Psalm 88In Hebrew texts 88:1-18 is numbered 88:2-19.
A song. A psalm of the Sons of Korah. For the director of music. According to mahalath leannoth.Title: Possibly a tune, “The Suffering of Affliction” A maskilTitle: Probably a literary or musical term of Heman the Ezrahite.
1Lord, you are the God who saves me;
day and night I cry out to you.
2May my prayer come before you;
turn your ear to my cry.
3I am overwhelmed with troubles
and my life draws near to death.
4I am counted among those who go down to the pit;
I am like one without strength.
5I am set apart with the dead,
like the slain who lie in the grave,
whom you remember no more,
who are cut off from your care.
6You have put me in the lowest pit,
in the darkest depths.
7Your wrath lies heavily on me;
you have overwhelmed me with all your waves.88:7 The Hebrew has Selah (a word of uncertain meaning) here and at the end of verse 10.
8You have taken from me my closest friends
and have made me repulsive to them.
I am confined and cannot escape;
9my eyes are dim with grief.
I call to you, Lord, every day;
I spread out my hands to you.
10Do you show your wonders to the dead?
Do their spirits rise up and praise you?
11Is your love declared in the grave,
your faithfulness in Destruction88:11 Hebrew Abaddon?
12Are your wonders known in the place of darkness,
or your righteous deeds in the land of oblivion?
13But I cry to you for help, Lord;
in the morning my prayer comes before you.
14Why, Lord, do you reject me
and hide your face from me?
15From my youth I have suffered and been close to death;
I have borne your terrors and am in despair.
16Your wrath has swept over me;
your terrors have destroyed me.
17All day long they surround me like a flood;
they have completely engulfed me.
18You have taken from me friend and neighbor—
darkness is my closest friend.
Salmo 8888:0 Salmo 88 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit sa mga anak ni Kora. Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Gamita ang instrumento nga “mahalat-leanot.” Ang “maskil” ni Heman nga Ezranhon.
Pag-ampo sa Nagaantos
1Ginoo, ikaw ang Dios nga akong manluluwas.
Adlaw ug gabii nagatawag ako kanimo.
2Pamatia ang akong pag-ampo;
dungga ang akong pagpangayog tabang kanimo.
3Kay daghang mga kalisdanan ang miabot kanako
ug daw mamatay na ako.
4Giisip na ako nga usa sa mga himalatyon.
Nahisama sa usa ka tawong dili na matabang.
5Gipasagdan na lang ako uban sa mga patay.
Nahisama ako sa mga gipamatay nga nagbuy-od sa ilang lubnganan;
sama niadtong gipangkalimtan mo na ug dili mo na tabangan.
6Daw gibutang mo ako sa labihan kalawom ug kangitngit nga bangag.
7Labihan gayod ang imong kasuko kanako;
daw mga balod kini nga mihapak kanako.
8Gipahilayo mo kanako ang akong mga higala.
Gihimo mo akong labihan kangil-ad sa ilang panan-aw.
Wala na akoy malutsan ug dili na makaikyas.
9Tungod sa akong mga pag-antos, nahalap ang akong panan-aw.
Ginoo, adlaw-adlaw nagatawag ako kanimo nga nagabayaw sa akong mga kamot.
10Maghimo ka ba ug mga milagro ngadto sa mga patay?
Mobangon ba sila sa pagdayeg kanimo?
11Imantala ba ang imong gugma ug pagkamatinumanon sa dapit sa mga patay?
12Makita ba ang imong mga milagro ug pagkamatarong sa mangitngit nga dapit sa mga patay,
diin ang tanan dili na mahinumdoman?
13Apan ako, Ginoo, nagapangayo ug tabang kanimo.
Kada buntag nagaampo ako kanimo.
14Apan nganong gisalikway mo man ako, Ginoo?
Nganong nagatago ka man kanako?
15Sukad sa akong pagkabata, nagaantos na ako ug hapit nang mamatay.
Giantos ko ang mga makahahadlok nga mga butang nga gihimo mo kanako, ug naglisod gayod ako.
16Ang imong kasuko daw sama sa makusog nga hangin nga mihapak kanako.
Gilaglag mo ako sa imong makahahadlok nga mga buhat,
17nga nagalibot kanunay kanako nga daw sa baha;
daw sa lamyon na nila ako.
18Gipalayo mo kanako ang akong mga hinigugma ug mga higala;
ang kangitngit na lang ang nahibilin kong kauban.
