Psalms 32 – NIV & APSD-CEB

New International Version

Psalms 32:1-11

Psalm 32

Of David. A maskil.Title: Probably a literary or musical term

1Blessed is the one

whose transgressions are forgiven,

whose sins are covered.

2Blessed is the one

whose sin the Lord does not count against them

and in whose spirit is no deceit.

3When I kept silent,

my bones wasted away

through my groaning all day long.

4For day and night

your hand was heavy on me;

my strength was sapped

as in the heat of summer.32:4 The Hebrew has Selah (a word of uncertain meaning) here and at the end of verses 5 and 7.

5Then I acknowledged my sin to you

and did not cover up my iniquity.

I said, “I will confess

my transgressions to the Lord.”

And you forgave

the guilt of my sin.

6Therefore let all the faithful pray to you

while you may be found;

surely the rising of the mighty waters

will not reach them.

7You are my hiding place;

you will protect me from trouble

and surround me with songs of deliverance.

8I will instruct you and teach you in the way you should go;

I will counsel you with my loving eye on you.

9Do not be like the horse or the mule,

which have no understanding

but must be controlled by bit and bridle

or they will not come to you.

10Many are the woes of the wicked,

but the Lord’s unfailing love

surrounds the one who trusts in him.

11Rejoice in the Lord and be glad, you righteous;

sing, all you who are upright in heart!

Ang Pulong Sa Dios

Salmo 32:1-11

Salmo 3232:0 Salmo 32 Ang ulohan sa Hebreo: Ang “maskil” ni David.

Pagsulti sa Sala ug Pagpangayo ug Pasaylo sa Dios

1Bulahan ang tawo kansang mga kalapasan gipasaylo,

kansang mga sala gipanas.

2Bulahan ang tawo nga wala na isipang sad-an sa Ginoo

ug walay gitagoang sala sa iyang kasingkasing.

3Sa wala ko pa masulti ang akong mga sala, nagluya ako,

daw sa nangagupok ang akong mga bukog tungod sa akong pag-agulo sa tibuok adlaw.

4Kay adlaw ug gabii gisilotan mo ako;

nawad-an na akog kusog nga daw sa nabulad ako sa init sa adlaw.

5Unya gisulti ko ang akong mga sala kanimo;

wala akoy gitago.

Miingon ako sa akong kaugalingon, “Isulti ko sa Ginoo ang akong mga sala,”

ug gipasaylo mo ako.

6Busa ang tanang matinud-anon kanimo angayng mag-ampo sa panahon sa kalisod aron dili sila maunsa,

labi na kon moabot kini nga daw usa ka baha.

7Ikaw ang akong tagoanan;

panalipdan mo ako sa panahon sa kalisod,

ug palibotan mo ako sa mga tawong nagahugyaw sa kalipay tungod sa imong pagluwas kanako.

8Miingon ka kanako,

“Tudloan ko ikaw sa dalan nga angay mong agian.

Tambagan ko ikaw samtang nagabantay ako kanimo.

9Ayaw pagpakasama sa kabayo o mula nga walay pagsabot,

nga kinahanglan pa unang busalan ug rendahan aron motuman.”

10Daghan ang mga kalisdanan nga moabot sa mga daotan,

apan ang nagasalig sa Ginoo higugmaon ug panalipdan gayod niya.

11Busa kamong mga matarong,

pagmaya kamo tungod sa gihimo sa Ginoo kaninyo!

Kamong nagkinabuhing matarong,

panghugyaw kamo sa kalipay!