Ecclesiastes 3 – NIVUK & HLGN

New International Version – UK

Ecclesiastes 3:1-22

A time for everything

1There is a time for everything,

and a season for every activity under the heavens:

2a time to be born and a time to die,

a time to plant and a time to uproot,

3a time to kill and a time to heal,

a time to tear down and a time to build,

4a time to weep and a time to laugh,

a time to mourn and a time to dance,

5a time to scatter stones and a time to gather them,

a time to embrace and a time to refrain from embracing,

6a time to search and a time to give up,

a time to keep and a time to throw away,

7a time to tear and a time to mend,

a time to be silent and a time to speak,

8a time to love and a time to hate,

a time for war and a time for peace.

9What do workers gain from their toil? 10I have seen the burden God has laid on the human race. 11He has made everything beautiful in its time. He has also set eternity in the human heart; yet3:11 Or also placed ignorance in the human heart, so that no-one can fathom what God has done from beginning to end. 12I know that there is nothing better for people than to be happy and to do good while they live. 13That each of them may eat and drink, and find satisfaction in all their toil – this is the gift of God. 14I know that everything God does will endure for ever; nothing can be added to it and nothing taken from it. God does it so that people will fear him.

15Whatever is has already been,

and what will be has been before;

and God will call the past to account.3:15 Or God calls back the past

16And I saw something else under the sun:

in the place of judgment – wickedness was there,

in the place of justice – wickedness was there.

17I said to myself,

‘God will bring into judgment

both the righteous and the wicked,

for there will be a time for every activity,

a time to judge every deed.’

18I also said to myself, ‘As for humans, God tests them so that they may see that they are like the animals. 19Surely the fate of human beings is like that of the animals; the same fate awaits them both: as one dies, so dies the other. All have the same breath3:19 Or spirit; humans have no advantage over animals. Everything is meaningless. 20All go to the same place; all come from dust, and to dust all return. 21Who knows if the human spirit rises upward and if the spirit of the animal goes down into the earth?’

22So I saw that there is nothing better for a person than to enjoy their work, because that is their lot. For who can bring them to see what will happen after them?

Ang Pulong Sang Dios

Manugwali 3:1-22

May Tagsa ka Tion ang Tanan nga Buluhaton

1May tagsa ka tion ang tanan nga buluhaton diri sa kalibutan:

2May tion sa pagkatawo kag may tion man sa pagkapatay,

may tion sa pagtanom kag may tion man sa pag-ani,

3may tion sa pagpatay kag may tion man sa pagbulong,

may tion sa pagguba kag may tion man sa pagpatindog,

4may tion sa paghibi kag may tion man sa pagkadlaw,

may tion sa pagpangasubo kag may tion man sa pagsinaot,

5may tion sa paglapta sang mga bato kag may tion man sa pagtipon sini,

may tion sa pagkitaay,3:5 pagkitaay: sa literal, paghaksanay. kag may tion man sa pagbulagay,

6may tion sa pagpangita kag may tion man sa pagdula,

may tion sa pagtago kag may tion man sa pagpilak,

7may tion sa paggisi kag may tion man sa pagtahi,

may tion sa paghipos kag may tion man sa paghambal,

8may tion sa paghigugma kag may tion man sa pagkaugot,

may tion sa pag-inaway kag may tion man sa pag-abyanay.

9Kon ang ini nga mga tion gintalana na sang Dios, ano bala ang pulos sang pagpangabudlay sang tawo? 10Nakita ko ang mga buluhaton nga ginhatag sang Dios nga kabalak-an sang tawo. 11Kag ini tanan gintalana sang Dios nga matabo sa husto nga tion. Ginhatagan niya kita sang handom nga mahibaluan ang palaabuton, pero indi gid naton matungkad ang iya mga ginhimo halin sang umpisa hasta sa katapusan. 12Nahibaluan ko nga ang labing maayo nga himuon sang tawo samtang buhi pa siya amo ang pagkalipay, ang paghimo sang maayo, 13ang pagkaon kag pag-inom, kag ang pagpangalipay sa iya ginpangabudlayan. Ini nga mga butang bugay sang Dios. 14Nahibaluan ko nga ang tanan nga ginahimo sang Dios magapadayon hasta san-o, kag indi ini maliwat. Ginahimo ini sang Dios agod magtahod ang tawo sa iya. 15Ang nagakatabo subong kag ang matabo sa ulihi natabo na sang una. Ginaliwat-liwat lang sang Dios ang mga nagakatabo.

16Nakita ko man diri sa kalibutan nga ang kalautan amo ang nagaluntad imbes ang hustisya kag pagkamatarong. 17Nagsiling ako sa akon kaugalingon, “Hukman sang Dios ang matarong kag ang malaot nga mga tawo, kay may gintalana siya nga tion sa tagsa ka buluhaton. 18Ginatestingan sang Dios ang mga tawo agod ipakita sa ila nga pareho lang sila sa sapat. 19Pareho man lang ang dangatan sang tawo kag sang sapat; pareho sila nga mapatay. Pareho man lang sila nga may ginhawa, gani ang tawo wala sing bintaha sa sapat. Matuod gid man nga ang tanan wala sing pulos. 20Pareho lang ang padulungan sang tanan nga buhi nga tinuga. Sila tanan halin sa duta, kag sa duta man sila magabalik. 21Wala sing may nakahibalo kon ang espiritu sang tawo3:21 espiritu sang tawo: siguro ang buot silingon, ang ginhawa nga nagapabuhi sa tawo. nagasaka paibabaw kag ang espiritu sang sapat3:21 espiritu sang sapat: siguro ang buot silingon, ang ginhawa nga nagapabuhi sa sapat. nagapanaog sa idalom sang duta.” 22Gani nareyalisar ko nga ang labing maayo nga himuon sang tawo amo ang pagpangalipay sa iya ginpangabudlayan, kay para gid man ina sa iya. Wala sing may makasugid sa tawo kon ano ang matabo sa tapos siya mapatay.3:22 kon ano ang matabo sa tapos siya mapatay: Siguro ang buot silingon, ang matabo diri sa kalibutan ukon ang matabo sa iya sa tapos siya mapatay.