Israel has not returned to God
1Hear this word, you cows of Bashan on Mount Samaria,
you women who oppress the poor and crush the needy
and say to your husbands, ‘Bring us some drinks!’
2The Sovereign Lord has sworn by his holiness:
‘The time will surely come
when you will be taken away with hooks,
the last of you with fishhooks.4:2 Or away in baskets, / the last of you in fish baskets
3You will each go straight out
through breaches in the wall.
You will be cast out towards Harmon,4:3 Masoretic Text; with a different word division of the Hebrew (see Septuagint) out, you mountain of oppression’
declares the Lord.
4‘Go to Bethel and sin;
go to Gilgal and sin yet more.
Bring your sacrifices every morning,
your tithes every three years.4:4 Or days
5Burn leavened bread as a thank-offering
and brag about your freewill offerings –
boast about them, you Israelites,
for this is what you love to do,’
declares the Sovereign Lord.
6‘I gave you empty stomachs in every city
and lack of bread in every town,
yet you have not returned to me,’
declares the Lord.
7‘I also withheld rain from you
when the harvest was still three months away.
I sent rain on one town,
but withheld it from another.
One field had rain;
another had none and dried up.
8People staggered from town to town for water
but did not get enough to drink,
yet you have not returned to me,’
declares the Lord.
9‘Many times I struck your gardens and vineyards,
destroying them with blight and mildew.
Locusts devoured your fig and olive trees,
yet you have not returned to me,’
declares the Lord.
10‘I sent plagues among you
as I did to Egypt.
I killed your young men with the sword,
along with your captured horses.
I filled your nostrils with the stench of your camps,
yet you have not returned to me,’
declares the Lord.
11‘I overthrew some of you
as I overthrew Sodom and Gomorrah.
You were like a burning stick snatched from the fire,
yet you have not returned to me,’
declares the Lord.
12‘Therefore this is what I will do to you, Israel,
and because I will do this to you, Israel,
prepare to meet your God.’
13He who forms the mountains,
who creates the wind,
and who reveals his thoughts to mankind,
who turns dawn to darkness,
and treads on the heights of the earth –
the Lord God Almighty is his name.
1Kamong mga dungganon nga mga babaye sa Samaria, sama kamo sa pinatambok nga mga baka sa Basan. Gilisod-lisod ninyo ug gidaog-daog ang mga kabos. Nagaingon pa kamo sa inyong mga bana, “Pagkuha ug bino ug mag-inom kita!” 2Sa akong pagkabalaan, ipanumpa ko nga moabot gayod ang adlaw nga bihagon kamo sa inyong mga kaaway. Ang matag usa kaninyo mahisama sa isda nga nabingwitan. 3Pagawason nila kamo sa inyong siyudad agi sa mga bangag sa mga paril nga nangaguba, ug itambog nila kamo sa Harmon. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
4“Mga Israelinhon, adto kamo sa ginasimbahan ninyo sa Betel ug sa Gilgal ug pagpakasala pa gayod kamo. Pagdala kamo sa inyong mga halad kada buntag ug pagdala kamo ug ikapulo sa inyong mga abot kada tulo ka adlaw. 5Pagsunog kamo ug pan nga may patubo ingon nga halad sa pagpasalamat kanako. Sige, ipanghambog ninyo kana apil ang inyong mga halad nga kinabubut-on, kay mao man kana ang inyong gustong buhaton. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagaingon niini.
6“Ako ang nagpadala kaninyo ug kagutom sa tanan ninyong mga siyudad, apan wala kamo mobalik kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
7“Ako ang nagpugong sa ulan sulod sa tulo ka bulan una moabot ang ting-ani. Gipaulanan ko ang ubang siyudad apan ang uban wala. Gipaulanan ko usab ang ubang kaumahan apan ang uban namad-an. 8Tungod sa kaluya nagsusapinday na kamo sa pagpangita ug tubig gikan sa usa ka siyudad ngadto sa laing siyudad, apan wala matagbaw ang inyong kauhaw. Bisan pa niana, wala gihapon kamo mobalik kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 9Makadaghan ko na daota ang inyong mga tanaman pinaagi sa init nga hangin ug peste. Giataki sa mga dulon ang inyong mga kahoy nga igos ug olibo. Apan wala gihapon kamo mobalik kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 10Gipadad-an ko kamo ug mga katalagman sama sa akong gipadala kaniadto sa Ehipto. Gipapatay ko ang inyong mga batan-ong lalaki sa gira ug gipadala ko sa inyong mga kaaway ang inyong mga kabayo. Gipaantos ko kamo sa kabaho sa mga patay sa inyong mga kampo, apan wala gihapon kamo mobalik kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 11Gilaglag ko ang uban kaninyo sama sa gihimo ko sa Sodoma ug Gomora, ug kamong nakalingkawas nahisama sa kahoy nga gisakmit gikan sa kalayo. Apan wala gihapon kamo mobalik kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 12Busa ipahamtang ko pa gayod kini nga mga silot kaninyo, mga taga-Israel. Ug tungod kay himuon ko man kini, pangandam kamo sa pag-atubang kanako nga inyong Dios.”
13Ang Dios mao ang naghimo sa mga bukid ug sa hangin,4:13 hangin: o, espiritu sa tawo. ug siya usab ang naghimo sa kabuntagon ug kagabhion. Gipadayag niya sa tawo ang iyang mga plano, ug siya ang nagagahom sa tibuok kalibotan. Ginoong Dios nga Makagagahom ang iyang ngalan.
