God’s day of vengeance and redemption
1Who is this coming from Edom,
from Bozrah, with his garments stained crimson?
Who is this, robed in splendour,
striding forward in the greatness of his strength?
‘It is I, proclaiming victory,
mighty to save.’
2Why are your garments red,
like those of one treading the winepress?
3‘I have trodden the winepress alone;
from the nations no-one was with me.
I trampled them in my anger
and trod them down in my wrath;
their blood spattered my garments,
and I stained all my clothing.
4It was for me the day of vengeance;
the year for me to redeem had come.
5I looked, but there was no-one to help,
I was appalled that no-one gave support;
so my own arm achieved salvation for me,
and my own wrath sustained me.
6I trampled the nations in my anger;
in my wrath I made them drunk
and poured their blood on the ground.’
Praise and prayer
7I will tell of the kindnesses of the Lord,
the deeds for which he is to be praised,
according to all the Lord has done for us –
yes, the many good things
he has done for Israel,
according to his compassion and many kindnesses.
8He said, ‘Surely they are my people,
children who will be true to me’;
and so he became their Saviour.
9In all their distress he too was distressed,
and the angel of his presence saved them.63:9 Or Saviour 9 in their distress. / It was no envoy or angel / but his own presence that saved them
In his love and mercy he redeemed them;
he lifted them up and carried them
all the days of old.
10Yet they rebelled
and grieved his Holy Spirit.
So he turned and became their enemy
and he himself fought against them.
11Then his people recalled63:11 Or But may he recall the days of old,
the days of Moses and his people –
where is he who brought them through the sea,
with the shepherd of his flock?
Where is he who set
his Holy Spirit among them,
12who sent his glorious arm of power
to be at Moses’ right hand,
who divided the waters before them,
to gain for himself everlasting renown,
13who led them through the depths?
Like a horse in open country,
they did not stumble;
14like cattle that go down to the plain,
they were given rest by the Spirit of the Lord.
This is how you guided your people
to make for yourself a glorious name.
15Look down from heaven and see,
from your lofty throne, holy and glorious.
Where are your zeal and your might?
Your tenderness and compassion are withheld from us.
16But you are our Father,
though Abraham does not know us
or Israel acknowledge us;
you, Lord, are our Father,
our Redeemer from of old is your name.
17Why, Lord, do you make us wander from your ways
and harden our hearts so we do not revere you?
Return for the sake of your servants,
the tribes that are your inheritance.
18For a little while your people possessed your holy place,
but now our enemies have trampled down your sanctuary.
19We are yours from of old;
but you have not ruled over them,
they have not been called63:19 Or We are like those you have never ruled, / like those never called by your name.
De ontfermende liefde van God
1Wie komt daar vanuit Edom aan, uit de stad Bosra, in zijn prachtige donkerrode kledij? Wie is dat in zijn koninklijke gewaden, rustig voortlopend met grootse kracht? ‘Ik ben het, de Here, die uw heil aankondigt, degene die de macht heeft u te redden!’ 2‘Waarom is uw kleding zo rood als van iemand die in de wijnpers de druiven uitperst?’ 3‘Ik heb de wijnpers alleen getreden. Er was niemand die Mij hielp. In mijn toorn heb Ik mijn vijanden als druiven vertrapt. In mijn toorn vertrapte Ik mijn tegenstanders. U ziet hun bloed op mijn kleding. 4Want de tijd is aangebroken dat Ik mijn volk moet wreken, het uit de handen van zijn onderdrukkers moet verlossen. 5Ik keek maar niemand kwam het te hulp, Ik was verbaasd en geschokt. Daarom voerde Ik de wraak alleen uit, zonder hulp velde Ik de vonnissen. 6Ik vernietigde de heidense volken in mijn toorn, Ik bracht hen aan het wankelen en liet hen neerstorten.’
7Ik zal vertellen over de ontfermende liefde van God. Ik zal Hem loven voor alles wat Hij heeft gedaan, ik zal mij verheugen over zijn goedheid tegenover Israël die Hij haar betoonde in zijn genade en liefde.
8Hij zei: ‘Zij zijn toch van Mij, mijn eigen kinderen zullen mijn vertrouwen niet opnieuw beschamen.’ En Hij werd hun redder. 9In al hun onderdrukking werd Hij Zelf onderdrukt en Hij redde hen in eigen persoon. In zijn liefde en medelijden verloste Hij hen, tilde hen op en droeg hen door de jaren heen. 10Maar zij kwamen in opstand tegen Hem en deden zijn Heilige Geest verdriet. Daarom werd Hij hun vijand en vocht Hij persoonlijk tegen hen.
11Toen herinnerden zij zich de dagen van weleer, toen Gods dienaar Mozes zijn volk uit Egypte wegleidde en zij riepen: Waar is Hij die Israël door de zee voerde, met Mozes als hun herder? Waar is de God die zijn Heilige Geest stuurt om onder zijn volk te wonen? 12Waar is Hij wiens machtige kracht de zee voor hen splitste, toen Mozes zijn hand ophief en zijn reputatie voor eeuwig vestigde? 13Wie leidde hen over de bodem van de zee? Net als paarden die door de woestijn rennen, struikelden zij niet. 14Als grazend vee in de dalen, zo gaf de Geest van de Here hun rust. O Here, op die manier bezorgde U Zichzelf een geweldige naam. 15Kijk vanuit de hemel neer en zie ons vanuit uw heilige, glorieuze verblijfplaats. Waar is uw liefde voor ons die U altijd liet zien? Waar zijn nu uw kracht, uw genade en uw medelijden? 16U bent immers nog steeds onze Vader! Abraham en Jakob kennen ons niet, maar U blijft onze vader, onze verlosser van oudsher. 17O Here, waarom liet U ons afdwalen van uw wegen in onze onbuigzaamheid, zodat wij zondigden en ons tegen U keerden? Kom terug en help ons, want wij, die uw eigendom zijn, hebben U zo nodig. 18Hoe kort hebben wij Jeruzalem maar in bezit gehad! En nu hebben onze vijanden haar verwoest. 19O God, waarom behandelt U ons alsof wij uw volk niet zijn, als een heidens volk dat U nooit ‘Here’ noemde?
