1“Why does the Almighty not set times for judgment?
Why must those who know him look in vain for such days?
2There are those who move boundary stones;
they pasture flocks they have stolen.
3They drive away the orphan’s donkey
and take the widow’s ox in pledge.
4They thrust the needy from the path
and force all the poor of the land into hiding.
5Like wild donkeys in the desert,
the poor go about their labor of foraging food;
the wasteland provides food for their children.
6They gather fodder in the fields
and glean in the vineyards of the wicked.
7Lacking clothes, they spend the night naked;
they have nothing to cover themselves in the cold.
8They are drenched by mountain rains
and hug the rocks for lack of shelter.
9The fatherless child is snatched from the breast;
the infant of the poor is seized for a debt.
10Lacking clothes, they go about naked;
they carry the sheaves, but still go hungry.
11They crush olives among the terraces24:11 The meaning of the Hebrew for this word is uncertain.;
they tread the winepresses, yet suffer thirst.
12The groans of the dying rise from the city,
and the souls of the wounded cry out for help.
But God charges no one with wrongdoing.
13“There are those who rebel against the light,
who do not know its ways
or stay in its paths.
14When daylight is gone, the murderer rises up,
kills the poor and needy,
and in the night steals forth like a thief.
15The eye of the adulterer watches for dusk;
he thinks, ‘No eye will see me,’
and he keeps his face concealed.
16In the dark, thieves break into houses,
but by day they shut themselves in;
they want nothing to do with the light.
17For all of them, midnight is their morning;
they make friends with the terrors of darkness.
18“Yet they are foam on the surface of the water;
their portion of the land is cursed,
so that no one goes to the vineyards.
19As heat and drought snatch away the melted snow,
so the grave snatches away those who have sinned.
20The womb forgets them,
the worm feasts on them;
the wicked are no longer remembered
but are broken like a tree.
21They prey on the barren and childless woman,
and to the widow they show no kindness.
22But God drags away the mighty by his power;
though they become established, they have no assurance of life.
23He may let them rest in a feeling of security,
but his eyes are on their ways.
24For a little while they are exalted, and then they are gone;
they are brought low and gathered up like all others;
they are cut off like heads of grain.
25“If this is not so, who can prove me false
and reduce my words to nothing?”
Nagpamangkot si Job Kon Ngaa Wala Ginasilutan sang Dios ang Malaot nga mga Tawo
1“Ngaa wala nagatalana ang Makagagahom nga Dios sang tion sa paghukom sa malaot nga mga tawo? Ngaa wala makita sang mga nagakilala sa iya inang tion sa paghukom? 2Nagapanguha sang duta ang malaot nga mga tawo paagi sa paghalin sang mga muhon.24:2 muhon: Tanda ini sang dulunan sang duta. Kon sa English, landmark ukon boundary markers. Nagapangawat sila sang mga sapat kag ginaimpon nila sa ila mga sapat. 3Ginakawat nila ang mga asno sang mga ilo, kag ginakuha nila bilang garantiya sa utang ang baka sang balo nga babayi. 4Ginapigos24:4 Ginapigos: sa literal, Ginatikwang sa dalan. nila ang mga imol, gani napilitan ini nga magpanago. 5Nagapangita sila sang ila pagkaon sa kamingawan pareho sa talunon nga mga asno. Halos wala na sing iban nga lugar nga mapangitaan nila sang pagkaon para sa ila mga anak. 6Nagapanipot sila sang mga patubas sa uma, pati sa talamnan sang ubas sang malaot nga mga tawo. 7Nagatulog sila kon gab-i nga ginatugnawan, kay wala sila sing habol kag kulang ang ila bayo. 8Nagakabasa sila sang ulan nga nagatupa sa mga kabukiran, kag nagadasok sila sa higad sang mga bato tungod kay wala sila sing pasilungan.
9“Ginakuha sang malaot nga mga tawo ang bata sang balo kag imol nga babayi bilang bayad sa utang. 10Nagalakat ang mga imol nga kulang sing bayo; ginapapas-an sila sang mga inani nga uyas pero gutom sila. 11Ginapapuga sila sang olibo kag ubas, pero indi sila makatilaw sini. 12Mabatian sa siyudad ang mga pag-ugayong sang mga tagumatayon kag ang pagpangayo sang bulig sang mga napilasan sing grabe, pero wala gid pagbalusi sang Dios ang naghimo sing malain sa ila.
13“May mga tawo nga nagakontra sa kasanag. Wala sila nagalakat sa kasanag kag wala nila ini naintiendihan. 14Ang manugpatay nagabangon aga pa sa pagpatay sang mga imol, kag kon gab-i nagapangawat siya. 15Ang nagapanginbabayi nagahulat magdulom agod wala sing may makakita sa iya. Ginatabunan niya ang iya nawong agod wala sing may makakilala sa iya. 16Kon gab-i nagasulod ang mga kawatan sa mga balay, pero kon adlaw nagapanago sila, kay nagalikaw sila sa kasanag. 17Ginakabig nila ang kadulom nga kasanag, kay mas gusto nila ang makahaladlok nga kadulom.
Ang Sabat sang Abyan ni Job
18“Pero indi magadugay ang malaot nga mga tawo pareho sa bukal sang tubig. Ang duta nga ila ginapanag-iyahan ginapakamalaot sang Dios. Gani wala sing may nagakadto sa ila talamnan sang ubas. 19Subong nga ang snow nagakatunaw kag nagakadula sa init, ang mga makasasala madula man sa kalibutan. 20Indi na sila pagdumdumon pa kundi kalimtan na sila bisan sang ila iloy. Laglagon sila pareho sa kahoy nga gin-utod, kag kaunon sila sang mga ulod. 21Kay wala nila pagtratara sing maayo ang mga baw-as nga babayi. Kag wala nila ginakaluoyan ang mga balo nga babayi.
22“Ginalaglag sang Dios ang gamhanan nga mga tawo paagi sa iya gahom. Bisan malig-on sila, wala sing kasiguruhan ang ila kabuhi. 23Posible nga tugutan sila sang Dios nga magkabuhi nga wala sing katalagman, pero ginabantayan gid sang Dios ang tanan nila nga hulag. 24Sa malip-ot nga tion nagauswag sila, pero sa indi madugay magakawala sila pareho sa bulak nga nagakalaya ukon pareho sa uhay nga gin-garab. 25Kon indi husto ang akon ginasiling, sin-o ang makapamatuod nga nagabutig ako? Sin-o ang makasiling nga sayop ako?”
