The Fall of Babylon
1“Go down, sit in the dust,
Virgin Daughter Babylon;
sit on the ground without a throne,
queen city of the Babylonians.47:1 Or Chaldeans; also in verse 5
No more will you be called
tender or delicate.
2Take millstones and grind flour;
take off your veil.
Lift up your skirts, bare your legs,
and wade through the streams.
3Your nakedness will be exposed
and your shame uncovered.
I will take vengeance;
I will spare no one.”
4Our Redeemer—the Lord Almighty is his name—
is the Holy One of Israel.
5“Sit in silence, go into darkness,
queen city of the Babylonians;
no more will you be called
queen of kingdoms.
6I was angry with my people
and desecrated my inheritance;
I gave them into your hand,
and you showed them no mercy.
Even on the aged
you laid a very heavy yoke.
7You said, ‘I am forever—
the eternal queen!’
But you did not consider these things
or reflect on what might happen.
8“Now then, listen, you lover of pleasure,
lounging in your security
and saying to yourself,
‘I am, and there is none besides me.
I will never be a widow
or suffer the loss of children.’
9Both of these will overtake you
in a moment, on a single day:
loss of children and widowhood.
They will come upon you in full measure,
in spite of your many sorceries
and all your potent spells.
10You have trusted in your wickedness
and have said, ‘No one sees me.’
Your wisdom and knowledge mislead you
when you say to yourself,
‘I am, and there is none besides me.’
11Disaster will come upon you,
and you will not know how to conjure it away.
A calamity will fall upon you
that you cannot ward off with a ransom;
a catastrophe you cannot foresee
will suddenly come upon you.
12“Keep on, then, with your magic spells
and with your many sorceries,
which you have labored at since childhood.
Perhaps you will succeed,
perhaps you will cause terror.
13All the counsel you have received has only worn you out!
Let your astrologers come forward,
those stargazers who make predictions month by month,
let them save you from what is coming upon you.
14Surely they are like stubble;
the fire will burn them up.
They cannot even save themselves
from the power of the flame.
These are not coals for warmth;
this is not a fire to sit by.
15That is all they are to you—
these you have dealt with
and labored with since childhood.
All of them go on in their error;
there is not one that can save you.
Ang Pagkalaglag sang Babilonia
1Nagsiling ang Ginoo, “Magapungko ka sa duta, Babilonia. Magapungko ka nga wala sing trono. Ikaw nga pareho sa birhen nga babayi indi na pagtawgon nga mahinhin kag maluming. 2Ulipon ka na subong, gani magkuha ka sang galingan kag maggaling sang trigo. Huksa ang imo belo, kag alsaha ang imo bayo agod makita ang imo paa samtang nagatabok ka sa suba. 3Makita ang imo pagkahublas kag mahuy-an ka. Magatimalos ako sa imo kag indi ko ikaw pagkaluoyan.”47:3 indi ko ikaw pagkaluoyan: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini.
4Ang aton Manluluwas, nga ang iya ngalan Ginoo nga Makagagahom, amo ang Balaan nga Dios sang Israel.
5Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Babilonia, magpungko ka sing malinong sa madulom nga lugar. Indi ka na pagtawgon nga rayna sang mga ginharian. 6Naakig ako sa katawhan nga akon ginpanag-iyahan, kag ginsikway ko sila. Gani gintugyan ko sila sa imo kamot, kag wala mo sila pagkaluoyi. Bisan gani ang mga tigulang sa ila ginpintasan mo. 7Nagsiling ka pa nga ang imo pagkarayna wala sing katapusan! Pero wala mo paghunahunaa ining imo mga ginhimo kag kon ano ang mangin resulta sini sa imo. 8Gani karon pamatii ini, ikaw nga mahilig sa pagpangalipay kag nagahunahuna nga indi ka maano. Nagasiling ka sa imo kaugalingon nga ikaw ang Dios, kag wala na sing iban pa. Nagahunahuna ka nga indi ka gid mabalo ukon madulaan sang mga anak.47:8 Nagahunahuna… anak: Siguro ang buot silingon, nagahunahuna siya nga indi siya madulaan sang manugprotektar ukon manugbulig. 9Pero sa hinali lang matabo ini sa imo: Mabalo ka kag madulaan sang mga anak. Matabo gid ini tanan sa imo bisan madamo ka pa sang nahibaluan nga madyik ukon binabaylan. 10Nagasalig ka nga indi ka maano sa imo pagkamalaot, kay nagahunahuna ka nga wala sing may nakakita sa imo. Ang imo kaalam kag ihibalo nagapatalang sa imo, kag nagatulod sa imo sa pagsiling, ‘Ako ang Dios, kag wala na sing iban pa.’ 11Gani magaabot sa imo ang katalagman kag indi ka makahibalo kon paano mo ini matabog sang imo nga madyik. Magaabot sa imo ang kalamidad nga indi mo mabayaran agod mag-untat. Hinali lang nga magaabot sa imo ang kalaglagan nga wala mo ginahunahuna. 12Sige, padayuna ang imo mga madyik kag mga binabaylan nga imo ginahimo halin sang bata ka pa. Basi pa lang magmadinalag-on ka, ukon basi pa lang kulbaan ang imo mga kaaway. 13Ginakapoy ka na sa imo madamo nga mga padihot. Pabuliga sa imo ang imo mga tinawo nga nagatuon parte sa mga bituon kag nagatagna kada bulan sang mga butang nga matabo sa imo. 14Sa pagkamatuod, pareho lang sila sa dagami nga dali lang masunog. Indi gani sila makaluwas sang ila kaugalingon sa kalayo. Indi puwede makapainit-init sa sini nga kalayo, kay puwerte ini kainit. 15Ti ano ang mahimo sang mga tawo nga ginapangayuan mo sang laygay halin sang bata ka pa? Ang kada isa sa ila nagtalang kag indi sila makaluwas sa imo.
