1The righteous perish,
and no one takes it to heart;
the devout are taken away,
and no one understands
that the righteous are taken away
to be spared from evil.
2Those who walk uprightly
enter into peace;
they find rest as they lie in death.
3“But you—come here, you children of a sorceress,
you offspring of adulterers and prostitutes!
4Who are you mocking?
At whom do you sneer
and stick out your tongue?
Are you not a brood of rebels,
the offspring of liars?
5You burn with lust among the oaks
and under every spreading tree;
you sacrifice your children in the ravines
and under the overhanging crags.
6The idols among the smooth stones of the ravines are your portion;
indeed, they are your lot.
Yes, to them you have poured out drink offerings
and offered grain offerings.
In view of all this, should I relent?
7You have made your bed on a high and lofty hill;
there you went up to offer your sacrifices.
8Behind your doors and your doorposts
you have put your pagan symbols.
Forsaking me, you uncovered your bed,
you climbed into it and opened it wide;
you made a pact with those whose beds you love,
and you looked with lust on their naked bodies.
9You went to Molek57:9 Or to the king with olive oil
and increased your perfumes.
You sent your ambassadors57:9 Or idols far away;
you descended to the very realm of the dead!
10You wearied yourself by such going about,
but you would not say, ‘It is hopeless.’
You found renewal of your strength,
and so you did not faint.
11“Whom have you so dreaded and feared
that you have not been true to me,
and have neither remembered me
nor taken this to heart?
Is it not because I have long been silent
that you do not fear me?
12I will expose your righteousness and your works,
and they will not benefit you.
13When you cry out for help,
let your collection of idols save you!
The wind will carry all of them off,
a mere breath will blow them away.
But whoever takes refuge in me
will inherit the land
and possess my holy mountain.”
Comfort for the Contrite
14And it will be said:
“Build up, build up, prepare the road!
Remove the obstacles out of the way of my people.”
15For this is what the high and exalted One says—
he who lives forever, whose name is holy:
“I live in a high and holy place,
but also with the one who is contrite and lowly in spirit,
to revive the spirit of the lowly
and to revive the heart of the contrite.
16I will not accuse them forever,
nor will I always be angry,
for then they would faint away because of me—
the very people I have created.
17I was enraged by their sinful greed;
I punished them, and hid my face in anger,
yet they kept on in their willful ways.
18I have seen their ways, but I will heal them;
I will guide them and restore comfort to Israel’s mourners,
19creating praise on their lips.
Peace, peace, to those far and near,”
says the Lord. “And I will heal them.”
20But the wicked are like the tossing sea,
which cannot rest,
whose waves cast up mire and mud.
21“There is no peace,” says my God, “for the wicked.”
Ginpakalain ang mga Dios-dios sang Israel
1Kon mapatay ang isa ka matarong nga tawo, wala kaayo sing may nagapamangkot kon ngaa. Wala kaayo sing may nakaintiendi nga ginakuha sang Dios ang mga diosnon nga mga tawo agod makalikaw sila sa mga malain. 2Kay kon mapatay ang isa ka matarong nga tawo, may kalinong kag kapahuwayan na siya.
3Pero kamo nga mga kaliwat sang mga babaylan, sang mga nagapanginbabayi, kag sang mga babayi nga nagabaligya sang ila lawas, palapit kamo agod masentensyahan kamo. 4Ginayaguta ninyo ang mga matarong; ginapakiwian kag ginapadiwalan ninyo sila. Mga kaliwat kamo sang mga rebelde kag mga butigon. 5Ginasimba ninyo ang inyo mga dios-dios paagi sa pagpakighilawas sa idalom sang tagsa ka madabong nga kahoy. Ginahalad pa ninyo ang inyo mga bata sa mga ililigan sang tubig sa idalom sang mga banglid. 6Ang mahining nga mga bato sa mga ililigan sang tubig amo ang inyo mga dios. Ginasimba ninyo ini paagi sa paghalad sang mga halad nga ilimnon kag mga halad nga regalo. Malipay bala ako sa sining ginahimo ninyo? 7Nagataklad kamo sa mataas nga bukid kag maghalad sang inyo mga halad didto kag magpakighilawas. 8Ginabutang pa ninyo ang mga imahen sang inyo mga dios-dios sa puwertahan dampi sang inyo mga balay. Ginasikway ninyo ako; pareho kamo sa babayi nga nagapanginlalaki nga nagsaka sa malapad nga katre, nga nagapasugot nga maghulid sila sang iya kerido. Nanamian gid siya nga magpakighilawas sa iya lalaki; ginapagustuhan niya ang iya kailigbon.
9Nagkadto kamo sa inyo dios-dios nga si Molec nga may dala nga lana kag madamo nga mga pahamot. Nagpasugo pa kamo nga magpangita sang mga dios-dios sa malayo nga mga lugar agod inyo simbahon. Bisan ang lugar sang mga patay daw pakadtuan pa ninyo. 10Bisan ginakapuyan na kamo sa pagpangita sang mga dios-dios, wala gihapon kamo nagakadulaan sang paglaom. Ginapabaskog ninyo ang inyo kaugalingon, gani wala gid kamo nagaluya.
11Nagasiling ang Ginoo, “Sin-o bala ining mga dios-dios nga inyo ginakahadlukan nga nagbutig kamo sa akon? Ginkalimtan ninyo ako kag wala nagasapak sa akon. Ano bala ang rason kon ngaa wala na kamo nagatahod sa akon? Tungod bala nga daw sa naghipos lang ako sa sulod sang malawig nga tion? 12Nagahunahuna kamo nga matarong na gid ang inyo mga ginahimo, pero ipakita ko kon ano gid kamo nga klase sang tawo. Kag indi makabulig sa inyo ang inyo mga dios-dios. 13Huo, indi gid makabulig ang mga dios-dios kon magpangayo kamo sang bulig sa ila. Palidon sila tanan sang hangin; mapalid sila sa isa lang ka huyop. Pero ang mga nagasalig sa akon magapuyo sa duta57:13 duta: siguro ang buot silingon, duta sang Israel. kag magasimba sa akon sa balaan nga bukid. 14Magasiling ako, ‘Kay-uha ang dalan. Kuhaa ang mga nagasablag sa dalan nga pagaagyan sang akon katawhan.’ ”
15Amo pa gid ini ang ginasiling sang Labing Mataas nga Dios, ang Balaan nga Dios nga nagakabuhi sa wala sing katapusan: “Nagapuyo ako sa mataas kag balaan nga lugar, pero nagapuyo man ako upod sa mga tawo nga mapainubuson kag mahinulsulon, agod mapabaskog ko sila. 16Sa pagkamatuod, indi ako magkontra ukon magkaakig hasta san-o, kay kon himuon ko ini, magkalamatay ang mga tawo nga akon ginhimo. 17Naakig ako tungod sa sala kag pagkadalok sang Israel, gani ginsilutan ko sila kag gintalikdan. Pero padayon gihapon sila sa pagpakasala. 18Nakita ko ang ila pagginawi, pero ayuhon ko sila. Tuytuyan ko sila, kag lipayon ko ang mga nagapangasubo sa ila. 19Kag dayon magadayaw sila sa akon. Hatagan ko sila sang maayo nga kahimtangan, bisan sa malayo sila ukon sa malapit. Ayuhon ko gid sila. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini. 20Pero ang mga malaot wala sing kalinong; pareho sila sa mabalod nga dagat nga nagadala sang mga sagbot kag higko sa higad. 21Indi gid makaangkon ang mga malaot sang maayo nga kahimtangan.” Amo ini ang ginasiling sang akon Dios.
