A prophecy against Damascus
1A prophecy against Damascus:
‘See, Damascus will no longer be a city
but will become a heap of ruins.
2The cities of Aroer will be deserted
and left to flocks, which will lie down,
with no-one to make them afraid.
3The fortified city will disappear from Ephraim,
and royal power from Damascus;
the remnant of Aram will be
like the glory of the Israelites,’
declares the Lord Almighty.
4‘In that day the glory of Jacob will fade;
the fat of his body will waste away.
5It will be as when reapers harvest the standing corn,
gathering the corn in their arms –
as when someone gleans ears of corn
in the Valley of Rephaim.
6Yet some gleanings will remain,
as when an olive tree is beaten,
leaving two or three olives on the topmost branches,
four or five on the fruitful boughs,’
declares the Lord, the God of Israel.
7In that day people will look to their Maker
and turn their eyes to the Holy One of Israel.
8They will not look to the altars,
the work of their hands,
and they will have no regard for the Asherah poles17:8 That is, wooden symbols of the goddess Asherah
and the incense altars their fingers have made.
9In that day their strong cities, which they left because of the Israelites, will be like places abandoned to thickets and undergrowth. And all will be desolation.
10You have forgotten God your Saviour;
you have not remembered the Rock, your fortress.
Therefore, though you set out the finest plants
and plant imported vines,
11though on the day you set them out, you make them grow,
and on the morning when you plant them, you bring them to bud,
yet the harvest will be as nothing
in the day of disease and incurable pain.
12Woe to the many nations that rage –
they rage like the raging sea!
Woe to the peoples who roar –
they roar like the roaring of great waters!
13Although the peoples roar like the roar of surging waters,
when he rebukes them they flee far away,
driven before the wind like chaff on the hills,
like tumble-weed before a gale.
14In the evening, sudden terror!
Before the morning, they are gone!
This is the portion of those who loot us,
the lot of those who plunder us.
Ang Mensahi Parte sa Damascus
1Ini nga mensahi parte sa Damascus:17:1 Damascus: Ang Damascus amo ang kapital sang Syria kag nagarepresentar sang bug-os nga nasyon sang Syria.
“Pamati! Indi na mangin isa ka siyudad ang Damascus tungod kay maguba ini. 2Wala na gid sing may mag-estar sa mga banwa sang Aroer. Mangin palahalban na lang ini sang mga sapat, kag wala sing may magatabog sini sa ila. 3Magakalaguba ang napaderan nga mga banwa sang Israel,17:3 Israel: sa Hebreo, Efraim. Isa ka tawag sa ginharian sang Israel. kag madula ang pagkagamhanan sang Damascus. Ang dangatan sang mga nagkalabilin nga mga taga-Aram17:3 Aram: ukon, Syria. mangin pareho sa gindangatan sang mga Israelinhon. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang nagasiling sini.
4“Pag-abot sang sina nga adlaw, mauntat na ang pagkagamhanan sang Israel, kag ang iya pagkamanggaranon pagabayluhan sang kaimulon. 5Mangin pareho siya sa talamnan nga ang mga uhay gin-garab sang manug-ani, pareho sa talamnan sa Kapatagan sang Refaim matapos nga gin-anihan. 6Diutay lang ang mabilin sa iya katawhan. Pareho bala sa kahoy nga olibo pagkatapos nga gindugos ang mga bunga sini: duha ukon tatlo lang ka bunga ang mabilin sa pinakamataas nga mga sanga; apat ukon lima lang ka bunga sa iban nga mga sanga. Ako, ang Ginoo nga Dios sang Israel, ang nagasiling sini.”
7Sa sina nga adlaw, magadangop ang mga tawo sa nagtuga sa ila, sa Balaan nga Dios sang Israel. 8Indi na sila magdangop sa mga halaran nga sila man lang mismo ang naghimo. Indi na nila pagsapakon ang mga hulohaligi nga simbolo sang diosa nga si Ashera, kag ang mga halaran nga ginasunugan nila sang insenso, nga ginhimo man lang nila.
9Sa sina nga adlaw, ang ila mabakod nga mga banwa maguba kag bayaan na lang nila. Pareho sa mga banwa sang mga Amornon kag Hivhanon17:9 mga banwa sang mga Amornon kag Hivhanon: Amo ini sa Septuagint. Sa Hebreo, sa kakahuyan kag mga kahoy-kahoy. nga ginbayaan nila sang nag-abot ang mga Israelinhon.
10Matabo ini sa inyo mga taga-Israel, kay ginkalimtan ninyo ang Dios nga inyo manluluwas kag ang inyo palalipdan nga bato. Gani bisan magtanom kamo sang maayo nga klase sang mga tanom, pareho sang ubas nga halin pa sa iban nga lugar, 11kag bisan magtubo man ini kag mamulak sa sina mismo nga adlaw nga gintanom ninyo, wala kamo sing bunga nga makuha kundi puro lang kabudlayan kag wala untat nga kasakit.
12Abaw! Ang kinagula sang madamo nga mga katawhan daw sa huganas sang dalagko nga mga balod. 13Pero bisan pareho pa sila sa dalagko nga mga balod nga nagahuganas, magapalagyo sila kon sabdungon sila sang Dios. Pareho sila sa upa sa bukid nga ginapalid sang hangin, kag pareho sang dagami nga ginapalid sang buhawi. 14Sa gab-i nagadala sila sang kahadlok, pero pagkaaga nagakalaglag sila. Amo ina ang matabo sa mga nagasalakay sa aton kag nagapanguha sang aton pagkabutang.
