Olive Oil and Bread Set Before the Lord
1The Lord said to Moses, 2“Command the Israelites to bring you clear oil of pressed olives for the light so that the lamps may be kept burning continually. 3Outside the curtain that shields the ark of the covenant law in the tent of meeting, Aaron is to tend the lamps before the Lord from evening till morning, continually. This is to be a lasting ordinance for the generations to come. 4The lamps on the pure gold lampstand before the Lord must be tended continually.
5“Take the finest flour and bake twelve loaves of bread, using two-tenths of an ephah24:5 That is, probably about 7 pounds or about 3.2 kilograms for each loaf. 6Arrange them in two stacks, six in each stack, on the table of pure gold before the Lord. 7By each stack put some pure incense as a memorial24:7 Or representative portion to represent the bread and to be a food offering presented to the Lord. 8This bread is to be set out before the Lord regularly, Sabbath after Sabbath, on behalf of the Israelites, as a lasting covenant. 9It belongs to Aaron and his sons, who are to eat it in the sanctuary area, because it is a most holy part of their perpetual share of the food offerings presented to the Lord.”
A Blasphemer Put to Death
10Now the son of an Israelite mother and an Egyptian father went out among the Israelites, and a fight broke out in the camp between him and an Israelite. 11The son of the Israelite woman blasphemed the Name with a curse; so they brought him to Moses. (His mother’s name was Shelomith, the daughter of Dibri the Danite.) 12They put him in custody until the will of the Lord should be made clear to them.
13Then the Lord said to Moses: 14“Take the blasphemer outside the camp. All those who heard him are to lay their hands on his head, and the entire assembly is to stone him. 15Say to the Israelites: ‘Anyone who curses their God will be held responsible; 16anyone who blasphemes the name of the Lord is to be put to death. The entire assembly must stone them. Whether foreigner or native-born, when they blaspheme the Name they are to be put to death.
17“ ‘Anyone who takes the life of a human being is to be put to death. 18Anyone who takes the life of someone’s animal must make restitution—life for life. 19Anyone who injures their neighbor is to be injured in the same manner: 20fracture for fracture, eye for eye, tooth for tooth. The one who has inflicted the injury must suffer the same injury. 21Whoever kills an animal must make restitution, but whoever kills a human being is to be put to death. 22You are to have the same law for the foreigner and the native-born. I am the Lord your God.’ ”
23Then Moses spoke to the Israelites, and they took the blasphemer outside the camp and stoned him. The Israelites did as the Lord commanded Moses.
نگهداری از چراغها
(خروج 27:20-21)
1-2خداوند به موسی فرمود: «به قوم اسرائيل بگو كه روغن زيتون خالص برای چراغدان عبادتگاه بياورند تا چراغهای آن هميشه روشن بماند. 3-4هارون چراغدان طلای خالص را كه در بيرون پردهٔ حايل بين قدس و قدس‌الاقداس است، هر روز غروب با روغن تازه پر نموده، فتيله‌هايش را تميز كند و تا صبح آن را در حضور من روشن نگه دارد. اين يک قانون هميشگی برای نسلهای شماست.
نان مقدس
5-8«در هر سبت، دوازده قرص نان بگير و آنها را در دو رديف شش تايی روی ميزی كه از طلای خالص است و در حضور من قرار دارد بگذار. (اين نانها بايد با آرد مرغوب پخته شوند و برای پختن هر قرص يک كيلو آرد مصرف شود.) روی هر رديف نان، بخور مقدس خالص گذاشته شود. اين بخور به عنوان نمونه‌ای از نان، بر آتش به درگاه من تقديم شود. 9نانها به هارون و پسرانش و نسلهای او تعلق دارد و ايشان بايد آن را در جای مقدسی كه برای اين منظور در نظر گرفته شده است بخورند، چون اين هديه از مقدسترین هدايايی است كه بر آتش به درگاه من تقديم می‌شود.»
مجازات كفر
10روزی در اردوگاه، مرد جوانی كه مادرش اسرائيلی و پدرش مصری بود با يكی از مردان اسرائيلی به نزاع پرداخت. 11هنگام نزاع مردی كه پدرش مصری بود به خداوند كفر گفت. پس او را نزد موسی آوردند. (مادر آن مرد، دختر دبری از قبيلهٔ دان بود و شلوميت نام داشت.) 12او را به زندان انداختند تا هنگامی كه معلوم شود خواست خداوند برای او چيست.
13-14خداوند به موسی فرمود: «او را بيرون اردوگاه ببر و به تمام كسانی كه كفر او را شنيدند، بگو كه دستهای خود را بر سر او بگذارند. بعد تمام قوم اسرائيل او را سنگسار كنند. 15-16به قوم اسرائيل بگو كه هر كس به خدای خود كفر بگويد بايد سزايش را ببيند و بميرد. تمام جماعت بايد او را سنگسار كنند. اين قانون هم شامل اسرائيلی‌ها می‌شود و هم شامل غريبه‌ها.
17«هر كه انسانی را بكشد، بايد كشته شود. 18هر كس حيوانی را كه مال خودش نيست بكشد، بايد آن را عوض دهد جان در برابر جان. 19-20هر كه صدمه‌ای به كسی وارد كند، بايد به خود او نيز همان صدمه وارد شود. شكستگی در برابر شكستگی، چشم در برابر چشم و دندان در برابر دندان. 21پس، هر كس حيوانی را بكشد، بايد آن را عوض دهد، اما اگر انسانی را بكشد، بايد كشته شود. 22اين قانون هم برای غريبه‌ها و هم برای اسرائيلی‌هاست. من كه خداوند، خدای شما هستم اين دستور را می‌دهم.»
23پس آن جوان را بيرون اردوگاه برده، همانطور كه خداوند به موسی امر فرموده بود، سنگسار كردند.
