Solomon asks for wisdom
1Solomon made an alliance with Pharaoh king of Egypt and married his daughter. He brought her to the City of David until he finished building his palace and the temple of the Lord, and the wall around Jerusalem. 2The people, however, were still sacrificing at the high places, because a temple had not yet been built for the Name of the Lord. 3Solomon showed his love for the Lord by walking according to the instructions given him by his father David, except that he offered sacrifices and burned incense on the high places.
4The king went to Gibeon to offer sacrifices, for that was the most important high place, and Solomon offered a thousand burnt offerings on that altar. 5At Gibeon the Lord appeared to Solomon during the night in a dream, and God said, ‘Ask for whatever you want me to give you.’
6Solomon answered, ‘You have shown great kindness to your servant, my father David, because he was faithful to you and righteous and upright in heart. You have continued this great kindness to him and have given him a son to sit on his throne this very day.
7‘Now, Lord my God, you have made your servant king in place of my father David. But I am only a little child and do not know how to carry out my duties. 8Your servant is here among the people you have chosen, a great people, too numerous to count or number. 9So give your servant a discerning heart to govern your people and to distinguish between right and wrong. For who is able to govern this great people of yours?’
10The Lord was pleased that Solomon had asked for this. 11So God said to him, ‘Since you have asked for this and not for long life or wealth for yourself, nor have asked for the death of your enemies but for discernment in administering justice, 12I will do what you have asked. I will give you a wise and discerning heart, so that there will never have been anyone like you, nor will there ever be. 13Moreover, I will give you what you have not asked for – both wealth and honour – so that in your lifetime you will have no equal among kings. 14And if you walk in obedience to me and keep my decrees and commands as David your father did, I will give you a long life.’ 15Then Solomon awoke – and he realised it had been a dream.
He returned to Jerusalem, stood before the ark of the Lord’s covenant and sacrificed burnt offerings and fellowship offerings. Then he gave a feast for all his court.
A wise ruling
16Now two prostitutes came to the king and stood before him. 17One of them said, ‘Pardon me, my lord. This woman and I live in the same house. I had a baby while she was there with me. 18The third day after my child was born, this woman also had a baby. We were alone; there was no-one in the house but the two of us.
19‘During the night this woman’s son died because she lay on him. 20So she got up in the middle of the night and took my son from my side while I your servant was asleep. She put him by her breast and put her dead son by my breast. 21The next morning, I got up to nurse my son – and he was dead! But when I looked at him closely in the morning light, I saw that it wasn’t the son I had borne.’
22The other woman said, ‘No! The living one is my son; the dead one is yours.’
But the first one insisted, ‘No! The dead one is yours; the living one is mine.’ And so they argued before the king.
23The king said, ‘This one says, “My son is alive and your son is dead,” while that one says, “No! Your son is dead and mine is alive.” ’
24Then the king said, ‘Bring me a sword.’ So they brought a sword for the king. 25He then gave an order: ‘Cut the living child in two and give half to one and half to the other.’
26The woman whose son was alive was deeply moved out of love for her son and said to the king, ‘Please, my lord, give her the living baby! Don’t kill him!’
But the other said, ‘Neither I nor you shall have him. Cut him in two!’
27Then the king gave his ruling: ‘Give the living baby to the first woman. Do not kill him; she is his mother.’
28When all Israel heard the verdict the king had given, they held the king in awe, because they saw that he had wisdom from God to administer justice.
Nagpangayo si Solomon sang Kaalam
(2 Cro. 1:1-13)
1Paagi sa pagpangasawa ni Solomon sa anak sang Faraon, ang hari sang Egipto, nangin kadampig siya sang amo nga nasyon. Gindala niya ang iya asawa sa Banwa ni David3:1 Banwa ni David: Ini isa ka lugar nga parte sang Jerusalem. Tan-awa sa 2 Sam. 5:7 kag 1 Har. 8:1 kag 9:24. hasta nga natapos niya ang pagpatindog sang iya palasyo, sang templo sang Ginoo, kag sang mga pader sa palibot sang Jerusalem. 2Sadto nga tiyempo wala pa sing templo para sa kadungganan sang Ginoo, gani ang mga tawo nagahalad sa mga simbahan sa mataas nga mga lugar. 3Ginpakita ni Solomon ang iya paghigugma sa Ginoo paagi sa pagtuman sang mga pagsulundan nga ginbilin sang iya amay nga si David. Ugaling naghalad siya sang mga halad kag nagsunog sang mga insenso sa mga simbahan sa mataas nga mga lugar.
4Isa ka tion, nagkadto si Haring Solomon sa Gibeon sa paghalad, kay ato didto ang pinakabantog nga simbahan sa mataas nga lugar. Naghalad siya sa halaran sing 1,000 ka mga halad nga ginasunog. 5Pagkagab-i, nagpakita sa iya ang Ginoo paagi sa damgo. Nagsiling ang Dios sa iya, “Pangayo sang bisan ano nga gusto mo nga ihatag ko sa imo.” 6Nagsabat si Solomon, “Ginpakitaan mo sang dako nga kaayo ang akon amay nga si David, nga imo alagad, tungod kay matutom siya sa imo, matarong, kag husto ang iya pagkabuhi. Padayon mo nga ginpakita sa iya ang imo dako nga kaayo paagi sa paghatag sa iya sang isa ka anak nga amo ang nagbulos sa iya bilang hari subong. 7Ginoo nga akon Dios, ako nga imo alagad amo ang ginbulos mo sa akon amay nga si David bilang hari, bisan tuod bataon pa ako kag indi makahibalo magpangulo. 8Kag karon ari ako upod sa katawhan nga imo ginpili nga indi maisip sa puwerte nga kadamo. 9Gani hatagi ako sang kaalam sa pagdumala sang imo katawhan kag sa paghibalo kon ano ang maayo kag ang malain. Kay sin-o bala ang makasarang sa pagdumala sining imo katawhan nga puwerte kadamo?”
10Nalipay ang Ginoo sa ginpangayo ni Solomon. 11Gani nagsiling ang Dios sa iya, “Tungod nga nagpangayo ka sang kaalam sa pagdumala sa akon katawhan kag wala ka nagpangayo sang malawig nga kabuhi ukon manggad ukon kamatayon sang imo mga kaaway, 12ihatag ko sa imo ang imo ginpangayo. Hatagan ko ikaw sang kaalam kag pag-intiendi nga wala pa maangkon ni bisan sin-o sang una kag sa palaabuton nga panahon. 13Hatagan ko man ikaw sang wala mo ginpangayo, nga amo ang manggad kag dungog, agod wala sing hari nga makapareho sa imo sa bug-os mo nga kabuhi. 14Kag kon magsunod ka sa akon mga pamaagi kag magtuman sa akon mga pagsulundan kag mga sugo pareho sang ginhimo sang imo amay nga si David, hatagan ko ikaw sang malawig nga kabuhi.”
15Nagbugtaw si Solomon, kag nareyalisar niya nga nagpakighambal ang Ginoo sa iya paagi sa damgo. Pagbalik ni Solomon sa Jerusalem, nagtindog siya sa atubangan sang Kahon sang Kasugtanan sang Ginoo, kag naghalad sang mga halad nga ginasunog kag mga halad nga para sa maayo nga relasyon. Nagpapunsyon siya dayon para sa tanan niya nga mga opisyal.
Ang Maalamon nga Paghukom ni Solomon
16Karon, may duha ka babayi nga nagabaligya sang ila lawas nga nagkadto kay Haring Solomon. 17Nagsiling ang isa sa ila, “Mahal nga Hari, ako kag ang babayi nga ini nagaestar sa isa lang ka balay. Kag samtang didto siya sa balay nagbata ako. 18Pagkaligad sang tatlo ka adlaw, siya naman ang nagbata. Kami lang gid nga duha sa balay kag wala na sing iban. 19Isa ka gab-i, nahigdaan niya ang iya bata kag napatay ini. 20Dayon sang mga tungang gab-i nagbangon siya kag ginkuha niya ang akon bata sa akon tupad samtang nagakatulog ako. Ginbutang niya ang akon bata sa iya tupad, kag ang iya bata nga patay na amo ang iya ginbutang sa akon tupad. 21Pagkaaga, sang magbangon ako sa pagpatiti sang akon bata, nakita ko nga patay na ini. Pero sang ginhimutaran ko ang bata sa masanag, nasapwan ko nga indi gali siya ang akon bata.”
22Nagsabat ang isa ka babayi, “Indi ina matuod! Akon ang buhi nga bata, kag ang patay imo.” Pero nagsiling ang una nga babayi, “Indi ina matuod! Imo ang patay nga bata, kag ang buhi akon.” Gani nagbaisay sila nga duha sa atubangan sang hari.
23Nagsiling ang hari, “Ang kada isa sa inyo gusto mag-angkon sa buhi nga bata, kag wala sing isa sa inyo nga gusto mag-angkon sa patay nga bata.” 24Gani nagmando ang hari nga dal-an siya sang espada. Kag sang gindal-an siya sang espada, 25nagmando siya, “Pihaka ang buhi nga bata kag ang kada pihak ihatag sa ila nga duha.”
26Tungod sa kaluoy sang matuod nga iloy sa iya bata, nagsiling siya sa hari, “Maluoy ka, Mahal nga Hari, indi pagpatya ang bata. Ihatag na lang siya sa sina nga babayi.” Pero nagsiling ang isa ka babayi, “Pihaka ang bata agod wala sing isa sa amon nga makaangkon sa iya.”
27Dayon nagsiling ang hari, “Indi pagpihaka ang bata. Ihatag ini sa babayi nga nagpakitluoy nga indi ini pagpatyon, kay siya ang matuod niya nga iloy.”
28Sang mabatian sang katawhan sang Israel ang desisyon ni Haring Solomon, dako gid ang ila pagtahod sa iya, tungod kay nakita nila nga may kaalam siya nga halin sa Dios sa paghukom sing husto.
