Water from the rock
1The whole Israelite community set out from the Desert of Sin, travelling from place to place as the Lord commanded. They camped at Rephidim, but there was no water for the people to drink. 2So they quarrelled with Moses and said, ‘Give us water to drink.’
Moses replied, ‘Why do you quarrel with me? Why do you put the Lord to the test?’
3But the people were thirsty for water there, and they grumbled against Moses. They said, ‘Why did you bring us up out of Egypt to make us and our children and livestock die of thirst?’
4Then Moses cried out to the Lord, ‘What am I to do with these people? They are almost ready to stone me.’
5The Lord answered Moses, ‘Go out in front of the people. Take with you some of the elders of Israel and take in your hand the staff with which you struck the Nile, and go. 6I will stand there before you by the rock at Horeb. Strike the rock, and water will come out of it for the people to drink.’ So Moses did this in the sight of the elders of Israel. 7And he called the place Massah17:7 Massah means testing. and Meribah17:7 Meribah means quarrelling. because the Israelites quarrelled and because they tested the Lord saying, ‘Is the Lord among us or not?’
The Amalekites defeated
8The Amalekites came and attacked the Israelites at Rephidim. 9Moses said to Joshua, ‘Choose some of our men and go out to fight the Amalekites. Tomorrow I will stand on top of the hill with the staff of God in my hands.’
10So Joshua fought the Amalekites as Moses had ordered, and Moses, Aaron and Hur went to the top of the hill. 11As long as Moses held up his hands, the Israelites were winning, but whenever he lowered his hands, the Amalekites were winning. 12When Moses’ hands grew tired, they took a stone and put it under him and he sat on it. Aaron and Hur held his hands up – one on one side, one on the other – so that his hands remained steady till sunset. 13So Joshua overcame the Amalekite army with the sword.
14Then the Lord said to Moses, ‘Write this on a scroll as something to be remembered and make sure that Joshua hears it, because I will completely blot out the name of Amalek from under heaven.’
15Moses built an altar and called it The Lord is my Banner. 16He said, ‘Because hands were lifted up against17:16 Or to the throne of the Lord,17:16 The meaning of the Hebrew for this clause is uncertain. the Lord will be at war against the Amalekites from generation to generation.’
Water uit de rots
1Volgens de opdracht van de Here verliet het volk Israël de woestijn Sin en trok langs diverse pleisterplaatsen naar Refidim, waar zij hun kamp opsloegen. Daar was echter geen water te vinden! 2Opnieuw mopperde het volk en eiste van Mozes: ‘Geef ons water, zodat we kunnen drinken!’ ‘Waarom moppert u op mij?’ vroeg Mozes. ‘Wilt u soms de Here op de proef stellen om te zien hoe lang Hij geduld met u heeft?’ 3Maar gekweld door de dorst, riepen zij: ‘Waarom hebt u ons uit Egypte gehaald? Waarom moeten wij, onze kinderen en ons vee hier sterven?’ 4Toen bad Mozes tot de Here en smeekte Hem: ‘Wat moet ik doen? Nog even en zij stenigen mij!’
5De Here antwoordde: ‘Roep de leiders van Israël bij u en breng het volk naar het Horeb-gebergte. 6Daar zal Ik u ontmoeten. Sla daar met uw staf op een rots—dezelfde staf waarmee u op het water van de Nijl hebt geslagen—en er zal water tevoorschijn komen, zodat zij kunnen drinken!’ Mozes deed wat de Here had gezegd en het water golfde tevoorschijn!
7Mozes noemde die plaats Massa (Verzoeking) en Meriba (Ruzie), omdat de Israëlieten tegen de Here waren opgestaan en Hem hadden uitgedaagd met de woorden: ‘Is de Here bij ons of niet?’
8Toen verschenen de Amalekieten op het toneel en vochten bij Refidim tegen de Israëlieten. 9Mozes zei tegen Jozua: ‘Roep de mannen te wapen en vecht tegen het leger van Amalek. Morgen zal ik op de heuveltop staan met de staf van God in mijn hand!’
10Jozua verzamelde zijn mannen en trok ten strijde. Ondertussen beklommen Mozes, Aäron en Chur de heuvel. 11Telkens wanneer Mozes zijn hand omhoog deed, had Israël de overhand, maar wanneer zijn hand niet meer omhoog was, was Amalek de winnende partij. 12Toen hij last kreeg van vermoeidheid, rolden zij een steen naar hem toe, waarop hij kon zitten. Aäron en Hur stonden naast hem en hielden zijn armen omhoog tot zonsondergang. 13Zo overwon Jozua de Amalekieten en hij vernietigde hen.
14En de Here beval Mozes: ‘Leg deze gebeurtenissen vast zodat ze niet worden vergeten. En prent Jozua in dat Ik de herinnering aan Amalek voor altijd zal laten verdwijnen.’
15Toen bouwde Mozes een altaar en noemde het: ‘De Here is mijn banier.’ 16Hij riep uit: ‘De hand van de Here beschermt ons vanuit de hemel en Hij voert onze strijd tegen Amalek van generatie op generatie.’
