Distress and help
1Woe to you, destroyer,
you who have not been destroyed!
Woe to you, betrayer,
you who have not been betrayed!
When you stop destroying,
you will be destroyed;
when you stop betraying,
you will be betrayed.
2Lord, be gracious to us;
we long for you.
Be our strength every morning,
our salvation in time of distress.
3At the uproar of your army, the peoples flee;
when you rise up, the nations scatter.
4Your plunder, O nations, is harvested as by young locusts;
like a swarm of locusts people pounce on it.
5The Lord is exalted, for he dwells on high;
he will fill Zion with his justice and righteousness.
6He will be the sure foundation for your times,
a rich store of salvation and wisdom and knowledge;
the fear of the Lord is the key to this treasure.33:6 Or is a treasure from him
7Look, their brave men cry aloud in the streets;
the envoys of peace weep bitterly.
8The highways are deserted,
no travellers are on the roads.
The treaty is broken,
its witnesses33:8 Dead Sea Scrolls; Masoretic Text / the cities are despised,
no-one is respected.
9The land dries up and wastes away,
Lebanon is ashamed and withers;
Sharon is like the Arabah,
and Bashan and Carmel drop their leaves.
10‘Now will I arise,’ says the Lord.
‘Now will I be exalted;
now will I be lifted up.
11You conceive chaff,
you give birth to straw;
your breath is a fire that consumes you.
12The peoples will be burned to ashes;
like cut thorn-bushes they will be set ablaze.’
13You who are far away, hear what I have done;
you who are near, acknowledge my power!
14The sinners in Zion are terrified;
trembling grips the godless:
‘Who of us can dwell with the consuming fire?
Who of us can dwell with everlasting burning?’
15Those who walk righteously
and speak what is right,
who reject gain from extortion
and keep their hands from accepting bribes,
who stop their ears against plots of murder
and shut their eyes against contemplating evil –
16they are the ones who will dwell on the heights,
whose refuge will be the mountain fortress.
Their bread will be supplied,
and water will not fail them.
17Your eyes will see the king in his beauty
and view a land that stretches afar.
18In your thoughts you will ponder the former terror:
‘Where is that chief officer?
Where is the one who took the revenue?
Where is the officer in charge of the towers?’
19You will see those arrogant people no more,
people whose speech is obscure,
whose language is strange and incomprehensible.
20Look on Zion, the city of our festivals;
your eyes will see Jerusalem,
a peaceful abode, a tent that will not be moved;
its stakes will never be pulled up,
nor any of its ropes broken.
21There the Lord will be our Mighty One.
It will be like a place of broad rivers and streams.
No galley with oars will ride them,
no mighty ship will sail them.
22For the Lord is our judge,
the Lord is our lawgiver,
the Lord is our king;
it is he who will save us.
23Your rigging hangs loose:
the mast is not held secure,
the sail is not spread.
Then an abundance of spoils will be divided
and even the lame will carry off plunder.
24No-one living in Zion will say, ‘I am ill’;
and the sins of those who dwell there will be forgiven.
Tabangan sa Dios ang Iyang Katawhan
1Alaot kamong mga tiglaglag nga wala makaagi nga malaglag. Alaot kamong mga maluibon, nga wala makaagi nga luiban. Kon mahuman na ang inyong pagpanglaglag ug pagpangluib, kamo na usab ang laglagon ug luiban.
2Ginoo, kaloy-i kami. Nagsalig kami kanimo. Lig-ona kami matag adlaw, ug luwasa kami sa panahon sa kalisod. 3Mangagiw ang mga tawo kon makadungog sa imong tingog nga nagadahunog. Kon motindog ka sa pagsilot, magkatibulaag ang mga nasod. 4Kuhaon ang ilang mga kabtangan; mahisama sila sa tanom nga giataki ug dulon.
5Ang Ginoo labaw sa tanan! Ug nagapuyo siya sa langit. Patunhayon niya ang hustisya ug katarong sa Jerusalem.33:5 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Mao usab sa bersikulo 14. 6Siya ang patukoranan sa inyong panahon. Kanunay kamo niyang luwason ug hatagan ug kaalam ug kahibalo. Ang pagtahod sa Ginoo mao ang inyong bililhon nga bahandi.
7Tan-awa! Ang inyong maisog nga mga tawo nagapangayo ug tabang diha sa mga karsada. Nagahilak ang inyong embahador nga nagtinguha sa pagpatunhay sa kalinaw. 8Wala nay moagi sa mga karsada; wala nay mga tawo nga magsuroy-suroy diha. Gilapas na ang kasabotan ug gipakawalay-bili na ang mga saksi33:8 ang mga saksi: Mao kini sa Dead Sea Scrolls. Sa Masoretic Text, ang mga lungsod. niini. Wala nay tawo nga gitahod. 9Alaot ang yuta sa Israel. Nangalaya ang kakahoyan sa Lebanon, ug naulawan kini. Nahisama sa kamingawan ang kapatagan sa Sharon. Nangatagak ang mga dahon sa mga kahoy sa Basan ug Carmel. 10Miingon ang Ginoo, “Mao na kini ang panahon nga molihok ako, ug pasidunggan ako sa mga tawo. 11Kamo nga mga taga-Asiria, walay kapuslanan ang inyong mga giplano ug gihimo. Ang inyong kasuko33:11 kasuko: sa literal, gininhawa, o, espiritu. sama sa nagdilaab nga kalayo nga mao ray molaglag kaninyo. 12Masunog kamo hangtod mahisama kamo sa apog. Mahisama kamo sa tunokon nga tanom nga gipamutol ug gisunog. 13Kamong mga kanasoran sa layo ug sa duol, sabta33:13 sabta: sa literal, pamatia. ninyo ang akong mga gihimo ug ilha ninyo ang akong pagkagamhanan.”
14Nangurog sa kahadlok ang mga makasasala sa Jerusalem. Moingon sila, “Ang Dios sama sa nagadilaab nga kalayo nga dili mapalong. Kinsa man kanato ang makapuyo atubangan sa presensya sa Dios?” 15Ang makapuyo diha mao lang ang mga tawong nagkinabuhi nga matarong, nagasultig tinuod, wala manglimbong, ug wala nagadawat ug suborno. Wala sila makig-uban sa mga nagaplano sa pagpamatay ug wala magpatintal sa daotang mga buhat. 16Mao kini nga matang sa mga tawo ang mahilayo sa katalagman, nga daw nagpuyo sa habog nga mga dapit, kansang mahimong salipdanan mao ang mga dagkong bato. Dili sila mawad-an ug pagkaon ug tubig.
17Mga Israelinhon, makita ninyo33:17 ninyo: sa Hebreo, mo. ang usa ka hari nga gamhanan, kansang gingharian labihan kalapad. 18Mahinumdoman ninyo ang makahahadlok nga hitabo diin mianha kaninyo ang mga opisyal sa Asiria ug giihap kon pila ang inyong mga tore ug gisusi kon unsay makuha nila nga mga kabtangan gikan kaninyo. 19Apan dili na ninyo makita pag-usab kadtong garbosong33:19 garbosong: o, mapintas nga. mga tawo ug mapahitas-on, kansang pinulongan dili ninyo masabtan. 20Tan-awa ninyo ang Jerusalem,33:20 Jerusalem: Sa Hebreo makita usab ang pulong nga Zion, nga mao ang laing ngalan sa Jerusalem. ang siyudad nga atong ginasaulogan sa atong mga pista. Makita ninyo nga malinawon ug lig-on kini, sama sa lig-on nga tolda kansang mga ugsok dili maibot ug ang mga higot dili mabugto. 21Dinhi ipakita sa Ginoo kanato nga gamhanan siya. Ang Jerusalem mahisama sa usa ka dapit nga may halapad nga mga suba ug mga sapa nga dili matabok sa sakayan sa mga kaaway. 22Himuon kini sa Ginoo tungod kay siya mao ang atong maghuhukom, magbabalaod,33:22 magbabalaod: o, tigdumala. ug hari. Siya ang moluwas kanato.
23Sa pagkakaron, ang Jerusalem sama sa sakayan nga luag ug mga higot, nagaharag ang palo,33:23 palo: taas nga kahoy diin nahigot ang layag sa barko. ug dili mabuklad ang mga layag. Apan moabot ang panahon nga daghan gayod nga kabtangan ang mailog sa Jerusalem gikan sa iyang mga kaaway—bisan ang mga bakol mabahinan. 24Walay lumulupyo sa Jerusalem nga moingon, “Masakiton ako.” Pasayloon sa Dios ang mga sala sa taga-Jerusalem.
