Everlasting salvation for Zion
1‘Listen to me, you who pursue righteousness
and who seek the Lord:
look to the rock from which you were cut
and to the quarry from which you were hewn;
2look to Abraham, your father,
and to Sarah, who gave you birth.
When I called him he was only one man,
and I blessed him and made him many.
3The Lord will surely comfort Zion
and will look with compassion on all her ruins;
he will make her deserts like Eden,
her wastelands like the garden of the Lord.
Joy and gladness will be found in her,
thanksgiving and the sound of singing.
4‘Listen to me, my people;
hear me, my nation:
instruction will go out from me;
my justice will become a light to the nations.
5My righteousness draws near speedily,
my salvation is on the way,
and my arm will bring justice to the nations.
The islands will look to me
and wait in hope for my arm.
6Lift up your eyes to the heavens,
look at the earth beneath;
the heavens will vanish like smoke,
the earth will wear out like a garment
and its inhabitants die like flies.
But my salvation will last for ever,
my righteousness will never fail.
7‘Hear me, you who know what is right,
you people who have taken my instruction to heart:
do not fear the reproach of mere mortals
or be terrified by their insults.
8For the moth will eat them up like a garment;
the worm will devour them like wool.
But my righteousness will last for ever,
my salvation through all generations.’
9Awake, awake, arm of the Lord,
clothe yourself with strength!
Awake, as in days gone by,
as in generations of old.
Was it not you who cut Rahab to pieces,
who pierced that monster through?
10Was it not you who dried up the sea,
the waters of the great deep,
who made a road in the depths of the sea
so that the redeemed might cross over?
11Those the Lord has rescued will return.
They will enter Zion with singing;
everlasting joy will crown their heads.
Gladness and joy will overtake them,
and sorrow and sighing will flee away.
12‘I, even I, am he who comforts you.
Who are you that you fear mere mortals,
human beings who are but grass,
13that you forget the Lord your Maker,
who stretches out the heavens
and who lays the foundations of the earth,
that you live in constant terror every day
because of the wrath of the oppressor,
who is bent on destruction?
For where is the wrath of the oppressor?
14The cowering prisoners will soon be set free;
they will not die in their dungeon,
nor will they lack bread.
15For I am the Lord your God,
who stirs up the sea so that its waves roar –
the Lord Almighty is his name.
16I have put my words in your mouth
and covered you with the shadow of my hand –
I who set the heavens in place,
who laid the foundations of the earth,
and who say to Zion, “You are my people.” ’
The cup of the Lord’s wrath
17Awake, awake!
Rise up, Jerusalem,
you who have drunk from the hand of the Lord
the cup of his wrath,
you who have drained to its dregs
the goblet that makes people stagger.
18Among all the children she bore
there was none to guide her;
among all the children she brought up
there was none to take her by the hand.
19These double calamities have come upon you –
who can comfort you? –
ruin and destruction, famine and sword –
who can51:19 Dead Sea Scrolls, Septuagint, Vulgate and Syriac; Masoretic Text / how can I console you?
20Your children have fainted;
they lie at every street corner,
like antelope caught in a net.
They are filled with the wrath of the Lord,
with the rebuke of your God.
21Therefore hear this, you afflicted one,
made drunk, but not with wine.
22This is what your Sovereign Lord says,
your God, who defends his people:
‘See, I have taken out of your hand
the cup that made you stagger;
from that cup, the goblet of my wrath,
you will never drink again.
23I will put it into the hands of your tormentors,
who said to you,
“Fall prostrate that we may walk on you.”
And you made your back like the ground,
like a street to be walked on.’
Panawagan sa Pagsalig sa Dios
1-2Nagsiling ang Ginoo, “Magpamati kamo sa akon, kamo nga gusto maluwas51:1-2 gusto maluwas: ukon, gusto nga mangin matarong. kag nagadangop sa akon. Dumduma ninyo si Abraham kag si Sara nga inyo mga katigulangan. Pareho sila sa bato nga sa diin gintiphag kamo ukon sa guhab nga sa diin ginkali kamo. Sang gintawag ko si Abraham, isa lang siya, pero ginbendisyunan ko siya kag ginhatagan sang madamo nga mga kaliwat.
3“Kaluoyan ko gid ang Jerusalem51:3 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. nga naguba. Ang mga desierto sini himuon ko nga pareho sa Eden nga akon katamnan. Makita ang kalipay kag kasadya sa Jerusalem kag may pagpasalamat kag mga pagkinanta man.
4“Pamati kamo sa akon, O katawhan ko. Talupangda ninyo ako, O nasyon ko. Ihatag ko ang akon kasuguan kag magapasanag ini sa mga nasyon. 5Madali ko na lang kamo hatagan sang kadalag-an nga may pagkamatarong. Sa indi madugay luwason ko kamo. Pagadumalahan ko ang mga nasyon. Ang ara sa malayo nga mga lugar51:5 malayo nga mga lugar: ukon, mga isla; ukon, mga lugar nga malapit sa dagat. magahulat sa akon kag magalaom sang akon gahom. 6Tan-awa ninyo ang kalangitan kag ang kalibutan. Madula ang kalangitan pareho sa aso, kag magagabok ang kalibutan pareho sa panapton, kag magakalamatay ang mga pumuluyo sini pareho sa mga sapat-sapat. Pero ang kaluwasan nga ihatag ko magapadayon sa wala sing katapusan. Ang kadalag-an nga may pagkamatarong nga halin sa akon mangin inyo hasta san-o. 7Pamatii ninyo ako, kamo nga nakahibalo kon ano ang husto kag nagatuman sang akon kasuguan! Indi kamo magkahadlok sa mga pagpakahuya ukon mga pagyaguta sang mga tawo sa inyo. 8Kay mangin pareho sila sa panapton nga gin-ut-ot sang mga sapat-sapat. Pero ang kadalag-an nga may pagkamatarong nga ihatag ko magapadayon sa wala sing katapusan. Ang kaluwasan nga halin sa akon mangin inyo hasta san-o.”
9Sige na, Ginoo, buligi kami. Gamita ang imo gahom sa pagluwas sa amon. Buligi kami pareho sa imo ginhimo sang una. Indi bala ikaw ang nag-utod-utod sa dragon nga si Rahab?51:9 Rahab: Ang dako nga sapat nga nagarepresentar sang Egipto. 10Indi bala nga ikaw man ang nagpamala sang dagat sa paghimo sang alagyan sa tunga sini agod makatabok ang imo katawhan nga imo ginluwas sa Egipto? 11Magabalik sa Jerusalem51:11 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. ang imo mga ginluwas nga nagakinanta, nga wala untat ang ila kalipay. Madula na ang ila kasubo, kag magaawas ang ila kalipay.
12Nagsabat ang Ginoo, “Ako amo ang nagapabakod kag nagapalipay sa inyo. Gani ngaa mahadlok kamo sa inyo kapareho nga tawo nga mapatay man lang pareho sa hilamon? 13Ginkalimtan na bala ninyo ako nga naghimo sa inyo? Ako ang naghumlad sang kalangitan kag nagbutang sang mga pundasyon sang kalibutan. Ngaa nagakabuhi kamo nga permi lang nahadlok sa kaakig sang mga nagapigos sa inyo kag gusto maglaglag sa inyo? Ang ila kaakig indi na makaano sa inyo. 14Sa indi madugay buy-an ang mga ginbihag sa inyo. Indi sila mapatay sa ginprisohan sa ila, kag indi sila mawad-an sang pagkaon. 15Kay ako, ang Ginoo nga inyo Dios, ang nagalabugay sang dagat kag nagapalinagumba sang mga balod. Makagagahom nga Ginoo ang akon ngalan. 16Gintudlo ko sa inyo kon ano ang akon ipahambal, kag ginaprotektaran ko kamo sang akon gahom. Ako ang nagpahamtang sang kalangitan kag ang nagbutang sang mga pundasyon sang kalibutan, kag ako ang nagsiling sa Jerusalem,51:16 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. ‘Ikaw ang akon katawhan.’ ”
17Magbangon ka, Jerusalem! Ang kaakig sang Ginoo pareho sa ilimnon nga gin-ubos mo inom hasta nga nagduling-duling ka sa kahubog. 18Wala sing isa sa imo katawhan51:18 katawhan: sa literal, kabataan. nga magatuytoy sa imo; wala sing isa sa ila nga magabulig sa imo. 19Natabo sa imo ining duha ka kalamidad: naguba ka tungod sa inaway kag nag-antos sa kagutom ang imo katawhan. Wala sing may nabilin sa imo katawhan nga mag-uloulo kag maglipay sa imo. 20Nagkalalipong sila kag nagahamyang sa eskina sang tagsa ka dalan. Pareho sila sa usa nga nasiod sa lambat. Naaguman nila ang puwerte nga kaakig sang Ginoo; ginsabdong sila sang imo Dios.
21Gani pamatii ninyo ini, kamo nga mga nagaantos kag nagkalahubog indi tungod sang bino. 22Amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga inyo Dios nga nagaapin sa inyo: “Pamati! Ginkuha ko na ang akon kaakig nga pareho sa ilimnon nga nakapahubog sa inyo. Indi ko na kamo pagpaimnon sini liwat. 23Ihatag ko ini sa mga nagapaantos sa inyo, nga nagsugo sa inyo nga maghapa agod tapakan nila kamo. Gintapakan nila ang inyo mga likod nga daw sa nagaagi sila sa dalan.”
