Psalm 39In Hebrew texts 39:1-13 is numbered 39:2-14.
For the director of music. For Jeduthun. A psalm of David.
1I said, “I will watch my ways
and keep my tongue from sin;
I will put a muzzle on my mouth
while in the presence of the wicked.”
2So I remained utterly silent,
not even saying anything good.
But my anguish increased;
3my heart grew hot within me.
While I meditated, the fire burned;
then I spoke with my tongue:
4“Show me, Lord, my life’s end
and the number of my days;
let me know how fleeting my life is.
5You have made my days a mere handbreadth;
the span of my years is as nothing before you.
Everyone is but a breath,
even those who seem secure.39:5 The Hebrew has Selah (a word of uncertain meaning) here and at the end of verse 11.
6“Surely everyone goes around like a mere phantom;
in vain they rush about, heaping up wealth
without knowing whose it will finally be.
7“But now, Lord, what do I look for?
My hope is in you.
8Save me from all my transgressions;
do not make me the scorn of fools.
9I was silent; I would not open my mouth,
for you are the one who has done this.
10Remove your scourge from me;
I am overcome by the blow of your hand.
11When you rebuke and discipline anyone for their sin,
you consume their wealth like a moth—
surely everyone is but a breath.
12“Hear my prayer, Lord,
listen to my cry for help;
do not be deaf to my weeping.
I dwell with you as a foreigner,
a stranger, as all my ancestors were.
13Look away from me, that I may enjoy life again
before I depart and am no more.”
Salmo 3939 Salmo 39 Ang unang mga salita sa Hebreo: Ang Salmo ni David para kay Jedutun na direktor ng mga mang-aawit.
Ang Pagpapahayag ng Kasalanan ng Taong Nahihirapan
1Sinabi ko sa aking sarili,
“Ang ugali koʼy aking babantayan, sa pagsasalita, ang magkasalaʼy iiwasan.
Pipigilan ko ang aking mga labi habang malapit ako sa masasamang tao.”
2Kaya tumahimik ako at walang anumang sinabi kahit mabuti,
ngunit lalong nadagdagan ang sakit ng aking kalooban.
3Akoʼy tunay na nabahala,
at sa kaiisip koʼy lalo akong naguluhan,
kaya nang hindi ko na mapigilan ay sinabi ko,
4“Panginoon, paalalahanan nʼyo ako na may katapusan at bilang na ang aking mga araw,
na ang buhay ko sa mundoʼy pansamantala lamang.
Paalalahanan nʼyo akong sa mundo ay lilisan.
5Kay ikli ng buhay na ibinigay nʼyo sa akin.
Katumbas lang ng isang saglit para sa inyo.
Itoʼy parang hangin lamang na dumadaan,
6o kayaʼy parang anino na nawawala.
Abala siya sa mga bagay na wala namang kabuluhan.
Nagtitipon siya ng kayamanan, ngunit kapag siyaʼy namatay,
hindi na niya alam kung sino ang makikinabang.
7At ngayon, Panginoon, ano pa ang aasahan ko?
Kayo lang ang tanging pag-asa ko.
8Iligtas nʼyo ako sa lahat kong kasalanan,
at huwag nʼyong hayaang pagtawanan ako ng mga hangal.
9Akoʼy mananahimik at hindi na ibubuka pa ang aking bibig,
dahil nanggaling sa inyo ang pagdurusa kong ito.
10Huwag nʼyo na akong parusahan.
Akoʼy parang mamamatay na sa dulot nʼyong kahirapan.
11Dinidisiplina nʼyo ang tao kapag siya ay nagkakasala.
Katulad ng anay, inuubos nʼyo rin ang kanilang mga pinahahalagahan.
Tunay na ang buhay ng tao ay pansamantala lamang.39:11 pansamantala lamang: sa literal, parang hininga lamang.
12“Panginoon, dinggin nʼyo ang dalangin ko.
Pakinggan nʼyo ang paghingi ko ng tulong sa inyo.
Huwag nʼyo sanang balewalain ang aking mga pag-iyak.
Dahil dito sa mundo akoʼy dayuhan lamang,
gaya ng aking mga ninuno, sa mundo ay lilisan.
13Huwag na kayong magalit sa akin,
upang akoʼy maging masaya bago ako mamatay.”
