Restoration of Israel
1This is the word that came to Jeremiah from the Lord: 2‘This is what the Lord, the God of Israel, says: “Write in a book all the words I have spoken to you. 3The days are coming,” declares the Lord, “when I will bring my people Israel and Judah back from captivity30:3 Or will restore the fortunes of my people Israel and Judah and restore them to the land I gave to their ancestors to possess,” says the Lord.’
4These are the words the Lord spoke concerning Israel and Judah: 5‘This is what the Lord says:
‘ “Cries of fear are heard –
terror, not peace.
6Ask and see:
can a man bear children?
Then why do I see every strong man
with his hands on his stomach like a woman in labour,
every face turned deathly pale?
7How awful that day will be!
No other will be like it.
It will be a time of trouble for Jacob,
but he will be saved out of it.
8‘ “In that day,” declares the Lord Almighty,
“I will break the yoke off their necks
and will tear off their bonds;
no longer will foreigners enslave them.
9Instead, they will serve the Lord their God
and David their king,
whom I will raise up for them.
10‘ “So do not be afraid, Jacob my servant;
do not be dismayed, Israel,”
declares the Lord.
“I will surely save you out of a distant place,
your descendants from the land of their exile.
Jacob will again have peace and security,
and no-one will make him afraid.
11I am with you and will save you,”
declares the Lord.
“Though I completely destroy all the nations
among which I scatter you,
I will not completely destroy you.
I will discipline you but only in due measure;
I will not let you go entirely unpunished.”
12‘This is what the Lord says:
‘ “Your wound is incurable,
your injury beyond healing.
13There is no-one to plead your cause,
no remedy for your sore,
no healing for you.
14All your allies have forgotten you;
they care nothing for you.
I have struck you as an enemy would
and punished you as would the cruel,
because your guilt is so great
and your sins so many.
15Why do you cry out over your wound,
your pain that has no cure?
Because of your great guilt and many sins
I have done these things to you.
16‘ “But all who devour you will be devoured;
all your enemies will go into exile.
Those who plunder you will be plundered;
all who make spoil of you I will despoil.
17But I will restore you to health
and heal your wounds,” declares the Lord,
“because you are called an outcast,
Zion for whom no-one cares.”
18‘This is what the Lord says:
‘ “I will restore the fortunes of Jacob’s tents
and have compassion on his dwellings;
the city will be rebuilt on her ruins,
and the palace will stand in its proper place.
19From them will come songs of thanksgiving
and the sound of rejoicing.
I will add to their numbers,
and they will not be decreased;
I will bring them honour,
and they will not be disdained.
20Their children will be as in days of old,
and their community will be established before me;
I will punish all who oppress them.
21Their leader will be one of their own;
their ruler will arise from among them.
I will bring him near and he will come close to me –
for who is he who will devote himself
to be close to me?”
declares the Lord.
22“So you will be my people,
and I will be your God.” ’
23See, the storm of the Lord
will burst out in wrath,
a driving wind swirling down
on the heads of the wicked.
24The fierce anger of the Lord will not turn back
until he fully accomplishes
the purposes of his heart.
In days to come
you will understand this.
Ang mga Promisa sang Dios sa Iya Katawhan
1-2Nagsiling ang Ginoo kay Jeremias, “Ako, ang Ginoo, ang Dios sang Israel, nagasiling nga isulat mo sa libro ang tanan nga ginsiling ko sa imo. 3Kay magaabot ang tion nga pabalikon ko ang akon katawhan nga taga-Israel kag taga-Juda sa ila duta halin sa pagkabihag.30:3 pabalikon… pagkabihag: ukon, ibalik ko ang maayo nga kahimtangan sang akon katawhan nga taga-Israel kag taga-Juda. Huo, pabalikon ko sila sa duta nga ginhatag ko sa ila mga katigulangan nga ila panag-iyahan. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
4-5Amo pa gid ini ang ginsiling sang Ginoo parte sa Israel kag Juda: “Mabatian ang pagsininggit sang mga tawo sa kahadlok. Puwerte ang ila kakulba kag wala sila sang kalinong. 6Karon may pamangkot ako sa inyo. Makabata bala ang mga lalaki? Ti, ngaa nakita ko ang mga lalaki nga nagapalanglapsi kag nagauyat sa ila tiyan pareho sang babayi nga nagapasakit? 7Daw ano ka makahaladlok ang ina nga adlaw kon mag-abot na! Wala gid sing may makapareho sa sina nga adlaw. Tion ina sang kalisod sa mga kaliwat ni Jacob, pero sa ulihi maluwas sila sa sina nga kahimtangan. 8Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagasiling nga sa sina nga tion, indi na sila pag-ulipunon sang mga taga-iban nga lugar. Daw pareho lang nga balion ko ang gota sa ila mga liog kag panghukson ang ila mga kadena. 9Magaalagad na sila sa akon, ang Ginoo nga ila Dios, kag sa ila hari nga kaliwat ni David nga akon ipadala sa ila.
10“Gani indi kamo magkahadlok ukon magpakulba, kamo nga mga kaliwat ni Jacob nga akon alagad. Ako, ang Ginoo, nagasiling nga kuhaon ko gid kamo dira sa malayo nga lugar nga sa diin ginbihag kamo. Dayon magakabuhi kamo nga may kalinong. Indi na kamo maano kag wala na sing may magpahadlok sa inyo. 11Kay kaupod ninyo ako kag luwason ko kamo. Laglagon ko sing bug-os ang tanan nga nasyon nga sa diin ginpalapta ko kamo, pero indi ko ini paghimuon sa inyo. Pero wala nagakahulugan nga indi ko na kamo pagsilutan. Disiplinahon ko kamo sing nagakaigo. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
12-13Nagsiling pa gid ang Ginoo sa iya katawhan: “Ang inyo mga pilas indi na mag-ayo kay grabe na gid ini. Wala gid sing may makabulig ukon makabulong sa inyo. Wala gid sing bulong para sa inyo. 14Ginkalimtan na kamo sang inyo kadampig nga mga nasyon; wala na sila nagasapak sa inyo. Ginsalakay ko kamo pareho sang pagsalakay sang kaaway. Puwerte gid ang akon pagsilot sa inyo tungod kay grabe ang inyo mga sala kag puwerte kadamo. 15Ngaa nagareklamo kamo nga ang inyo pilas wala nagaayo? Ginhimo ko ina sa inyo tungod kay grabe ang inyo mga sala kag puwerte kadamo.
16“Pero ang tanan nga maglaglag sa inyo laglagon man; ang tanan ninyo nga mga kaaway pagabihagon. Ang tanan nga nagsalakay kag nagpanguha sang inyo mga pagkabutang salakayon kag panguhaon man ang ila mga pagkabutang. 17Pero kamo ayuhon ko, kag bulngon ko ang inyo mga pilas, tungod kay nagasiling ang iban nga kamo nga mga taga-Jerusalem30:17 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. ginsikway kag ginpabay-an. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
18Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Pabalikon ko ang mga kaliwat ni Jacob sa ila mga banwa halin sa pagkabihag.30:18 Pabalikon… pagkabihag: ukon, Ibalik ko ang maayo nga kahimtangan sang mga banwa sang mga kaliwat ni Jacob. Kaluoyan ko ang ila mga banwa. Patindugon nila liwat ang ila mga banwa30:18 ang ila mga banwa: ukon, ang Jerusalem. kag ang mabakod nga mga parte sini didto mismo sa ginpatindugan sadto. 19Dayon magakanta sila sang mga pagpasalamat kag magahinugyaw sa kalipay. Padamuon ko sila kag padunggan. 20Ang ila mga kabataan magauswag pareho sang una. Palig-unon ko sila sa akon presensya, kag silutan ko ang bisan sin-o nga magpigos sa ila. 21Ang ila pangulo magahalin mismo sa ila. Papalapiton ko siya sa akon, kag magapalapit siya. Kay wala sing tawo nga mangahas nga magpalapit sa akon kon indi ko papalapiton. Ako, ang Ginoo, nagasiling nga 22mangin katawhan ko sila kag ako mangin ila Dios. 23Pamati! Ang akon kaakig pareho sang bagyo ukon buhawi nga magahampas sa ulo sang malaot nga mga tawo. 24Indi gid madula ang akon puwerte nga kaakig hasta mahimo ko ang akon luyag nga himuon. Kag sa ulihi, maintiendihan ninyo ini.”
