Woe to David’s City
1Woe to you, Ariel, Ariel,
the city where David settled!
Add year to year
and let your cycle of festivals go on.
2Yet I will besiege Ariel;
she will mourn and lament,
she will be to me like an altar hearth.29:2 The Hebrew for altar hearth sounds like the Hebrew for Ariel.
3I will encamp against you on all sides;
I will encircle you with towers
and set up my siege works against you.
4Brought low, you will speak from the ground;
your speech will mumble out of the dust.
Your voice will come ghostlike from the earth;
out of the dust your speech will whisper.
5But your many enemies will become like fine dust,
the ruthless hordes like blown chaff.
Suddenly, in an instant,
6the Lord Almighty will come
with thunder and earthquake and great noise,
with windstorm and tempest and flames of a devouring fire.
7Then the hordes of all the nations that fight against Ariel,
that attack her and her fortress and besiege her,
will be as it is with a dream,
with a vision in the night—
8as when a hungry person dreams of eating,
but awakens hungry still;
as when a thirsty person dreams of drinking,
but awakens faint and thirsty still.
So will it be with the hordes of all the nations
that fight against Mount Zion.
9Be stunned and amazed,
blind yourselves and be sightless;
be drunk, but not from wine,
stagger, but not from beer.
10The Lord has brought over you a deep sleep:
He has sealed your eyes (the prophets);
he has covered your heads (the seers).
11For you this whole vision is nothing but words sealed in a scroll. And if you give the scroll to someone who can read, and say, “Read this, please,” they will answer, “I can’t; it is sealed.” 12Or if you give the scroll to someone who cannot read, and say, “Read this, please,” they will answer, “I don’t know how to read.”
13The Lord says:
“These people come near to me with their mouth
and honor me with their lips,
but their hearts are far from me.
Their worship of me
is based on merely human rules they have been taught.29:13 Hebrew; Septuagint They worship me in vain; / their teachings are merely human rules
14Therefore once more I will astound these people
with wonder upon wonder;
the wisdom of the wise will perish,
the intelligence of the intelligent will vanish.”
15Woe to those who go to great depths
to hide their plans from the Lord,
who do their work in darkness and think,
“Who sees us? Who will know?”
16You turn things upside down,
as if the potter were thought to be like the clay!
Shall what is formed say to the one who formed it,
“You did not make me”?
Can the pot say to the potter,
“You know nothing”?
17In a very short time, will not Lebanon be turned into a fertile field
and the fertile field seem like a forest?
18In that day the deaf will hear the words of the scroll,
and out of gloom and darkness
the eyes of the blind will see.
19Once more the humble will rejoice in the Lord;
the needy will rejoice in the Holy One of Israel.
20The ruthless will vanish,
the mockers will disappear,
and all who have an eye for evil will be cut down—
21those who with a word make someone out to be guilty,
who ensnare the defender in court
and with false testimony deprive the innocent of justice.
22Therefore this is what the Lord, who redeemed Abraham, says to the descendants of Jacob:
“No longer will Jacob be ashamed;
no longer will their faces grow pale.
23When they see among them their children,
the work of my hands,
they will keep my name holy;
they will acknowledge the holiness of the Holy One of Jacob,
and will stand in awe of the God of Israel.
24Those who are wayward in spirit will gain understanding;
those who complain will accept instruction.”
Ang Mensahe bahin sa Jerusalem
1Miingon ang Ginoo, “Alaot ang Jerusalem,29:1 Jerusalem: sa Hebreo, Ariel. ang siyudad nga gipuy-an ni David! Sige, pasauloga kini nga siyudad sa iyang mga pista matag tuig. 2Apan sulongon ko kini, ug manghilak ug magbakho ang mga lumulupyo niini. Ug alang kanako, ang tibuok nga siyudad mahimong sama sa halaran nga napuno sa dugo.29:2 mahimong sama sa halaran nga napuno sa dugo: sa Hebreo, mahimong sama sa Ariel. 3Palibotan ko ang siyudad sa Jerusalem. Maghimo akog mga damba ug tambakan kog yuta ang palibot sa inyong mga paril, ug sulongon ko kamo. 4Malaglag kamo, ug mahimong sama sa usa ka kalag nga naghagawhaw gikan sa ilalom sa yuta. 5Apan sa kaulahian, ang inyong mga kaaway nga daghan kaayo mahimong sama sa abog o tahop nga paliron sa hangin. Kalit lang kini mahitabo kanila. 6Duawon sa Ginoo nga Makagagahom ang Jerusalem inubanan sa dalogdog, linog, dakong kabanha, buhawi, bagyo, ug nagdilaab nga kalayo. 7-8Mawala sama sa usa ka damgo ang daghang mga nasod nga nakiggira sa Jerusalem ug miguba sa mga paril niini. Sama sila sa tawo nga nagdamgo nga mikaon, apan sa pagmata niya, gigutom pa gihapon siya, o sama sa tawo nga nagdamgo nga miinom, apan momata siya nga luya kay wala matagbaw ang iyang kauhaw.”
9Kamong mga taga-Judah, liboga ninyo ang inyong kaugalingon ug pagpakabuang kamo. Taptapi ninyo ang inyong mga mata ug pagpakabuta kamo. Naghubog kamo ug nagsusapinday apan dili tungod sa bino. 10Kay gipahinanok kamo sa Ginoo. Gitabonan niya ang inyong mga ulo ug mga mata, nga mao ang inyong mga propeta.
11Alang kaninyo, kining tanan nga gipadayag kaninyo sama sa libro nga selyado. Kon ipabasa mo kini sa tawo nga mahibalong mobasa, moingon siya, “Dili ko kana mabasa tungod kay selyado.” 12Ug kon ipabasa mo sa dili mahibalong mobasa, moingon siya, “Dili ako mahibalong mobasa.”
13Mi-ingon ang Ginoo, “Kining katawhan nagdayeg ug nagpasidungog kanako sa baba lang, apan ang ilang kasingkasing layo kanako. Ug ang ilang pagsimba kanako sumala lang sa mga kasugoan sa tawo. 14Busa pahinganghaon ko pag-usab kini nga mga tawhana sa sunod-sunod nga mga katingalahang butang. Ug wad-on ko ang kaalam sa mga maalamon ug ang kahibalo sa mga utokan.”
15Alaot kamong naningkamot sa pagtago sa inyong mga plano gikan sa Ginoo. Naghimo kamo sa inyong mga buluhaton diha sa kangitngit ug nagaingon, “Walay makakita o makahibalo sa atong gihimo.” 16Mga hungog kamo! Bali ang inyong pangisip. Giisip ninyong sama sa yutang kolonon ang tighimo ug kolon.29:16 Giisip… kolon: Ang buot ipasabot, Giisip nila nga morag tinuga ang Dios nga Magbubuhat. Makaingon ba ang hinimo nga butang sa naghimo kaniya, “Dili ikaw ang naghimo kanako?” Makaingon ba ang kolon sa nagaumol kaniya, “Wala kay hibangkaagan?”
17Sa dili madugay ang kakahoyan sa Lebanon mahimong tabunok nga uma, ug ang tabunok nga uma mahimong kakahoyan. 18Nianang higayona, ang bungol makadungog na sa mga pulong nga gibasa gikan sa libro. Ug ang buta, nga pulos kangitngit lang ang iyang makita, makakita na. 19Ug tungod sa Ginoo, ang Balaan nga Dios sa Israel, maglipay pag-usab ang mga mapainubsanon ug ang mga kabos. 20Mawala na ang mga mapintas ug mabiay-biayon nga mga tawo. Mangamatay ang tanang mahigugmaon sa pagpakasala 21apil ang tanang nagbutang-butang sa uban, ang mga nagtuis sa katarong sa hukmanan, ug ang mga naghatag ug mga bakak nga pagsaksi aron dili mahatagan ug hustisya ang mga walay sala.
22Busa ang Ginoo, ang Dios nga nagluwas kang Abraham, nagaingon mahitungod sa mga kaliwat ni Jacob, “Sugod karon, wala na silay angay ikaulaw o kahadlokan. 23Kay kon makita nila ang akong mga binuhatan, tahoron nila ako, ang Balaan nga Dios ni Jacob, ug ilhon nila ang akong pagkabalaan. Kahadlokan nila ako nga Dios sa Israel. 24Ang mga naglibog makasabot na unya sa kamatuoran, ug ang nagreklamo malipay na nga tudloan.”
