Oppression, toil, friendlessness
1Again I looked and saw all the oppression that was taking place under the sun:
I saw the tears of the oppressed –
and they have no comforter;
power was on the side of their oppressors –
and they have no comforter.
2And I declared that the dead,
who had already died,
are happier than the living,
who are still alive.
3But better than both
is the one who has never been born,
who has not seen the evil
that is done under the sun.
4And I saw that all toil and all achievement spring from one person’s envy of another. This too is meaningless, a chasing after the wind.
5Fools fold their hands
and ruin themselves.
6Better one handful with tranquillity
than two handfuls with toil
and chasing after the wind.
7Again I saw something meaningless under the sun:
8there was a man all alone;
he had neither son nor brother.
There was no end to his toil,
yet his eyes were not content with his wealth.
‘For whom am I toiling,’ he asked,
‘and why am I depriving myself of enjoyment?’
This too is meaningless –
a miserable business!
9Two are better than one,
because they have a good return for their labour:
10if either of them falls down,
one can help the other up.
But pity anyone who falls
and has no-one to help them up.
11Also, if two lie down together, they will keep warm.
But how can one keep warm alone?
12Though one may be overpowered,
two can defend themselves.
A cord of three strands is not quickly broken.
Advancement is meaningless
13Better a poor but wise youth than an old but foolish king who no longer knows how to heed a warning. 14The youth may have come from prison to the kingship, or he may have been born in poverty within his kingdom. 15I saw that all who lived and walked under the sun followed the youth, the king’s successor. 16There was no end to all the people who were before them. But those who came later were not pleased with the successor. This too is meaningless, a chasing after the wind.
1Nakita ko pa gid ang mga pagpamigos diri sa kalibutan. Nakita ko ang mga paghibi sang mga ginapigos, kag wala sing may nagalipay kag nagapalig-on sa ila. Gamhanan ang mga nagapamigos sa ila. 2Gani nakasiling ako nga mas maayo pa ang mga patay sang sa mga buhi. 3Pero mas maayo pa gid ang mga wala pa matawo, nga wala makakita sang mga kalautan diri sa kalibutan.
4Nakita ko man nga ang tawo nagapangabudlay kag nagahimo gid sa iya masarangan kay nahisa siya sa iya isigkatawo. Wala man ini sing pulos; daw pareho lang nga nagalagas ka sa hangin.
5Ang buang-buang nga tawo nagatinamad, kag tungod sini ginaguba niya ang iya kaugalingon. 6Mas maayo pa nga diutay lang ang imo pagkaon nga may kalinong ka sang sa madamo ang imo pagkaon nga nagpangabudlay ka gid, nga wala man lang sing pulos. Daw pareho lang nga nagalagas ka sa hangin.
7May nakita pa ako diri sa kalibutan nga wala sing pulos: 8May isa ka tawo nga nagaisahanon lang. Wala siya sing anak ukon utod, pero wala sing untat ang iya pagpangabudlay, kag indi siya kontento sa iya manggad. Nagsiling siya sa iya kaugalingon, “Indi na ako makapangalipay sa sobra nga pagpangabudlay. Pero wala man ako sing may bilinan sang akon pinangabudlayan.” Wala ini sing pulos! Masubo ini nga klase sang pagpangabuhi!
9Mas maayo kon may upod ka sang sa isa ka lang, kay amo ini ang maayo nga mahimo kon may upod ka: 10kon ara ka sa kalisod, mabuligan ka sang imo upod. Pero makaluluoy ka kon ara ka sa kalisod nga wala sing may magbulig sa imo. 11Kag kon matugnaw, makahuliray kamo sang imo upod kag makapainit-init. Pero paano ka makapainit-init kon ikaw lang isa? 12Mahapos ka pierdihon kon ikaw lang isa, pero kon may upod ka mabudlay kamo pierdihon. Pareho bala sang lubid; kon tatlo ini ka doble, mabudlay ini bugtuon.
13Mas maayo pa ang pamatan-on nga imol nga maalamon sang sa tigulang nga hari nga buang-buang, nga indi gusto laygayan. 14Kag mahimo nga ang ato nga pamatan-on mangin hari bisan napriso siya, kag ang ato nga hari mangin imol bisan natawo siya sa harianon nga pamilya.4:14 kag ang ato nga hari… pamilya: ukon, kag natawo siya nga imol sa ginharian sang sadto nga hari. 15Pero nareyalisar ko nga bisan madamo gid nga mga tawo diri sa kalibutan ang magsunod sa sadto nga pamatan-on nga nagbulos sa hari, 16kag indi maisip ang mga tawo nga iya dumalahan, mahimo nga indi malipay sa iya ang ulihi nga mga henerasyon. Ini wala man sing pulos; daw pareho lang nga nagalagas ka sa hangin.
