A prophecy against Edom
1The word of the Lord came to me: 2‘Son of man, set your face against Mount Seir; prophesy against it 3and say: “This is what the Sovereign Lord says: I am against you, Mount Seir, and I will stretch out my hand against you and make you a desolate waste. 4I will turn your towns into ruins and you will be desolate. Then you will know that I am the Lord.
5‘ “Because you harboured an ancient hostility and delivered the Israelites over to the sword at the time of their calamity, the time their punishment reached its climax, 6therefore as surely as I live, declares the Sovereign Lord, I will give you over to bloodshed and it will pursue you. Since you did not hate bloodshed, bloodshed will pursue you. 7I will make Mount Seir a desolate waste and cut off from it all who come and go. 8I will fill your mountains with the slain; those killed by the sword will fall on your hills and in your valleys and in all your ravines. 9I will make you desolate for ever; your towns will not be inhabited. Then you will know that I am the Lord.
10‘ “Because you have said, ‘These two nations and countries will be ours and we will take possession of them,’ even though I the Lord was there, 11therefore as surely as I live, declares the Sovereign Lord, I will treat you in accordance with the anger and jealousy you showed in your hatred of them and I will make myself known among them when I judge you. 12Then you will know that I the Lord have heard all the contemptible things you have said against the mountains of Israel. You said, ‘They have been laid waste and have been given over to us to devour.’ 13You boasted against me and spoke against me without restraint, and I heard it. 14This is what the Sovereign Lord says: while the whole earth rejoices, I will make you desolate. 15Because you rejoiced when the inheritance of Israel became desolate, that is how I will treat you. You will be desolate, Mount Seir, you and all of Edom. Then they will know that I am the Lord.” ’
คำพยากรณ์กล่าวโทษเอโดม
1พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า 2“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงหันหน้าไปยังภูเขาเสอีร์และพยากรณ์กล่าวโทษมัน 3จงกล่าวว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า ภูเขาเสอีร์เอ๋ย เราเป็นศัตรูกับเจ้า เราจะยื่นมือออกต่อสู้กับเจ้าและทำให้เจ้าเป็นแดนรกร้างว่างเปล่า 4เราจะทำให้เมืองต่างๆ ของเจ้ากลายเป็นซากปรักหักพังและเจ้าจะเริศร้างว่างเปล่า เมื่อนั้นเจ้าจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์
5“ ‘เนื่องจากเจ้าอาฆาตคุมแค้นมาตั้งแต่โบราณ และมอบชนชาติอิสราเอลให้เป็นเหยื่อคมดาบในคราวหายนะของเขา ในคราวที่โทษทัณฑ์ของเขาถึงขีดสุด 6พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนี้ว่า ฉะนั้นเรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด เราจะมอบเจ้าให้แก่การนองเลือดซึ่งจะตามล่าเจ้าฉันนั้น เพราะเจ้าไม่ได้เกลียดชังการนองเลือด ดังนั้นการนองเลือดจะตามล่าเจ้า 7เราจะทำให้ภูเขาเสอีร์เป็นที่เริศร้างว่างเปล่าและตัดขาดมันจากผู้ที่สัญจรไปมา 8เราจะทำให้ภูเขาต่างๆ ของเจ้าเต็มไปด้วยเหยื่อสังหาร คนที่ถูกฆ่าด้วยดาบจะล้มลงบนเนินเขาทั้งหลาย ในหุบเขาต่างๆ และลำห้วยทุกแห่งของเจ้า 9เราจะทำให้เจ้าเริศร้างเป็นนิตย์ เมืองต่างๆ ของเจ้าจะไม่มีคนอยู่อาศัย เมื่อนั้นเจ้าจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์
10“ ‘เนื่องจากเจ้ากล่าวว่า “ชนชาติและประเทศทั้งสองนี้จะเป็นของเรา เราจะถือสิทธิ์ครอบครอง” ทั้งๆ ที่เราผู้เป็นพระยาห์เวห์อยู่ที่นั่น 11พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนี้ว่า ฉะนั้นเรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด เราจะปฏิบัติต่อเจ้าตามความโกรธและความอิจฉาซึ่งเจ้าแสดงออกโดยความเกลียดชังต่อพวกเขาฉันนั้น และเราจะแสดงตัวให้เป็นที่รู้จักท่ามกลางพวกเขาเมื่อเราพิพากษาเจ้า 12แล้วเจ้าจะรู้ว่าเราผู้เป็นพระยาห์เวห์ได้ยินคำพูดดูหมิ่นทุกคำที่เจ้าว่าภูเขาต่างๆ ของอิสราเอล เจ้ากล่าวว่า “มันถูกทิ้งร้างและมอบให้เราเขมือบกิน” 13เจ้าคุยโอ้อวดทับถมเราและว่าเราโดยไม่ยับยั้งและเราได้ยิน 14พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า ในขณะที่ทั่วโลกชื่นชมยินดี เราจะทำให้เจ้าเริศร้าง 15เนื่องจากเจ้ากระหยิ่มยิ้มย่องเมื่อกรรมสิทธิ์ของพงศ์พันธุ์อิสราเอลกลับเริศร้าง เราจึงปฏิบัติต่อเจ้าเช่นนั้นเหมือนกัน เจ้าจะเริศร้าง ภูเขาเสอีร์เอ๋ย ทั้งเจ้าและเอโดมทั้งปวง เมื่อนั้นพวกเขาจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์’ ”
