Israel’s Misery
1What misery is mine!
I am like one who gathers summer fruit
at the gleaning of the vineyard;
there is no cluster of grapes to eat,
none of the early figs that I crave.
2The faithful have been swept from the land;
not one upright person remains.
Everyone lies in wait to shed blood;
they hunt each other with nets.
3Both hands are skilled in doing evil;
the ruler demands gifts,
the judge accepts bribes,
the powerful dictate what they desire—
they all conspire together.
4The best of them is like a brier,
the most upright worse than a thorn hedge.
The day God visits you has come,
the day your watchmen sound the alarm.
Now is the time of your confusion.
5Do not trust a neighbor;
put no confidence in a friend.
Even with the woman who lies in your embrace
guard the words of your lips.
6For a son dishonors his father,
a daughter rises up against her mother,
a daughter-in-law against her mother-in-law—
a man’s enemies are the members of his own household.
7But as for me, I watch in hope for the Lord,
I wait for God my Savior;
my God will hear me.
Israel Will Rise
8Do not gloat over me, my enemy!
Though I have fallen, I will rise.
Though I sit in darkness,
the Lord will be my light.
9Because I have sinned against him,
I will bear the Lord’s wrath,
until he pleads my case
and upholds my cause.
He will bring me out into the light;
I will see his righteousness.
10Then my enemy will see it
and will be covered with shame,
she who said to me,
“Where is the Lord your God?”
My eyes will see her downfall;
even now she will be trampled underfoot
like mire in the streets.
11The day for building your walls will come,
the day for extending your boundaries.
12In that day people will come to you
from Assyria and the cities of Egypt,
even from Egypt to the Euphrates
and from sea to sea
and from mountain to mountain.
13The earth will become desolate because of its inhabitants,
as the result of their deeds.
Prayer and Praise
14Shepherd your people with your staff,
the flock of your inheritance,
which lives by itself in a forest,
in fertile pasturelands.7:14 Or in the middle of Carmel
Let them feed in Bashan and Gilead
as in days long ago.
15“As in the days when you came out of Egypt,
I will show them my wonders.”
16Nations will see and be ashamed,
deprived of all their power.
They will put their hands over their mouths
and their ears will become deaf.
17They will lick dust like a snake,
like creatures that crawl on the ground.
They will come trembling out of their dens;
they will turn in fear to the Lord our God
and will be afraid of you.
18Who is a God like you,
who pardons sin and forgives the transgression
of the remnant of his inheritance?
You do not stay angry forever
but delight to show mercy.
19You will again have compassion on us;
you will tread our sins underfoot
and hurl all our iniquities into the depths of the sea.
20You will be faithful to Jacob,
and show love to Abraham,
as you pledged on oath to our ancestors
in days long ago.
Ang Kadaotan sa mga Israelinhon
1Miingon si Micas: Alaot ako! Sama ako sa tawo nga gapanghagdaw nga wala gayoy makitang bunga7:1 makitang bunga: Nabatasan sa mga Israelinhon sa panahon sa ting-ani o tingpamupo ang pagbilin ug hagdawon alang sa mga kabos, biyuda, o dumuduong. sa igos o sa ubas nga ako gayong gitinguha. 2Ang buot kong ipasabot, wala na akoy nakitang tawo sa Israel nga matinud-anon sa Dios. Wala nay nahibiling matarong nga tawo. Ang matag usa naghulat ug higayon sa pagpatay sa iyang katagilungsod; giandaman nila ug lit-ag ang ilang isigka-tawo. 3Hanas sila sa paghimo ug daotan. Ang mga pangulo ug mga huwes nagdawat ug suborno, ug nagsunod lang sila sa gusto sa mga inila ug gamhanan nga mga tawo. Nagkahiusa sila sa pagplano sa pagtuis sa hustisya. 4Ang labing matarong kanila sama sa tunokong mga sagbot nga walay kapuslanan. Miabot na ang panahon nga silotan sa Dios kining mga tawhana sama sa iyang gipahimangno kanila pinaagi sa mga tigbantay nga mga propeta. Busa karon magkaguliyang sila.
5Tungod kay mikuyanap na ang kadaotan, ayaw kamo pagsalig sa inyong mga silingan, bisan pa sa suod nga mga higala. Pagbantay usab kamo sa inyong ginasugilon bisan sa inyong mahal nga asawa. 6Kay ang anak nga lalaki dili na motahod sa iyang amahan, ang anak nga babaye mosukol sa iyang inahan, ug ang umagad nga babaye mosukol sa iyang ugangan nga babaye. Ang miyembro mismo sa pamilya sa usa ka tawo mao ang iyang kaaway.
7Apan ako mosalig gayod sa Ginoo nga akong Dios. Maghulat ako kaniya nga moluwas kanako. Pamation gayod niya ang akong pag-ampo.
Luwason sa Ginoo ang mga Israelinhon
8Miingon ang mga Israelinhon, “Dili angayng biay-biayon lang kita sa atong mga kaaway. Kay bisan ug nalaglag kita mobangon kita pag-usab. Ug bisan anaa kita sa kangitngit ang Ginoo mao ang atong kahayag. 9Tungod kay nakasala kita batok sa Ginoo, angay lang nga antuson nato ang iyang silot kanato hangtod nga labanan niya kita ug hatagan ug hustisya. Gikan sa kangitngit, dad-on niya kita sa kahayag ug makita nato siya nga moluwas kanato.7:9 siya nga moluwas kanato: o, ang iyang pagkamatarong. 10Makita kini sa atong mga kaaway ug maulawan sila. Kay gibiaybiay nila kita kaniadto nga nagaingon, ‘Asa na ang Ginoo nga inyong Dios?’ Sa dili madugay makita nato ang ilang pagkalaglag. Mahisama sila sa lapok nga gitunob-tunoban diha sa mga karsada.”
11Miingon si Micas sa mga taga-Jerusalem: Moabot ang panahon nga tukoron ninyo pag-usab ang inyong mga paril ug nianang panahona molapad pa gayod ang inyong teritoryo. 12Niana usab nga panahon moanha kaninyo ang mga tawo gikan sa Asiria, sa mga siyudad sa Ehipto, sa mga dapit paingon sa Suba sa Eufrates, ug sa layong mga dapit.7:12 sa layong mga dapit: sa literal, gikan sa usa ka dagat ngadto sa usa ka dagat ug gikan sa usa ka bukid ngadto sa usa ka bukid. 13Maawaaw ang mga nasod sa kalibotan tungod sa kadaotan sa mga lumulupyo niini.
Nagaampo ang mga Israelinhon nga Kaloy-an Sila sa Dios
14Nagaampo ang mga Israelinhon, “Ginoo, bantayi kaming imong katawhan nga imong gipanag-iyahan, sama sa pagbantay sa magbalantay sa mga karnero. Ang mga yuta sa palibot namo abunda ug sabsabanan, apan kami nagkinabuhi nga kami-kami lang sa kamingawan. Ipalapad ang among teritoryo hangtod sa Basan ug sa Gilead sama kaniadto. 15Pakit-a kami ug mga milagro sama sa imong gihimo kaniadto sa dihang gipagawas mo kami gikan sa Ehipto. 16Makita kini sa ubang mga nasod ug maulawan sila bisan sa ilang pagkagamhanan. Ug dili na sila magsulti ug mamati sa mga pagbiaybiay kanamo. 17Magkamang sila sa yuta sama sa bitin tungod sa kaulaw. Manggawas sila sa ilang mga tagoanan nga nagakurog sa kahadlok kanimo, Ginoo nga among Dios. 18Ginoo, wala nay laing Dios nga sama kanimo. Gipasaylo mo ang mga sala sa nangahibiling katawhan nga imong gipanag-iya. Dili ka maghambin ug kasuko hangtod sa hangtod tungod kay gikalipay mo ang paghigugma kanamo. 19Kaloy-i kami pag-usab ug kuhaa ang among mga sala ug ayaw na kini hinumdomi pa.7:19 kuhaa… hinumdomi pa: sa literal, pildiha ang among mga sala ug ilabay kini sa kinahiladman sa dagat. 20Ipakita mo ang imong pagkamatinumanon ug paghigugma kanamo nga mga kaliwat ni Abraham ug ni Jacob, sama sa imong gisaad kanila kaniadto sa unang panahon.”
