Psalms 74 – NIV & HLGN

New International Version

Psalms 74:1-23

Psalm 74

A maskilTitle: Probably a literary or musical term of Asaph.

1O God, why have you rejected us forever?

Why does your anger smolder against the sheep of your pasture?

2Remember the nation you purchased long ago,

the people of your inheritance, whom you redeemed—

Mount Zion, where you dwelt.

3Turn your steps toward these everlasting ruins,

all this destruction the enemy has brought on the sanctuary.

4Your foes roared in the place where you met with us;

they set up their standards as signs.

5They behaved like men wielding axes

to cut through a thicket of trees.

6They smashed all the carved paneling

with their axes and hatchets.

7They burned your sanctuary to the ground;

they defiled the dwelling place of your Name.

8They said in their hearts, “We will crush them completely!”

They burned every place where God was worshiped in the land.

9We are given no signs from God;

no prophets are left,

and none of us knows how long this will be.

10How long will the enemy mock you, God?

Will the foe revile your name forever?

11Why do you hold back your hand, your right hand?

Take it from the folds of your garment and destroy them!

12But God is my King from long ago;

he brings salvation on the earth.

13It was you who split open the sea by your power;

you broke the heads of the monster in the waters.

14It was you who crushed the heads of Leviathan

and gave it as food to the creatures of the desert.

15It was you who opened up springs and streams;

you dried up the ever-flowing rivers.

16The day is yours, and yours also the night;

you established the sun and moon.

17It was you who set all the boundaries of the earth;

you made both summer and winter.

18Remember how the enemy has mocked you, Lord,

how foolish people have reviled your name.

19Do not hand over the life of your dove to wild beasts;

do not forget the lives of your afflicted people forever.

20Have regard for your covenant,

because haunts of violence fill the dark places of the land.

21Do not let the oppressed retreat in disgrace;

may the poor and needy praise your name.

22Rise up, O God, and defend your cause;

remember how fools mock you all day long.

23Do not ignore the clamor of your adversaries,

the uproar of your enemies, which rises continually.

Ang Pulong Sang Dios

Salmo 74:1-23

Salmo 74Salmo 74 Ang titulo sa Hebreo: Ang kanta nga ginsulat ni Asaf.

Pangamuyo para sa Nasyon sa Tion sang Kalisod

1O Dios, ngaa bala nga padayon mo kami nga ginasikway?

Ngaa akig ka sa katawhan nga imo ginabantayan?

2O Dios, dumduma ang imo katawhan nga ginpili mo sang una nga mangin imo kag ginluwas mo agod imo panag-iyahan.

Dumduma ang Bukid sang Zion nga sa diin nagapuyo ka.

3Kadtui bala kag tan-awa ang padayon nga pagkaguba sang templo tungod sang ginhimo sang mga kaaway.

4Naghinugyaw ang imo mga kaaway sa imo templo74:4 templo: sa literal, sa lugar nga sa diin nagapakigkita ka sa amon. sa pagpakita nga nagdaog sila kontra sa imo katawhan.

Nagbutang sila dira sang tanda sang ila pagdaog.

5Sa ila pagguba sa templo daw pareho sila sa mga tawo nga nagapang-utod sang mga kahoy sa kakahuyan paagi sa ila mga wasay.74:5 Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sa sini nga bersikulo.

6Ginwasak nila ang ginkortihan nga mga kahoy sang templo paagi sa ila mga wasay kag mga piko.

7Ginsunog nila ang imo templo;

ginhigkuan nila ining imo ginapuy-an.

8Nagsiling sila sa ila kaugalingon nga laglagon nila kami sing bug-os.

Ginsunog nila ang tanan nga ginatipunan sa pagsimba sa imo diri sa duta sang Israel.

9Nadula na ang tanda sang imo presensya sa amon;

wala na sing propeta nga nabilin,

kag wala sing may nakahibalo sa amon kon hasta san-o pa matapos ining nagakalatabo sa amon.

10O Dios, hasta san-o pa bala ang pagpakahuya sang amon mga kaaway sa imo?

Yagutaon ka na lang bala nila sa wala sing katapusan?

11Ngaa wala mo pa sila pagsiluti?

Pareho lang nga gintago mo ang imo kamot.

Laglaga na sila!

12Ikaw, O Dios, ang amon hari halin pa sang una,

kag madamo nga beses nga ginluwas mo ang mga tawo sa kalibutan.74:12 kalibutan: ukon, duta sang Israel.

13Ikaw ang nagtunga sang dagat paagi sa imo gahom,

kag ikaw ang nagdunot sang mga ulo sang dalagko nga mga sapat sa dagat.

14Ikaw ang nagdugmok sang mga ulo sang dragon nga Leviatan kag nagpakaon sang iya bangkay sa mga sapat nga nagaestar sa kamingawan.

15Ikaw ang nagpatubod sang mga tuburan kag mga ililigan sang tubig.

Ikaw ang nagpahubas sa mga suba nga wala nagakahubsan.

16Ikaw ang naghimo sang adlaw kag sang gab-i,

kag ikaw ang nagpahamtang sang adlaw kag sang bulan sa ila nahamtangan.

17Ikaw ang nagbutang sang tanan nga dulunan sa kalibutan,

kag ikaw ang naghimo sang tig-ilinit kag sang tigtulugnaw.

18Dumduma, Ginoo, kon paano ka ginpakahuy-an kag ginyaguta sang buang-buang nga mga kaaway.

19Ang imo katawhan nga daw pareho sa pating indi pag-itugyan sa ila mga kaaway nga daw pareho sa mabangis nga sapat.

Indi pagkalimti hasta san-o ang imo katawhan nga ginapigos.

20Dumduma ang imo kasugtanan sa amon,

kay madamo na nga pagpamintas ang ginahimo sa madulom nga mga lugar sa sini nga duta.

21Indi pag-itugot nga mahuy-an ang mga ginapigos.

Kabay pa nga dayawon ka sang mga kubos kag mga imol.

22Sige na, O Dios, depensahi ang imo dungog.

Dumduma kon paano ka ginapakahuy-an permi sang mga buang-buang.

23Indi pagpabay-i ang wala sing untat nga singgit sang imo mga kaaway sa pagpakita sang ila kaakig.