paguen con su dinero mi rescate?
23¿Acaso les he pedido que me libren de mi enemigo
o que me rescaten de las garras de los opresores?
24»Instrúyanme y me quedaré callado;
muéstrenme en qué estoy equivocado.
25¡Qué dolorosas son las palabras justas!
¡Pero los argumentos de ustedes, qué pretenden probar!
26¿Pretenden ustedes corregir lo que digo
y tratar mis palabras desesperadas como si fueran viento?
27¡Ustedes echarían suertes hasta por un huérfano
y venderían a su amigo por cualquier cosa!
28»Tengan la bondad de mirarme a los ojos.
¿Creen que les mentiría en su propia cara?
29Reflexionen, no sean injustos;
reflexionen, que en esto radica mi integridad.
30¿Acaso hay malicia en mi lengua?
¿No puede mi paladar discernir la maldad?
قسەی دووەمی ئەیوب
1ئەیوبیش وەڵامی دایەوە:
2«خۆزگە دەتوانرا خەم و پەژارەکەم بکێشن و
هەموو دەرد و بەڵاکەم بخەنە تای تەرازووەوە!
3بێگومان لە لمی دەریا قورستر دەبوو،
لەبەر ئەوە بە هەڵەشەیی قسەم کرد.
4تیرەکانی خودای هەرە بەتوانا لە مندان و
ڕۆحم لە ژەهراوەکەیان دەخواتەوە؛
بەڵا تۆقێنەرەکانی خودا لە دژی من ڕیزیان بەستووە.
5ئایا کەرەکێوی کە گیای هەبێت دەزەڕێنێت،
یان گا لەسەر ئالیکەکەی دەقۆڕێنێت؟
6ئایا خواردنێکی بێ تام بەبێ خوێ دەخورێت،
یان لینجاوی پاڵپینە تامی هەیە؟
7من قێز لەو خواردنانە دەکەمەوە،
نەفسم ڕەتیان دەکاتەوە دەستیان لێ بدەم.
8«خۆزگە داواکارییەکەم دەهاتە دی و
ئەوەی چاوەڕێم دەکرد خودا پێی دەدام،
9کە خودا ڕازی بێت وردوخاشم بکات و
دەستی لێم بکاتەوە تاوەکو ژیانم ببڕێتەوە!
10هەرچەندە ئازارەکانم دەستم لێ ناپارێزن،
بەڵام هەتا ئێستاش دڵنەواییەکەم ئەمەیە،
کە نکۆڵیم لە وشەکانی خودا پیرۆزەکە نەکردووە.
11«هێزی من چییە هەتا چاوەڕوان بم و
کۆتاییم چییە هەتا دانبەخۆمدا بگرم؟
12ئایا هێزم هێزی بەردە؟
یان گۆشتم بڕۆنزە؟
13سەرکەوتن لە من دوور کەوتووەتەوە،
ئایا هیچ لە دەسەڵاتی مندا هەیە؟
14«ئەگەر کەسێک خۆشەویستی بۆ هاوڕێکەی دەرنەبڕێت،
ئەوا ڕێزی خودای هەرە بەتواناشی نەگرتووە.
15بەڵام براکانم وەک جۆگەی ئاو پشتیان لێکردم،
وەک جۆگەی ناو دۆڵەکان پڕن و بەسەر کەنارەکانیاندا دەڕژێن.
16کاتێک لێڵن لەبەر شەختە
بەفر تێیاندا دەتوێتەوە،
17بەڵام کە دەڕۆن کۆتاییان پێ دێت،
کە گەرما داهات لە شوێنی خۆیان وشک دەبن.
18کاروانەکان لە ڕێگای خۆیان لا دەدەن،
دەچنە ناو چۆڵەوانی و لەناودەچن.
19کاروانەکانی تێما بۆی دەگەڕێن،
بازرگانەکانی شەبا هیوادارن کە بیدۆزنەوە،
20کە هاتنە لای بێ ئومێد بوون،
بێزار بوون، چونکە متمانەیان پێی کردبوو.
21ئێستا ئێوەش وەک ئەوتان لێهاتووە، سوودتان نییە،
بینیتان کە چیم بەسەرهاتووە ئێوە تۆقین.
22ئایا هیچ کاتێک پێم گوتن: ”لە پێناوی من شتێک بدەن،
بە سامانی خۆتان بمکڕنەوە،
23لە دەستی دوژمن دەربازم بکەن،
لە دەستی ستەمکار بمکڕنەوە؟“
24«فێرم بکەن، من بێدەنگ دەبم،
تێمبگەیەنن لە چ شتێک گومڕا بووم!
25ئای، قسەی ڕاست چەند بریندارکەرە!
بەڵام ئەو بەڵگانەی کە دەیانهێننەوە چی دەسەلمێنن؟
26ئایا لەسەر قسەکانم سەرزەنشتم دەکەن،
ئەوەی دەیڵێم بە با دەڕوات؟
27بەڵکو ئێوە هەتیو دەفرۆشن و
چاڵ بۆ هاوڕێی خۆتان هەڵدەکەنن.
28«ئێستا باش تێم بڕوانن،
چونکە من لە ڕووی ئێوەدا درۆ ناکەم.
29تکایە پاشگەز بنەوە! ستەمم لێ مەکەن،
ئەگینا ڕاستودروستییەکەم دەخەنە گومانەوە.
30ئایا بەدکاری لەسەر زاری منە،
یان زمانم تامی خراپەکاری جیا ناکاتەوە؟
